| Bovenbuur |
15 maart 2021 00:09 |
Er bestaan individuen die zichzelf in een transras hokje plaatsen. Ik ga niet beweren dat zij daarmee fout zitten, ik als persoon die hen nooit ontmoet heeft weet tenslotte niet gek veel over hen. Ik ga wel stellen dat het niet hetzelfde is als transgender zijn.
In het kort komt het hier op neer: Een man (cis-man, als je de voor dit soort discussies volledig eenduidige termen wilt gebruiken, ik kort het voor nu even af, want je snapt waar ik het over heb) heeft alle genetische informatie die hij nodig had gehad om een vrouw te zijn in zijn lijf, en een vrouw mist maar een heel klein beetje van de informatie die nodig was om haar een man te laten worden. Het verschil tussen een man en een vrouw is als ik een slechte metafoor mag gebruiken als het verschil tussen een lamp die aanstaat en een die uitstaat. Het uiteindelijke verschil is best duidelijk, de ene lamp verblind je en bij de andere in de buurt stoot je je teen aan een bijzettafeltje, maar het is uiteindelijk een kwestie van een enkele omgezette schakelaar. Als er ergens in die schakelaar iets niet werkt zoals de standaard is kan je een lamp krijgen die knippert, of op halve kracht werkt, of zijn gloeidraad doorbrandt. Bij een lamp zou je dit al gauw een defect noemen, of we dan bij mensen van een aandoening moet spreken of eerder van een karaktertrek is een hele eigen enorme sociologische discussie waar we ook zaken als roodharigheid, dwerggroei, ADHD, autisme, een laag IQ en zelfs volledige blindheid bij kunnen betrekken, maar het is in ieder geval iets, het is een ding. Er zijn bijvoorbeeld mensen die interseks zijn, die fysiek eigenschappen van beide sekses hebben, ook mensen zonder bijvoorbeeld extra geslachtschromosomen. Het is duidelijk dat de knop niet altijd volledig op man of volledig op vrouw staat.
Dat is voor zover ik weet waar de wetenschap op dit moment ook op het mentale vlak naar wijst, dat dat mooie jaren zestig idee dat gender volledig maatschappelijk bepaald is niet klopt, dat er wel degelijk verschillen zijn tussen (gemiddelde) mannenhersenen en vrouwenhersenen, en dat je bij transgenders in hersenscans kan zien dat ze naar het geslacht waar ze zichzelf mee identificeren neigen. Ik zit er niet heel diep in, maar een theorie is in ieder geval dat een hormooninbalans in een vroege fase van de zwangerschap transgender zijn kan veroorzaken. Partnervoorkeur is een vrij complexe gedragscomponent en wordt pas vrij laat aangelegd, een hormooninbalans later in de zwangerschap zou dan ook gelinkt zijn aan homofilie. Dit is ook waarom een deel van de homo's en lesbiennes nog weleens verweten wordt verwijfd/een manwijf te zijn, en waarom de partnervoorkeur regelmatig (maar lang niet altijd) ook "verwisseld" is bij transgender personen: de twee condities/staten van zijn/geef er een mooi woord aan zijn verwant aan elkaar.
Transras zijn heeft niet zo'n zelfde basis. Nog los van dat het onderscheid tussen rassen nog vager is dan tussen geslachten, met lastiger te trekken grenzen en minder kenmerken die een duidelijk zwart-wit onderscheid geven (snappie, snappie, zwart-wit? Ik ben echt een meester komiek), iemand wiens familie de laatste twintig generaties niet buiten Europa heeft gewoond heeft geen genen die uniek zijn aan mensen met een recent sub-Sahara Afrikaanse achtergrond. Die zitten niet in hem. Er is geen lichtknopje in die persoon dat van blank naar bruin geswitched kan worden, en dat knopje kan dus ook niet kapot zijn/op een onverwachte manier werken.
Dat wil niet zeggen dat er geen paralellen zijn. Er is ook een groep mensen die zich niet als transgender of intergender ziet maar eerder als "genderqueer", de bi-curious van het transgender zijn. Het zijn mensen die zeggen "ik ben geboren als meisje, maar ik heb ook wel een beetje een kerel in me." (Snappie, snappie, een vrouw met een kerel erin? Ik ben de nieuwe Shakespeare.) En in veel van die gevallen zal het wel geheel of voornamelijk om maatschappelijke en aangeleerde kanten van het genderidentiteitsverhaal gaan. En dan heb je dus wel een lijn naar interras personen, mensen die "in de verkeerde tijd zijn geboren" en de nog wat vreemdere uitwassen van tieners op zoek naar een identiteit, zoals otherkin. Wat mij betreft is dit niet slecht. Je laten beperken door wat nou toevallig je achtergrond is is vaak precies hoe het klinkt: een onnodige beperking. Als jij uit een Friese schippersfamilie komt en van reggae houdt, prima. Ik ga je dus alleen niet laten claimen dat het precies zo is als transgender zijn, want transgender zijn lijkt wel degelijk de grote uitzondering, en mede daarom is het zo'n complex issue dat het niet altijd verdient om mee in het belachelijke getrokken te worden zodra het gesprek komt op iemand die vindt dat hij eigenlijk een draak is.
|
