Samenwerken met vrouwen. Een recept voor drama?
 

De afgelopen 10 jaar heb ik met een dertigtal vrouwen samengewerkt in functie van mijn beroep. Met sommigen via de unief, maar met de meesten daarbuiten.

Met minstens 25 van de 30 vrouwen heb ik het vroeg of laat aan de stok gekregen. In mijn ogen zijn vrouwen verschrikkelijk achterbaks. Ze roddelen erop los, doen aan bazenpoeperij, ze manipuleren collega's om te krijgen wat ze willen. Ze liegen en bedriegen. Ze zetten collega's tegen mekaar op. Ik merk dat dit gedrag steeds optreedt bij vrouwen waarmee je samenwerkt en dus concurreert, en niet bij patiënten.

Ik heb er zodanig een hekel aan dat ik helemaal niet meer met vrouwen wil samenwerken. Helaas is dat iets dat ik niet mag zeggen als ik ergens ga werken.

Ik vind het zo vermoeiend. En veel vrouwelijke patiënten vertelden me dat dit ook hun ervaring is. Dat ze daarom veel liever met mannen samenwerken.

Maken jullie dit ook mee? En hoe gaan jullie ermee om?

Stel je eerst de vraag of het probleem niet bij jou zelf ligt.
Stel je de vraag of je in staat bent om in een normale hetero gemeenschap te leven, en werken.
Het is uw perceptie. Met de nadruk op perceptie.
De meeste patiënten hebben nog steeds liever een vrouwelijke zorgverlener, die meer vertrouwen schept.
Uw bemerking omtrent vrouwelijke patiënten geloof ik voor geen streep.
Voor de rest onthoud ik mij van commentaar wegens hoogstwaarschijnlijk te persoonlijk.

Waarom start je dit uiteindelijk in k&k. Omdat alles mag worden gezegd ?
Waarom geen maatschappelijk onderwerp als je het moeilijk hebt om met vrouwen te .. werken.

Mijn ervaring is dat er meestal geen problemen zijn tussen mannen en vrouwen. Vrouwen onderling daarentegen. :?

Idem hier

Er is helemaal geen probleem tussen mannen en vrouwen. Anders maakten ze geen kindjes.
Hoe vrouwen onderling met elkaar omgaan, of mannen onderling, dat is enkel een probleem voor de leidinggevende die vaststelt dat er iets scheef loopt. Wat trouwens in een hetero omgeving ook gebeurt.

In welke zin ?

En toch is het zo.
Enkele vrouwen waar ik mee samenwerkte zijn ook ontslagen om wille van rebellie op het werk, pesterijen, ruzie stoken.

In mijn tijd als jobstudent liepen die ruzies door vrouwen (en in dat geval ook tussen vrouwen onderling) zo ver uit de hand dat iemand zelfmoord pleegde en dat 2 vrouwen ontslagen zijn.

Dat waren ruzies waar ik buiten stond. 2 maanden geleden is er nog een vrouwelijke collega ontslagen omdat ze zichzelf privileges wilde toekennen waar de baas uiteraard niet mee akkoord ging. Als gevolg veel drama en einde samenwerking.

Ik zit nu met een vrouwelijke collega die slecht spreekt over mij, die cadeaus koopt voor de verjaardag van de baas. Die andere collega's actief aan haar kant probeert te krijgen met activiteiten buiten het werk om. Ik noem dit allemaal grensoverschrijdend, achterkamerpolitiek en bazenpoeperij. Voorgaande collega's deden dit nooit.

In elk topic mag alles gezegd worden. Onthoud je vooral niet van gelijk welke commentaar

For the record, ik heb een verloofde die ik heel graag zie.
De problemen die ik heb met vrouwen betreffen enkel professionele samenwerking. Ik merk dat het steeds gebeurt zodra er een gemeenschappelijk belang is, waar om gestreden moet worden. Wie er het meeste werk wordt toegeëigend, wie er wanneer met vakantie kan gaan, wie de beste uren krijgt..

