Wanneer kleur/afkomst op de eerste plaats komt...
 

Ik lees in de krant dat in de Verenigde Staten, Deb Haaland werd verkozen als eerste 'native' minister.

Uit nieuwsgierigheid ben ik ook gaan kijken naar de koppen van andere kranten. Werkelijk elke kop vermeldt "native". Alsof 'dat' de dame haar voornaamste troef is.

Dit is niet de eerste keer. Daarom dat ik dit voorval hanteer als aanleiding om er toch een draad over te openen. Is dat nodig, om wanneer iemand met 'een kleur' (en zeker als het een dame betreft) een welbepaalde functie mag bekleden, om zowat als enig kenmerk die kleur te vermelden in de titel van een desbetreffend artikel? Zelfs in de inleiding komt men vaak niet verder dan afkomst en kleur. Je moet al enkele paragrafen doorlezen om te weten te komen wat de ervaring is van iemand en welke ambitie(s) hij/zij heeft. Ik vind dat echt tenenkrullend. Je kan niet oproepen om aan racisme en onderscheid op basis van afkomst/ras een eind te maken, als gelijk non-stop net dit soort zaken wordt aangehaald om iemand te omschrijven.

Het is wel duidelijk wanneer iemand een vrouw is. Het is wel duidelijk wanneer iemand zwart/bruin/geel/rood/blauw is.
Wat minder duidelijk is, is wat de visie is van iemand. Of wat de ervaring is van iemand binnen het domein waar hij/zij aan de slag zal gaan.
Aan die info hebben we m.i. net iets meer dan aan 'het is een vrouw' of 'het is een native'...

Er wordt aan de quota voldaan. Of het nu om vrouwen gaat of kleurlingen. Dat is het enige dat nog telt. Zoals de burgemeesters van Parijs die onomwondne stelde dat ze graag de boete van 90000 Euro betaalde wegens discriminatie daar in haar departement bijna 70 % vrouwen worden tewerkgesteld en slechts 30 % mannen. Voor haar bewijst dit dat ze op de goede weg zijn.

Dus nieuwe discriminatie om oude discriminatie te bestrijden is goed.

Dat quota aan de basis liggen van welbepaalde beslissingen, hoeft toch niet te betekenen dat kranten (en pers in het algemeen) daar moet in meestappen, door datgene dat voorwerp is van die quota (geslacht/kleur/afkomst) als voornaamste omschrijving te hanteren in haar berichtgeving?

Een bepaald soort pers ziet zichzelf niet meer als verslaggevers maar als bepleiters voor een bepaald soort samenleving.

Ik las daarnet dat tijdens de Amerikaanse burgeroorlog een pak 'natives' van de vijf 'Beschaafde Naties' de kant van de Confederatie kozen. De meeste chiefs hadden namelijk zwarte slaven. De aanstelling van de native minister is dus waarschijnlijk een slag in het gezicht van de Afro-Amerikanen. Gelukkig kent de gemiddelde Amerikaan sinds enkele decennia zijn/haar/hets geschiedenis niet meer of er braken weer vreedzame rellen uit.

Een vreedzaam plunderinkske ter compensatie van het leed wat uw voorouder zo'n 180 jaar geleden werd aangedaan. Daar is toch niets mis mee?

Doet me wat denken aan de Franse revolutie, gelijkheid, broederschap en de guillotines die 24/7 op volle snelheid werkten.

En dan uiteindelijk, Napoleon. Weer enorme stapels lijken.

De pers wil de bevolking niet meer informeren, maar opvoeden. En als uit reacties blijkt dat de lezers dat niet appreciëren, dan sluit de pers haar lezersforums. Voila opgelost.

Om maar te zwijgen over het feit dat ze ipv een koning met een keizer zaten. Wat een revolutie zeg.

De pers schrijft ook graag wat het volk graag leest anders verkopen ze niet meer.

En je betaalt daar nog abonnee-geld voor ook. Even ridicuul als het lezen vd ingredienten van voedingswaren die je koopt en daar een opvoedkundige les van te verwachten.

Ten koste van de mensen die afstammen van de arbeiders, die uitgebuit werden door de slavendrijvende kapitalisten.