drugs:Goedkoop en makkelijk
 

Goedkoop en makkelijk

09.12.2004 12.01u - Uit het recente Belgisch Nationaal Rapport over Drugs 2004 blijkt dat de gemiddelde prijzen voor illegale drugs in België lager zijn dan ooit tevoren. Zowel cocaïne als xtc en cannabis zijn in enkele jaren tijd beduidend goedkoper geworden. Het rapport wijst er verder op dat België nog steeds een doorvoerland is voor de internationale drughandel. Bovendien vinden de meeste mensen dat drugs bij ons vrij makkelijk te verkrijgen zijn. Bijna één op drie 15- en 16-jarigen heeft al eens illegale drugs gebruikt, al bleef het dikwijls bij enkele experimenten. Bijna 8% van de jongeren heeft ooit andere illegale drugs dan cannabis gebruikt. Dat gaat dan in de meeste gevallen om harddrugs.

Alle bevindingen in dit rapport wijzen in dezelfde richting: het gedoogbeleid van de regeringen Verhofstadt I en II is een regelrechte ramp. Het heeft geleid tot een toename van het druggebruik, tot een ruimere beschikbaarheid van verschillende soorten ‘harde’ en ‘zachte’ drugs en tot dalende prijzen. Maar het ergste is waarschijnlijk het onmeetbare effect: er werd een psychologische barrière gesloopt. Vele jongeren hebben uit het gedoogbeleid maar één conclusie getrokken: drugs zijn niet meer verboden, dus ze zullen wel niet zo schadelijk zijn. Het is een verkeerde conclusie, maar dat belet niet dat ze nefaste gevolgen heeft…

Het feit dat het illegaal is houdt niemand tegen om het te gebruiken/proberen.
Trouwens, zoals u dat weet, heeft iedereen recht op en roes.

HET BIER WORDT DUUR BETAALD

Een bruinekroegbaas die een paar jaar geleden, vóór invoering van de euro 4,50 gulden voor een vaasje zou hebben gevraagd, was voor gek verklaard. Anno 2004 is twee euro 'normaal' aan de Amsterdamse tap. Toch is het volgens de horeca niet alleen de schuld van de euro dat een biertje voor Jan Modaal onbetaalbaar is geworden, en ook niet de schuld van de horeca alleen. Die voelt zich juist zelf de dupe, en wijst naar de overheid en de brouwerijen als prijsopdrijvers.

Van minister De Geus mogen we geen cent méér verdienen, maar ondertussen wordt het leven er alleen maar duurder op. De officiële inflatiecijfers van hooguit enkele procenten doen de werkelijkheid geweld aan, of zijn gebaseerd op het leefpatroon van een kloosterling.
Wie jaarlijks niet meer dan een paar procent prijsstijging betaalt, rookt niet, rijdt geen auto, reist überhaupt niet, is geheelonthouder, sport niet en laat cultuur links liggen, heeft geen schoolgaande kinderen, leest geen kranten, kijkt geen kabeltv, geeft weinig tot niets uit aan kleding, mijdt de tandarts en is sowieso nooit ziek. Een spaarzame consument doet natuurlijk al helemaal niet aan luxe zaken als mobiele telefonie, internetten en het betalen van gemeentebelastingen. Oké, bij de Lidl of Aldi - vermaard als prijzenknaller en berucht als uitknijper van personeel - kun je nog voor weinig geld wat basisinkopen doen, maar dan laten we de smaakmakers liggen en stellen we geen al te hoge kwaliteitseisen. Liever geen vlees, geen kaas, geen koffie en zeker geen 'ongezonde' lekkernijen als een rokertje en een alcoholische versnapering. Tja, en als je dan weer even mens wilt worden, dan ga je naar het café om de hoek, en weg zijn alle zuur verdiende eurocentjes.

