Politics.be - Waarom nog een Waalse identiteit willen creëren?

Politics.be (https://forum.politics.be/index.php)

- Staatsinrichting (https://forum.politics.be/forumdisplay.php?f=17)

- - Waarom nog een Waalse identiteit willen creëren? (https://forum.politics.be/showthread.php?t=257395)

Waarom nog een Waalse identiteit willen creëren?

Citaat:

Er bestaat een ultra-regionalistische strekking in Wallonië die van mening is dat de Franse Gemeenschap een sterke rem zet op de ontwikkeling van de Waalse identiteit, of van een Waals nationalisme zelfs. Hun idee is de Belgische staat om te vormen, uitgaande van vier gewesten: een Vlaams, een Waals, een Brussels en een Duitstalig gewest.
‘Er moet een Waalse identiteit gesmeed worden!’ Deze kreet was onlangs te horen, en op zich bewijst hij al dat er geen Waalse identiteit bestaat. Zoals de Naamse historicus Félix Rousseau mooi heeft uitgelegd is daar trouwens een goede reden voor:

‘In de XIIIde eeuw deed zich in West-Europa een belangwekkende ontwikkeling voor: het Latijn verloor zijn hegemonie, en de volkstalen werden administratie- en cultuurtalen. Hoe is dat verlopen in onze Waalse gewesten? Heeft een bepaald dialect (het Luikse bijvoorbeeld) de overhand genomen en is het de algemene omgangstaal, de koine geworden? Helemaal niet. Doornik en zijn ommeland was Frans gebied, maar het prinsbisdom Luik en de graafschappen van Namen, Henegouwen en Luxemburg behoorden tot het Duitse Keizerrijk, en vielen dus buiten de politieke grenzen van Frankrijk. En nochtans werd vanaf de XIIIde eeuw het Frans overal aanvaard als literaire taal. Dat is het kapitale feit in de intellectuele geschiedenis van Wallonië. Zonder enige dwang, en met hun volle instemming hebben de Walen zich in de invloedssfeer van Parijs geplaatst, en met een nooit verloochende trouw hebben zij al eeuwen ononderbroken deelgenomen aan de Franse cultuur.’

Waarom zich dan afpeigeren om een al bestaande identiteit te ‘smeden’ die Frans is, linguïstisch en cultureel?

In de loop van hun geschiedenis hebben de Walen maar heel even een Frans politiek regime gekend. Dat was van 1792 tot 1815, kort onderbroken van april 1793 tot mei 1794 door het herstel van het Oostenrijks bewind. Jean Cathelin heeft die periode geanalyseerd in zijn voortreffelijke boek La vie quotidienne en Belgique sous le régime français 1792-1815 (Hachette, 1966). Hij brengt daar in herinnering dat bij de Walen en in het Luikse er een revolutionaire gezindheid bestond, nog voor het uitbreken van de Franse Revolutie, hetgeen een ‘grote invloed heeft gehad op de richting van die Revolutie, en haar deed omschakelen van een defensief nationalisme, naar een offensief internationalisme ter bevrijding van de volkeren.’

‘Er werd allerminst neergekeken,’ gaat Cathelin verder, ‘…op die Fransen van over de grens. Zij werden snel geadopteerd in de Parijse revolutionaire middens, en talrijk waren de vluchtelingen die zich officieuze functies toebedeeld zagen. Het was alsof men hen als Franse ingezetenen beschouwde.’

Voor Cathelin zijn Walen dus echt ‘Fransen van over de grens’, die door de wederwaardigheden van de Geschiedenis ertoe zijn gekomen zich buiten de Franse landsgrenzen te ontwikkelen. De napoleontische periode heeft diepe sporen nagelaten tussen Samber en Maas, met ten bewijze daarvan de bekende historisch-folkloristische optochten. ‘In niet één Franse provincie,’ merkt Felix Rousseau op, ‘zijn er even opmerkelijke napoleontische tradities als in dit Waalse gewest.’ De dag na de nederlaag in Waterloo bood Namen hulp aan de terugtrekkende Franse troepen. Generaal Berton schreef: ‘Enkel door bevriend gebied moesten wij trekken; het edelmoedige onthaal in de stad Namen zal nooit vergeten worden door diegenen die er getuige van waren. We kunnen het aan Frankrijk niet genoeg herhalen: Namen heeft zich jegens het vaderland zeer verdienstelijk gemaakt.’

