Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door denkimi
(Bericht 9617610)
Al die zever over varianten.
Het doet er totaal niet toe, er is bij mij weten geen enkele die zo extra dodelijk of besmettelijk is dat we er aandacht aan moeten besteden.
|
Inderdaad. Men begon in te zien dat de smoezen "er is geen immuniteit" niet ging vol te houden zijn als de vaccins daar waren, en eens men dat moet toegeven, dan is het idee van groepsimmuniteit dat vorig jaar een soort van complot denken was, herinner U dat hoe dat omgeslagen is tussen september en december he, natuurlijk niet meer te weren. En eens men het kan hebben over groepsimmuniteit, is er geen manier meer om moord en brand te roepen over besmettingen, wat de onderbouw is van het nieuwe regime.
Maar door over varianten beginnen te praten (toen Raoult dat vernoemde in september werd hij weer als een kwakzalver voorgesteld) kwam natuurlijk de twijfel over de zin van vaccinatie naar boven. Dus heeft men hard gas moeten terugnemen.
Nu probeert men weer - cfr de zever die Van Damme de wereld in stuurt zonder blozen - te laten geloven dat vaccins superieure immuniteit aan natuurlijke immuniteit geven, wat onmogelijk is met DEZE vaccins omdat die daar niet voor ontworpen zijn. Wat wel juist is, is dat op korte termijn, vaccins een *heviger* immuniteit kunnen veroorzaken, maar dat is maar een heel tijdelijk effect, natuurlijk.
Met andere woorden, men holt van wetenschappelijke smoes naar wetenschappelijke smoes, niet beseffende dat de vorige smoes de volgende stap van het Plan in twijfel trekt. En men noemt dat "voortschrijdend inzicht". De basis voor die wetenschappelijke zever is gebaseerd op het "twee maten en twee gewichten" idee voor "wetenschappelijk aantonen". Men gaat, als het in het narratief uitkomt, soms flinterdunne aanwijzingen als "absoluut bewezen" naar voren schuiven, en men gaat aan de andere kant bijzonder sceptisch doen over opstapelende aanwijzingen als die niet in het narratief passen, onder het mom van existentiële twijfel.
Op die manier kan men er zich altijd uit praten: als het flinterdunne bewijs sneuvelt, is het voortschrijdend inzicht, als men opstapelende aanwijzingen op den duur echt niet meer kan negeren, en daarvoor al 6 maanden of een jaar totaal verkeerde beslissingen heeft genomen, kan men zeggen dat men aan het wachten was op "wetenschappelijke zekerheid" - die men zo lang mogelijk kan uitstellen door vooral geen objectieve onderzoeken door te voeren.
Een grootmeester daarin is Ferguson. Die heeft de kunst door om altijd de juiste caveats te plaatsen zodat hij "ingedekt is" maar een dramatisch narratief naar voren te schuiven om doen te flippen als men niet door heeft dat hij U in een waanzinnige richting aan het duwen is.
De Britse variant was een zalig voorbeeld daarvan: een besmettelijkheid die zelfs niet door een lockdown kon tegengehouden worden: men ging R verhogen met 0.4 tot 0.7 en nergens had men een R onder de 0.6 bereikt met een lockdown.
Alle grenzen dicht ergens in december, herinner U dat spektakel.
Wij hebben hier fundamenteel oneerlijke wetenschappers die echte sofisten zijn die spelen op de variabiliteit van wat men als wetenschappelijk bewijs kan aannemen.