Kroegbaas Reinier Broens van café Krom in de Utrechtsestraat herkent de kritiek op de prijsstijgingen in de horeca, maar vindt ze niet helemaal terecht: ,,Als student kon ik ook maar een enkele keer per week een paar pilsjes drinken, en dan was het de volgende dag droog brood eten. Is het zoveel duurder geworden?"
Nou ja, toch wel, geeft Broens toe, al klaagt de doorsnee Kromklant niet gauw. ,,Die stelt andere eisen. Neem zo'n espressomachine. Had je vroeger niet, en je wilt niet weten wat zo'n ding kost. Maar elk fatsoenlijk café heeft tegenwoordig zo'n ding en de klant waardeert het, is het inmiddels gewend. Net als een goed glas wijn, waar je vroeger in een café toch zelden op mocht rekenen. En dan onze uitgebreide leestafel. Wat denk je wat al die kranten en tijdschriften kosten? Ook kranten zijn krankzinnig duur geworden."
Krom is een bruin café, met cachet. Barman in zwarte broek en wit overhemd, ober aan de tafeltjes bij de ramen met uitzicht, leestafel en antieke jukebox. Broens: „Dat kost geld, en dan heb ik het nog niet over de kosten die elke burger voor zijn neus krijgt. Ook ik gooi meer muntjes in de parkeermeter dan vroeger, als ik een kratje sinaasappels moet uitladen. Ook mijn loodgieter vraagt bijna net zoveel per uur als tien jaar geleden een hartchirurg. Dat is wat veel mensen vergeten, de horeca zit aan het eind van de keten. Alles wordt duurder, dus de horeca onvermijdelijk ook."

De verschillen zijn groter dan enkele jaren geleden. In de binnenstad is twee euro normaal, maar er zijn ook nog cafés waar een tappils 1,80 euro kost en dan heb je nog de zogeheten 'euro cafés': één euro voor een biertje. Broens vindt de vergelijking niet helemaal gepast. „Voor die twee euro krijg je bij ons wel een echte vaas, en geen kleintje. En de service is ook niet altijd te vergelijken. Wat me opvalt, is dat mensen vooral zijn gaan klagen sinds de euro is ingevoerd."
Het is niet alleen de geldontwaarding die het bier duur maakt. Veel caféuitbaters zitten met dure verplichtingen jegens de brouwerij. Heineken (ook eigenaar van Amstel en Brand) en Grolsch rekenen meer dan tachtig euro per vat. ,,Onze inkoopprijs is hoger dan de verkoopprijs van merkpils in de supermarkt," schampert Broens. „Maar wat moet je? De brouwerij is hoofdhuurder van dit café, en die is maar al te blij met zijn naam aan de gevel. Ook de tapinstallatie is van de brouwerij. Ik zit min of meer aan Grolsch vast."

Dat de inkoopprijs van tappils hoger ligt dan de verkoopprijs van een pijpje merkbier in de supermarkt is geen visserslatijn. Koninklijk Horeca Nederland berekende onlangs dat de inkoopprijzen van de horeca 43 procent hoger zijn dan de verkoopprijzen in supermarkten. Een liter bier kost de cafébaas gemiddeld 1,40 euro per liter. Volgens Horeca Nederland is de inkoopprijs van tappils sinds 2000 met 29 procent gestegen.
Heineken ontkent de sterke prijsstijging van tappils niet. Woordvoerster Karin Willems verklaart: „De prijzen van grondstoffen zijn duurder geworden. Er zijn heel wat factoren die de prijs bepalen: accijnsverhoging en natuurlijk de inflatie."
Maar er is goedkoper tappils, vaak niet eens van slechte kwaliteit. Er zijn merken die nog geen vijftig euro per fust kosten.