Maar keren we terug naar de Franse Revolutie. Wat Henegouwen betreft, verduidelijkt Jean Cathelin, ‘verwelkomen de inwoners van Bergen uitgelaten de Fransen.’ Naar het model van de Parijse politieke clubs, ziet een Société des amis de la liberté et de l’égalité het licht. ‘De Bergense club lijkt de eerste te zijn geweest die de idee lanceerde die de republikeinsgezinde Belgen altijd al bekoorde, van 1792 tot en met de groepjes irrendentisten* en rattachisten van onze dagen: hereniging met Frankrijk.’ De zesde februari van 1793 was het feest in Bergen, en bij die gelegenheid lanceerde Danton de beroemde kreet: ‘Jullie zijn de Marseillanen van België!’

In Luik, op 8 januari 1793 verving een Luikse Nationale Conventie de Gemeenteraad. In de herfst van 1795 kondigt citoyen Bassenge officieel de hereniging van het Prinsbisdom Luik met Frankrijk aan. Cathelin verklaart: ‘Deze voorloper van de moderne beroepspolitici was parlementslid van 1795 tot 1814 (…). Hij werd de belangrijkste uitdrager van de trouw van het Luikse aan het Frankrijk van Bonaparte, en aan de Keizer zelf.’

Nog een belangrijke Luikse inbreng bij de Franse Revolutie: Anne-Josèphe Terwagne (later Théroigne de Méricourt) bijgenaamd ‘la belle Liégeoise’. Een buitengewoon personage in die tijd, waarbij Eugène Delacroix inspiratie vond voor zijn La liberté guidant le peuple. Als eerbewijs heeft de stad Luik nu de fiets-voetgangersbrug over de Maas naar haar ‘La belle liégeoise” gedoopt.

Er valt niet naast te kijken dat onze handel en industrie floreerden in de Franse tijd. Maar ook het culturele leven kende een grote bloei. Voltaire had destijds al met open armen de jonge Luikenaar André-Modeste Grétry ontvangen en hem in Parijs aangeprezen. ‘Grétry was in die mate dé meester van deze periode,’ schreef Cathelin, ‘dat men de populaire melodieën van die tijd, goed of slecht, altijd aan hem toeschreef.’ En hij voegt daar nog aan toe: ‘Op zoek naar erkenning spoedden Luikse muzikanten zich naar Parijs, en daarna kwamen ze als vedettes terug naar de Muntschouwburg of de Luikse Opera.’

Nog heel wat meer voorbeelden getuigen van de Parijse interesse voor onze artiesten. Noemen we bijvoorbeeld de gebroeders Redouté of de beeldhouwer François-Joseph Rutxhiel, ‘wiens beitel,’ onderstreept Cathelin, ‘van kapitaal belang is geweest voor les Invalides, de Vendômezuil en Père-Lachaise.’

Als we denken aan Félicien Rops, César Franck, Charles Plisnier, Henri Michaux, Georges Simenon, Jacques Brel, François Weyergans, Marie Gillain, Benoît Poelvoorde, de gebroeders Dardenne, of Philippe Geluck, wie zou dan niet de conclusie van Jean Cathelin bijtreden: ‘Het bleef altijd wel nodig dat een Belgische Franse artiest eerst in Parijs erkenning vond, voor hij naar zijn eigen streek kon terugkeren om er met roem en officiële opdrachten overladen te worden.’

Laten we het slotwoord aan de Belgische academicus Charles Bertin: ‘Ik verklaar met nadruk dat naar de geest mijn taal mijn vaderland is, en dat die taal het Frans is. Dat ik een Belgische staatsburger ben, een Picardische auteur met de nuances die een landschap en lokale bijzonderheden meebrengen, en dat Picardië zo goed als de Périgord of de streek rond Tours een provincie van de Franse letteren is. De nuances die ik net noemde, zal niemand ooit willen ontkennen, en ze komen evengoed voor in Lorreinen, Poitou, de Languedoc, de Limousin, Aunis en Soissons, Aquitanië en de Franche-Comté. Dat valt overigens niet te betreuren. Integendeel, het zijn de kleuren en geuren van onze diversiteit.

https://doorbraak.be/waarom-nog-een-...illen-creeren/

Valt België, dan gaat het Walenland onherroepelijk naar Frankrijk...

