Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Bach
(Bericht 9657891)
Het onderscheid tussen goud en bitcoin dat u aangeeft lijkt me niet zo essentieel. Het moet toch mogelijk zijn een ruilmiddel te bedenken
|
Nee, want wie "geeft dat ruilmiddel dan uit" ? Die die dat voor de eerste keer "maakt" en "uitgeeft" heeft dan toch "gratis" de waarde ervan, he, dat is wat men seigniorage noemt. Dat kan als je een centrale uitgever hebt, die zichzelf dus de waarde toe-eigent van gans de geldstock, en het verbod van anderen om dat ook uit te geven. Maar in een egalitair systeem waar er geen centrale macht is die zichzelf die rijkdom toekent, is er geen enkele manier om die dingen laten te ontstaan, zonder dat er oftewel oneindig veel van ontstaan en het dinges door inflatie waardeloos wordt, oftewel door een paar lepe uitgevers ervan (meestal de uitvinders van het systeem) stinkend rijk te maken.
Waarom heeft bitcoin succes gehad ? Omdat er juist geen gast was die "ze uitgaf", en daar dus rijk mee werd. Satoshi had evengoed direct zijn 20 miljoen bitcoins kunnen maken, en die "uitgeven". Maar waarom zou iemand iets willen ruilen van waarde, zelfs al was het maar een pizza, voor een stukje "geld" dat een of andere onnozelaar zelf heeft uitgevonden en die aanvankelijk alle geld bezat ?
Stel dat ik een systeem heb uitgevonden dat patrickdollars bevat. Ik heb alle patrickdollars want ik heb zelf het systeem uitgevonden. Het zijn er 1 miljard. Ik wil daar een pizza mee kopen. Waarom zou iemand mij een pizza willen geven tegen dinges die ik zelf heb uitgevonden en waarvan ik beweer dat ze waardevol zijn ? Waarom zou ik een miljard mogen bezitten door "uitvinding" en gij niet ?
Ja, er bestaan cryptosystemen (proof of stake) die geen stroom verspillen bij concept. Het probleem is (en ik heb dat jaren bestudeerd want ik wilde daar zelf de fouten van verbeteren) dat een proof-of-stake systeem zelf-referentieel is. Nu, in de praktijk is het niet echt een probleem, omdat men toch een klein beetje "vertrouwen" kan hebben, daar waar bitcoin totaal vertrouwenloos is. Maar je kan, als je wil, in principe een proof-of-stake systeem totaal "herschrijven" en er is achteraf geen manier meer mogelijk om het onderscheid te maken tussen het "originele" systeem en het valse nieuwe systeem. In de praktijk zullen er wel voldoende mensen zijn die nog een geheugen hebben van een oude file waaruit zou blijken dat het verkeerd is, maar dan is het weer een kwestie van wie men gelooft. Een voldoende sterke samenzwering zou twijfel kunnen zaaien over de "echte" chain, bijvoorbeeld. Als alle media samenspannen om de wereld wijs te maken dat de echte chain een valse is, en een valse te promoten als de echte, dan gaat er een existentiele twijfel ontstaan. Met bitcoin is dat gewoon niet mogelijk, tenzij men MEER stroom gaat verbruiken om die valse chain te maken dan de echte in totaal al verbruikt heeft.
Met een proof-of-stake chain is het zelfs denkbaar dat een consortium van overheden gewoon een nieuwe chain gaat opdringen waarin de transactie geschiedenis anders is. Je kan dan nog altijd proberen van de oude te propageren, maar als de meeste mensen "erin trappen" is de oude "dood". Met bitcoin gaat dat niet.
Maar bovendien is er iets anders dat "ongezond" is bij proof-of-stake. Het maakt mensen die coins hebben, rijker, die maken immers de nieuwe.
Als je een proof-of-stake systeem zoals peercoin gebruikt, dan krijgen mensen nieuwe coins pro rata van hun bezit. Een "interest" als het ware die gecompenseerd zou worden door "inflatie".
Het idee daarvan is fundamenteel idioot, omdat je dan eigenlijk beter geen nieuwe coins maakt, en je het toch moet "bootstrappen" met de eerste coins van de schepper van het systeem.
Stel dat die eerste schepper zichzelf 10 coins toekent en dan een proof-of-stake systeem laat ontstaan. Als hij die gewoon houdt, zal hij de enige zijn die nieuwe coins kan maken. Doet hij dat gedurende 10 jaar zonder ooit een coin aan iemand anders te geven, dan bezit hij het totale kapitaal aan coins.
Heeft hij aanvankelijk een pizza gekocht voor 4 coins, dan bezit hij er 6, en die pizza verkoper 4. Als die nu zo 10 jaar voort doen, dan zal de schepper 60% van de totale coin stack bezitten, en die pizza verkoper, 40%.
Bij bitcoin is dat niet waar. Niemand moet een eerste coin hebben. Iedereen kan meedoen om er te maken, ook al heb je er aanvankelijk geen.
Bij peercoin was het dus eigenlijk niet nodig om nieuwe coins te maken. Je had gewoon met die 10 eerste coins kunnen blijven werken, en meer en meer de "komma verplaatsen" en werken met 0.00001 coins en zo. Dat komt op hetzelfde neer. Proof-of-stake is dus een inflationaire mop om eigenlijk alles toe te kennen aan de schepper. Het lost het seigniorage probleem niet op. Het vergroot gewoon numeriek de bezittingen van peercoin holders, maar dat komt gewoon neer op het toepassen van een inflationaire factor, en de bezittingen veranderen daardoor niet.