Herman Ubachs van Herberg Hooghoudt aan de Reguliersgracht ziet vooralsnog niets in een ander, onbekend biermerk, al klaagt ook hij over de hoge inkoopprijs van Heineken: ,,Met nog een aantal Amsterdamse cafés zijn we ooit welbewust op Brand overgestapt, omdat we liever met een kleine brouwerij in zee gingen. Maar Brand is inmiddels door Heineken overgenomen, en daar gaat alles anders aan toe."
De overname van Brand door Heineken vormde voor Ubachs geen reden om zijn contract op te zeggen. Zo makkelijk gaat dat trouwens niet. De vrijheid om zelf een leverancier voor pils en andere dranken te kiezen hangt af van de relatie tussen café en brouwerij, legt Ubachs uit: „Neem de tapinstallatie. Wij hebben alleen de bierleidingen door Brand, oftewel Heineken, laten aanleggen. Er zijn cafés die alles zelf doen en er zijn cafés die alles van de brouwerij hebben. Die laatste zijn afhankelijker dan wanneer je heel weinig van de brouwerij hebt. Maar dat is niet de enige reden waarom een café niet snel van merk zal wisselen. Ik wil mijn klanten een goed pils aanbieden, van een merk dat bij de herberg past, bij ons karakter als proeflokaal voor Hooghoudt gedestilleerd. Brand voldoet aan het door mij gewenste imago, het is een mooi pils."
En dus blijft Ubachs trouw aan zijn 'mooie' maar prijzige merkpils, zij het niet zonder enig gemor.
Ubachs toont drie glazen, met elk een ander logo. „Prachtig, maar voor mij had het niet gehoeven. Ze steken kapitalen in marketing. Mooie roestvrije stalen vilthouder, hè? Gratis. Oh ja, je krijgt heel veel van de brouwerij maar dat kost ook wat. Sinds de prijzenoorlog in de supermarkten bestoken de brouwerijen de consument met dure reclame, acties en lage prijzen. Wie betaalt dat? Wij, de horeca. Punt is dat de brouwerij geen rekening houdt met onze marges."
Maar het is al te makkelijk om alleen naar de brouwerij te wijzen. Gemakzucht bij de horecabaas speelt soms ook een rol, erkent Ubachs. „Laten we de hand ook maar eens in eigen boezem steken. Er zijn ondernemers die alles zelf doen, zelf hun verbouwing en installaties financieren en die zich dus minder afhankelijk maken van één brouwerij. Het kan, maar niet iedereen neemt de moeite en het vergt een flinke investering. Ook zouden we misschien als zelfstandige zaken meer moeten samenwerken, om bijvoorbeeld hectoliterkorting (een soort kwantumkorting, red.) af te dwingen door gezamenlijk in te kopen. Ketens werken al zo. Maar als deze ontwikkeling doorzet, voorzie ik het einde van de kleine, zelfstandige kroeg."

De rol van de brouwerij houdt niet op bij het leveren van pils en andere drank. Ubachs: „Heineken is ook financier, verstrekt leningen aan ondernemers die bijvoorbeeld hun zaak willen verbouwen. Geen slechte business, als je het mij vraagt, ook al zeggen ze dat ze het tegen hun zin doen omdat banken veelal weigeren om de horeca leningen te verstrekken. Als ik moet verbouwen, bijvoorbeeld vanwege allerlei nieuwe overheidsregeltjes, of als ik een zaak wil overnemen, moet ik bij de brouwer voor geld aankloppen. In mijn geval ongeveer een ton, tegen maar liefst 8 procent. Dat is veel, vooral als je bedenkt dat de brouwerij hier nauwelijks risico loopt. Die heeft namelijk bedongen dat in geval van faillissement de hele zaak aan hen vervalt. Mijn zaak is makkelijk voor minimaal het dubbele te verkopen. En dat is niet alles. In het financieringscontract staat ook dat ik bij ze moet afnemen, goeddeels onder hun condities. Alleen het feit dat ik binnenlands gedestilleerd van Hooghoudt schenk, accepteren ze, omdat ik nu eenmaal een Hooghoudt proeflokaal ben. Voor het overige gedwongen winkelnering inderdaad."
Mag dat zomaar? Zijn er geen Brusselse regels die dergelijke contracten verbieden? Die zijn er, stelt een woordvoerster van de Nederlandse Mededingingsautoriteit (NMA) van het Ministerie van Economische Zaken: „Sinds 2000 mogen grote brouwerijen, met een marktaandeel van meer dan 30 procent in hun financieringscontracten geen exclusiviteitseisen stellen, behalve ten aanzien van pils. Heineken heeft daarom al zijn contracten gewijzigd. Maar dat geldt dus alleen het pils, niet de overige dranken."
Grolsch, met een marktaandeel van minder dan 30 procent mag nog wel exclusiviteitseisen stellen. Net als andere kleinere brouwerijen.
Is er niet toch sprake van gedwongen winkelnering als een café dat door Heineken wordt gefinancierd uitsluitend pils mag tappen dat door Heineken wordt geleverd? Daarmee houdt de brouwerij een fikse greep op de prijs van tapbier. Het NMA oordeelt: „De ondernemer heeft hierin zijn eigen verantwoordelijkheid. In 2000 is ook bepaald dat hij niet, zoals vroeger en nog steeds bij kleine brouwerijen, vijf jaar aan zijn contract vastzit. Hij kan ook naar een andere brouwerij overstappen. En of zo'n contract deugt? Tja, voor wat, hoort wat. De brouwerij investeert en wil daar iets voor terug."
Heinekenwoordvoerster Karin Willems: „De horecaondernemer is volkomen vrij om naar een andere leverancier over te stappen, als hij bijvoorbeeld onze promotieactiviteiten niet langer op prijs stelt. Hij heeft drie maanden opzegtermijn. Dat geldt natuurlijk niet als hij bij ons een lening heeft afgesloten of als het pand van ons is. Dat lijkt me logisch. Maar ook dan geldt dat het aan de ondernemer is om met ons in zee te gaan. Niemand die hem daartoe dwingt."
Ubachs: „Tja, als de banken niet financieren, heb je als ondernemer niet altijd veel keus."