Ik neem aan dat je daar als Nederlander niet altijd een volledig zicht op hebt, maar behalve op de vendeliersblog Doorbraak -om evidente redenen- is er niemand in Vlaanderen die die idioot van een Gheude ernstig neemt. Idem dito trouwens in Wallonië.

Dan kun je even goed over politiek gaan praten met Urbanus.

U woont in Nederland en wij in België. Leer gewoon de officiële realiteit van ons land te accepteren

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Everytime (Bericht 9593634)

U woont in Nederland en wij in België. Leer gewoon de officiële realiteit van ons land te accepteren

Die realiteit kennen we.
Het is een samengeraapt zootje ,niet meer en niet minder.

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door cato (Bericht 9593816)

Die realiteit kennen we.
Het is een samengeraapt zootje ,niet meer en niet minder.

tous ensemble!

iedereen ziek!

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door siegfried1648 (Bericht 9593162)

https://doorbraak.be/waarom-nog-een-...illen-creeren/

Valt België, dan gaat het Walenland onherroepelijk naar Frankrijk...

En wat is daar mis mee?

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door cato (Bericht 9593816)

Die realiteit kennen we.
Het is een samengeraapt zootje ,niet meer en niet minder.

Kneppelfreed! Nederland is eigenlijk een door het oppermachtige calvinistische Holland opgelegde politieke eenheid. Eenheid die tot stand kwam door eeuwenlange oppressie en culturele onderdrukking van katholieken en Friezen. Nog in in de jaren '30 voerde uw koningin Wilhelmina het Wilhelmus in als nationaal volkslied. Het Wilhelmus, een strijdlied, dat de protestanten eertijds zongen wanneer ze ten strijde trokken tegen de katholieken. Niet te verwonderen dat er toen protest was in het katholieke Zuiden van Nederland.

Nederland is maar schijn als staat. Laat staan dat het een gidsland is zoals we konden merken nu bij Corona.

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Het Oosten (Bericht 9593919)

In de tijd van de reformatie ,vluchtten de katholieken van uit de Zuidelijke Nederlanden (het huidige België) door onderdrukking naar het Noorden.
In het Noorden werden de katholieken door het Calvinistische regime gedoogd.

Sinds 1795 de Bataafse Republiek is Nederland een eenheidsstaat geworden met de vrijheid van godsdienst .
Na de Napoleontische tijd is dit voortgezet door Koning Willem I en in de grondwet van Thorbecke in 1848 vastgelegd.
Ga daarom niet beweren dat de godsdienstvrijheid en culturele vrijheid in Nederland veel slechter was dan in België.
In België zit Vlaanderen nog steeds met het probleem van achterstelling.

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door cato (Bericht 9594057)

In de tijd van de reformatie ,vluchtten de katholieken van uit de Zuidelijke Nederlanden (het huidige België) door onderdrukking naar het Noorden.
In het Noorden werden de katholieken door het Calvinistische regime gedoogd.

Sinds 1795 de Bataafse Republiek is Nederland een eenheidsstaat geworden met de vrijheid van godsdienst .
Na de Napoleontische tijd is dit voortgezet door Koning Willem I en in de grondwet van Thorbecke in 1848 vastgelegd.
Ga daarom niet beweren dat de godsdienstvrijheid en culturele vrijheid in Nederland veel slechter was dan in België.
In België zit Vlaanderen nog steeds met het probleem van achterstelling.

In theorie. De praktijk was effe anders. Het duurde wel tot na de Eerste Wereldoorlog voordat dat de katholieken voor de eerste keer een katholieke Eerste Minister kregen in Nederland: Ruijs de Beerenbrouck.

Frans Van Daele, een Belgisch topdiplomaat die zijn kindjaren doorbracht in Nederland (Zeeuws Vlaanderen) weet ons het volgende te vertellen:

“Nederland is veel minder homogeen dan wij in België wel denken. Toen (tot in de jaren 1950...!) toch waren er ook eerste- en tweederangsburgers. Geen wonder dat Geert Wilders eerst in het Zuiden des lands opgang heeft gemaakt. De scheidingslijn was niet de taal maar de godsdienst. Katholieken droegen officieel verlatijnste voornamen en ze werden er toen nog van verdacht hun orders in Rome in plaats van in Den Haag te halen. In Zuid-Nederland werd er trouwens tot voor de oorlog zorgvuldig over gewaakt dat de (niet-verkozen) burgemeester en de commissarissen van de marechaussees protestant waren.”
(Frans Van Daele, Achter de schermen van de diplomatie , 2019, blz. 14)]

Hij voegde er nog een significant verhaaltje aan toe:
“Douwe Breimer een Fries die als gewezen rector van Leiden (…) vermaakte mij ooit toen hij met luider stemme een geuzenlied uit zijn jeugd aanhief:
‘Papen (katholieken) zijn zoals apen. Ze klimmen in de bomen om in de hemel te komen.Ze trekken aan de verkeerde bel en komen in de hel.’ "
Men zal maar katholiek geweest zijn in die tijd. Tijd die niet eens zo ver achter ons ligt.

Nederland is schijn en werd bij mekaar gehouden door Hollandse dwang. Meer valt er niet over te zeggen.

Toch jammer dat de Napoleon-collaborateurs nooit massaal werden geëxecuteerd na Waterloo.

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door TheFourHorsemen (Bericht 9594209)

Toch jammer dat de Napoleon-collaborateurs nooit massaal werden geëxecuteerd na Waterloo.

Oh ze worden nu nog vereerd door de verenigde francofonie...

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door TheFourHorsemen (Bericht 9594209)

Toch jammer dat de Napoleon-collaborateurs nooit massaal werden geëxecuteerd na Waterloo.

Dan hadden ze de latere koning Willem I moeten executeren. Want die bood zijn diensten aan aan Napoleon vóór Waterloo.

We bezitten een brief van de -toen- jonge kroonprins Willem Frederik waarin hij op een onderdanige en zeer slaafse , ja kruiperige manier zijn diensten aanbiedt aan Napoleon Bonaparte. Napoleon wierp hem een kluif toe : Fulda een bisschoppelijke stad van 110.000 inwoners.

Willem Frederik , de latere Willem I , was dolgelukkig met de gift van Napoleon. Maar Napoleon vertrouwde Willem van geen kanten. En terecht. Want toen Pruisen en Rusland besloten gezamenlijk Napoleon aan te vallen, koos Willem de kant van de Pruisen. Tevergeefs want Pruisen verloor de slag van Jena.

Gevolg? Heel simpel: Napoleon pakte Fulda weer af van Willem als straf voor zijn ‘collaboratie met vijand’. Na vier jaren was Willem zijn nieuwe land weer kwijt.

Het zou bovendien niet de eerste keer zijn dat deze Willem zijn bezittingen (of tenminste de helft ervan) zou verliezen...

De Brief van Willem Frederik, de latere Willem I, aan Napoléon.

Nadat Willem Frederik, de latere Willem I, Fulda was kwijtgespeeld door overloperij, richtte hij zich nogmaals tot Napoléon om toch nog iets van Bonaparte te kunnen lospeuteren. Napoléon stuurde hem natuurlijk wandelen.

De Brief (1806) van de toekomstige Willem I aan Napoléon na het verlies van Fulda.

Sire,

Na het ongeluk van allerlei aard dat sinds enige tijd mijn huis heeft geteisterd, ik heb zojuist het verlies geleden dat mij stort in het allerdiepste verdriet. Mijn dochtertje de prinses Pauline is vorige nacht overleden in de leeftijd van zes jaar en ongeveer tien maanden. Ik neem de respectvolle vrijheid om Uwe majesteit van deze zo trieste gebeurtenis in kennis te stellen (…) Ik grijp met nadruk deze gelegenheid aan om u te herinneren aan de belangen van mijn huis, ik heb de eer ze aan te bieden aan uw zeer machtige bescherming, hopende op haar zegening, dat zij de bitterheid van het lot dat ons treft moge verzachten. Ik heb de eer om te verblijven met het allerdiepste respect.