Het is niet alleen de inkoopprijs van pils die de horeca parten speelt. Horeca Nederland berekende de kostenopbouw van een biertje. De grootste posten: 26 procent inkoop, 23 procent overige kosten (leges, administratieve kosten), 22 procent loonkosten en 19 procent BTW.
Ubachs: „Tal van nieuwe regels en vergunningen, waar altijd een prijskaartje aanhangt. Een voorbeeld, sinds enige tijd moet er altijd iemand in de zaak aanwezig zijn die als beheerder op de vergunning staat vermeld en het diploma sociale hygiëne heeft. De vergunning geldt drie jaar en als ik tussentijds een personeelswisseling krijg en een nieuwe beheerder op mijn vergunning moet laten zetten, kost me dat zomaar zeshonderd euro."
Ubachs' boodschap is helder: de overheid, met haar regeldrift en oerwoud aan dure vergunningen en belastingen, is een enorme kostenopdrijver: „Kosten die ik op mijn klanten moet zien te verhalen, maar die geven hun euro's ook niet meer zo makkelijk uit."
Stadsdeelvoorzitter en portefeuillehouder Economische Zaken Anne Lize van der Stoel (VVD) sust het verwijt dat de overheid medeschuldig is aan de prijsopdrijving: „We hebben er welbewust voor gekozen om ons begrotingstekort niet op de ondernemers af te wentelen. Leges en belastingen zijn kostendekkend, we verdienen er geen cent aan."
Dat die kosten niettemin fors zijn gestegen, wordt door Van der Stoel niet erkend: „We rekenen alleen de inflatie door, want ook onze kosten stijgen jaarlijks."
Horeca Nederland rekent voor dat de leges voor horeca gerelateerde vergunningen de afgelopen twee jaar gemiddeld met 23 procent zijn verhoogd. Van alle Nederlandse gemeenten is Amsterdam de duurste en Ameland de goedkoopste.
Anne Lize van der Stoel geeft wel toe dat er wel heel veel regeltjes en bijbehorende vergunningen zijn. „We hebben dit onlangs in Den Haag aangekaart en de belofte gekregen daar verbetering in komt. Daar doen we zelf ook het nodige aan. Zo gaan we vanaf komend jaar experimenteren met een gelijktijdige gezamenlijke controle van de verschillende diensten. Dus de brandweer, de Voedsel en Warenautoriteit en de milieudienst samen, die dan ook één brief met te nemen maatregelen zullen sturen. Dat voorkomt dat handhavers tegenstrijdige eisen stellen en ondernemers onnodig op kosten jagen. Verder gaan we kijken hoe we als stadsdeel efficiënter kunnen werken, zodat de leges niet verder omhoog hoeven."

Is er nog toekomst voor het Amsterdamse bruine café? Ubachs: „Het zou zonde zijn, want cafés als dit hebben een belangrijke sociale functie, een buurtfunctie ook. Maar de trend is wat die meneer Kooistra doet: ketens van cafés, die sterker staan ten opzichte van de brouwerij en ook in de personeelssfeer efficiënter kunnen opereren. Ik voorzie het einde van het zelfstandige bruine café, zoals ook de kruidenier om de hoek, de bakker en de groentewinkel nagenoeg verdwenen zijn."

Joop Lahaise
De Week van Amsterdam, 8 oktober 2004.

Naar prijsverhoging van 28% voor sigaretten?