De zeer nederige en zeer gehoorzame dienaar, WF, prins van Oranje.

Het spreekt vanzelf dat na een tijdje het bestaan van deze brief uitlekte alsmede de inhoud ervan. Willem verloor hierdoor de achting van de koning van Pruisen en op Napoléon moest hij niet meer rekenen. En dus richtte hij zich bij gebrek aan beter op Engeland. En dat is de reden waarom wij hier later met dit heerschap opgezateld werden.

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Het Oosten (Bericht 9594103)

Dit zei een Belg:roll:
Waarom vluchtten de protestanten van het Zuiden naar het Noorden
en de katholieken niet van het Noorden naar het Zuiden?
Graag een degelijke verklaring!

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door cato (Bericht 9594522)

Dit zei een Belg:roll:
Waarom vluchtten de protestanten van het Zuiden naar het Noorden
en de katholieken niet van het Noorden naar het Zuiden?
Graag een degelijke verklaring!

Ik antwoordde op uw bewering dat toen de patriotten het overnamen van de oranje stadhouder Willem V dat we toen mochten spreken van 'verheugelijke' tijden voor de katholieken in Nederland en het vormen van de 'eenheidsstaat' bij u. In theorie dan. Maar in de praktijk bleven de katholieken verstoken van de effectieve politieke macht gedurende lange tijd (zie het verhaal van de Belgische topdiplomaat). Het moet lukken, maar de regering Rutte III, bestaat (of bestond) nog altijd in hoofdzaak uit mensen uit het Noorden. Maar dat zal wel toeval zijn.

U komt altijd terug met de vroegere vlucht van protestanten van zuid naar noord. Dat was inderdaad ook zo. Maar waar er niet veel over gesproken wordt (taboe??) is dat vele protestanten van bij ons teruggejaagd werden en de grens niet overkwamen. Dat wordt steevast verdonkermaand. Maar goed, we hebben het daar al vaak over gehad en ik ga de discussie niet meer heropenen.

En wat zeker onder de mat is geveegd geworden in de salonfähige Nederlandse schoolboekjes, is het feit dat de latere Willem I in in zijn jonge jaren een goed maatje probeerde te worden met Napoléon Bonaparte. Daar wordt zedig over gezwegen.

Prins Willem ('Slender Billy') de held van Waterloo?

De Slag bij Waterloo speelde zich precies 200 jaar geleden af en wordt groots herdacht. Ook onze koning is hier bij aanwezig: Nederlandse soldaten, onder aanvoering van Prins Willem, hebben een belangrijke rol gespeeld in het verslaan van Napoleon. Zo kwam het alleen niet in de buitenlandse geschiedenisboeken te staan.

Bij een herdenking horen nieuwe publicaties. Twee mooie voorbeelden zijn ‘Onze slag bij Waterloo’ door Louis Ph. Sloos en ‘Waterloo, 200 jaar strijd’ door Ben Schoenmaker, Jeroen van Zanten en Jurriën de Jong. Beide boeken kijken naar Waterloo vanuit een Nederlands perspectief.

En zij schetsen een ander verhaal dan de gangbare versie, gedomineerd door Britse geschiedschrijving. Hierin werd de rol van de Nederlandse soldaten en van Slender Billy (1), de schampere bijnaam voor Prins Willem als figuurlijk magere bevelhebber, in de overwinning niet erkend. Sterker nog, als een stel laffe honden zouden de Nederlanders zijn gevlucht.

Dit vertekende beeld begon al bij het verschijnen van de eerste literatuur in 1816, waarbij Britten en Pruisen zich de overwinning toe-eigenden. Het daadwerkelijk belachelijk maken van de Nederlandse rol deed William Siborne in zijn bestseller History of the war in France and Belgium in 1815 uit 1844. De verontwaardiging was groot in Nederland, waar niet alleen Willem maar alle soldaten die ook maar iets met Waterloo te maken hadden, als helden werden gezien.
(Kennislink, 2015)

Het kan nooit kwaad eens een andere versie te horen dan de Nederlandse.

________
(1)
By Waterloo, Slender Billy had been an officer for a few years on Wellington's staff, Wellington thought the the Prince, was "a dissolute, untidy, and stupid young man." In the end, however, the Prince of Orange was likely both good and bad. He may well have tried his utmost to be a good field soldier, but his lack of experience as a Corp commander let him - and his men - down badly.

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Het Oosten (Bericht 9594626)

Prins Willem ('Slender Billy') de held van Waterloo?

De Slag bij Waterloo speelde zich precies 200 jaar geleden af en wordt groots herdacht. Ook onze koning is hier bij aanwezig: Nederlandse soldaten, onder aanvoering van Prins Willem, hebben een belangrijke rol gespeeld in het verslaan van Napoleon. Zo kwam het alleen niet in de buitenlandse geschiedenisboeken te staan.

Bij een herdenking horen nieuwe publicaties. Twee mooie voorbeelden zijn ‘Onze slag bij Waterloo’ door Louis Ph. Sloos en ‘Waterloo, 200 jaar strijd’ door Ben Schoenmaker, Jeroen van Zanten en Jurriën de Jong. Beide boeken kijken naar Waterloo vanuit een Nederlands perspectief.

En zij schetsen een ander verhaal dan de gangbare versie, gedomineerd door Britse geschiedschrijving. Hierin werd de rol van de Nederlandse soldaten en van Slender Billy (1), de schampere bijnaam voor Prins Willem als figuurlijk magere bevelhebber, in de overwinning niet erkend. Sterker nog, als een stel laffe honden zouden de Nederlanders zijn gevlucht.

Dit vertekende beeld begon al bij het verschijnen van de eerste literatuur in 1816, waarbij Britten en Pruisen zich de overwinning toe-eigenden. Het daadwerkelijk belachelijk maken van de Nederlandse rol deed William Siborne in zijn bestseller History of the war in France and Belgium in 1815 uit 1844. De verontwaardiging was groot in Nederland, waar niet alleen Willem maar alle soldaten die ook maar iets met Waterloo te maken hadden, als helden werden gezien.
(Kennislink, 2015)

Het kan nooit kwaad eens een andere versie te horen dan de Nederlandse.

________
(1)
By Waterloo, Slender Billy had been an officer for a few years on Wellington's staff, Wellington thought the the Prince, was "a dissolute, untidy, and stupid young man." In the end, however, the Prince of Orange was likely both good and bad. He may well have tried his utmost to be a good field soldier, but his lack of experience as a Corp commander let him - and his men - down badly.

U kent toch de betekenis van 'vertekend'?

Vertekend = vervormd, foutief.

Uw citaat zegt dus net dat het belachelijk maken van de Nederlanders onterecht is.

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door TheFourHorsemen (Bericht 9594652)

U kent toch de betekenis van 'vertekend'?

Vertekend = vervormd, foutief.

Uw citaat zegt dus net dat het belachelijk maken van de Nederlanders onterecht is.

Helemaal niet. De Nederlandse versies hemelen Willem op wanneer het gaat over de slag bij Waterloo. Zeker in de schoolboekjes. De hertog van Wellington, een man met krijgservaring, denkt daar helemaal anders over.

Hij noemt 'slender Billy' , en ik citeer, : "a dissolute, untidy, and stupid young man".

Blijkbaar zag Wellington het goed. 'Slender Billy' verloor later de helft van zijn koninkrijk en bij zijn abdicatie liet Willem I de rest van zijn koninkrijk zo goed als bankroet achter.

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door cato (Bericht 9593816)

Die realiteit kennen we.
Het is een samengeraapt zootje ,niet meer en niet minder.

Neen, dat is enkel en alleen UW "realiteit". De officiële realiteit telt veel meer dan de rest. U zal dus moeten leven met een België die met Nederland grenst.

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Everytime (Bericht 9594673)

Neen, dat is enkel en alleen UW "realiteit". De officiële realiteit telt veel meer dan de rest. U zal dus moeten leven met een België die met Nederland grenst.

Wat is de werkelijke realiteit van België ,zeker na al die beweringen hier over de periode na Napoleon?
Is er ooit een einde gekomen aan de Franse overheersing?