Minister van Volksgezondheid, Rudy Demotte, heeft drie studies besteld bij Crioc, Dulbéa (ULB) en de stichting tegen kanker om uit te zoeken wat het effect zal zijn van een forse prijsverhoging van tabak op het rookgedrag.

Volgens de krant Le Soir wijzen de studies uit dat een prijsverhoging van 10 procent het aantal rokers met 2,9 procent doet dalen, een prijsverhoging van 28 procent veroorzaakt een daling met 8 procent.

Dus: LEGALISEREN en de prijs stijgt!

Je kan het ook zo zien :legaliseren en de staat rijft weeral binnen. Om een paar jaar later met de handen in het haar te zitten (maar niet heus) en te jammeren dat de sociale zekerheid onbetaalbaar is.
En zo onder de neus wge daar nog in te snoeien en de belastingen op van alles en nog wat op te drijven.

bron?

jongeren gebruikten trouwens al massaal cannabis, al van voor er sprake was van een gedoogbeleid. de wet loopt gewoon achter op de realiteit. dat sommige drugs (zoals cannabis en xtc) heel makkelijk te verkrijgen zijn, en vooral spotgoedkoop zijn, klopt wel. via een legalisering zou de overheid de prijs kunnen opdrijven via taxen. die zou ze dan kunnen gebruiken om de gezondheidszorg te financieren. bovendien zouden er kwaliteitscontroles kunnen gehouden worden, waardoor er minder kans is dat een experimentje slecht afloopt.

seg en jan, vanwaar ineens al die drugsthreads? toch een beetje nieuwsgierig hé. zaterdag is er in antwerpen een blow-in, als je er wat vriendjes maakt, mag je ongetwijfeld wel eens van iemand een trekje doen hoor. ;-)

sorry was aan het knoeien :?

:hm: Nu moet jij mij toch eens vertellen waar dat geschreven staat, die wet ken ik (helaas) nog niet!:rofl:

Ingenious, het verhogen van de tax op sigaretten heeft als gevolg dat "grijze" import en ritjes naar Luxemburg de pan uit swingen.

Zolang er winst mee te maken is gaan drugsdealers onder de officiele prijs zitten. De enige manier om de misbruikers naar de "staatsdrugs" te trekken is onder de prijs van de illegalen te gaan zitten. En dat doe je niet met Taxen.

Het zelfbeschikkingsrecht: dat je mag doen met je lichaam wat je wil...

Maar dat vind ik naast de kwestie: de vraag is: Welke legitimatie heeft de overheid om die stoffen te verbieden voor ons?
( volgens mij kunnen ze NOOIT een waterdichte legitimatie daarvoor geven )

In elk geval zijn drugs nooit uit te roeien, zelfs onderdrukken blijkt niet te gaan. (dat proberen ze al een 100 jaar ofzo)

Alleen jammer dat we blijkbaar alleen de illegale drugs en zijn gebruikers viseren, en de legale drugs netjes buiten schot zetten. (Ik herinner me daarbij een spreekwoord met de woordn "splinter", "oog" en "balk" ... ;) )

Je reikt de ideale oplossing aan: Laat de junkies de sociale zekerheid betalen!

Waarom? Laat ze gewoon hun eigen sociale zekerheid betalen. Verzekeringsfirmas zijn zeer goed in het berekenen van gezondheidsrisicos en aanverwante premies.

Het illegale circuit heeft ook veel kosten, die vaak vele malen hoger liggen dan een taks van pakweg 20-50%.

Dit is een uitgelezen kans voor u om ook eens een jointje te proberen! Dan weet je de volgende keer waarover je praat.

___________________________
Een mens die tegen je praat is het universum dat tegen je praat, in de meest letterlijke zin.
De Openbaringen van Flippend Rund, 198

Schoon voorbeeld van wishfull thinking! Bron?8)

geef niets! zijn we al gewoon.(tja, drugs beïnvloeden het coördinatiegevoel he!);-)

rund, met die stelling zou er niemand over zelfmoord mogen discussiëren!8)

Meeste jeugd weet eens niks af van een gedoogbeleid en ze trekken er zich nog minder van aan wat mag een niet mag. Het is de pakkans die telt.
Ik zie de jeugd al véél langer smoren voor dat gedoogbeleid, evenveel.