Ik heb zelf toch veel meer miserie met mannen gehad, vooral in bedrijven waar bijna exclusief mannen werken. En daar roddelen ze ook net als viswijven. Op één mannenbedrijf waren er zelfs enkele die tot tranen gebracht konden worden (neen, niet ik).

Dat was wel in Nederland. ;) Een soort Bezos-achtige bedrijfsvisie. Het onmogelijke eisen, belabberde managers, werk je te hard dan eist men nog meer. Hypocrisie en schijnheiligheid zijn er je vriend.

Sterker, zelfs de orthodox gereformeerde (erg gereserveerd in het tonen van emoties) heb ik zien huilen in zijn eentje. Ook al wilde die me buiten pesten (te meer omdat ik nogal openlijk zijn religie raar vond), toch had ik compassie. Erg leeggezogen persoon ook en kon amper correct praten erdoor. Puur door zijn opvoeding en religie.


Maar goed, ik werk er niet meer en het heeft toch een tol van me geëist. Wel een voordeel: je wordt er snel aangenomen, het betaalde goed en ontslagen worden moet je ook erg je best voor doen (al dreigen ze er wel soms mee). Maar dat gezeik man... Echt niet gemaakt voor mensen die familie koesteren en je zag het ook aan de werknemers hun uiterlijk.

Nu moet ik nog uitvissen of dat overal in Nederland zo gaat (sowieso weet ik dat er betere bedrijven zijn in NL en dat ik in een voor NLse normen kutbedrijf heb gewerkt). In België ben ik alleszins eerder gewend dat men hard werk gewoon ziet en dat uitbuiting ten koste gaat van de kwaliteit. Nu ja, waar ik gewerkt heb toch. Er zijn ook zat kutbedrijven in België natuurlijk met slechte voorwaarden.

Dat heb je in bedrijven met een negatieve bedrijfscultuur waar de managers conflicten stimuleren omdat ze denken dat de produktiviteit daardoor stijgt.

Precies. Als alles goed ging creëerden ze gewoon problemen die er niet zijn en maakten ze je werk moeilijker en inefficiënter. Kan bij het plan gepast hebben om mij buiten te pesten, maar ik zag dweilen die alles slikten. En er waren veel Nederlanders vertrokken vóór en tijdens mij, waarvan enkele van protestantse opvoeding. Maar het is wel zo, mijn manager wou van me af na een gegeven moment en uiteindelijk vond ik het er welletjes.

Toch, enkel mannen, behalve in het kantoor daar en de grootste roddeltantes die ik heb meegemaakt. Met vrouwen hebben ik veel betere samenwerkingen gehad. Zelfs vrouwen die bekendstaan als 'gemeen' jegens andere vrouwen, met mij werkten die wel correct en als aangename collega samen. Zelfs een vrouw met ADHD die altijd ruzie had met iedere andere vrouwelijke collega's, omdat zij hen wou domineren. Geen zulke onzin bij mij.

Heb zelfs een vrouwelijke collega gehad die zogezegd mannen verafschuwt, volgens andere vrouwen. Tegen mij poeslief en normaal. Die kon lang praten over muziek met mij.

Neen.

Slechte collega's zijn van alle tijden, en vind je zowel bij mannen als bij vrouwen.

Goede trouwens ook.

Heb gedurende mijn (inmiddels lange-) aanwezigheid op de arbeidsmarkt ook een tijd deel uitgemaakt van het "bureaumeubilair" bij een paar van mijn werkgevers.

Inderdaad,vergadercultuur,verschillende mensen die "hetzelfde" doen ,te weinig werk feitelijk voor iedereen,bureaumanagers,"spoed"reisjes naar het buitenland om wat feitelijk zaken van ondraaglijke lichtheid waren........Ik veranderde bijna ongemerkt zelf in zo een "piece of sh*t".:evil:
Het leidt allemaal tot groepsvorming en uiteindelijk tot zaken die eerder beschreven zijn in dit draadje.Er is tensltte tijd te over om dergelijke onzin...Ik kan me een beetje beginnen voorstellen hoe het er op overheidsadministraties moet aan toe gaan.Vergeten we ook niet dat Vlamingen eigenlijk niet "bedraad" zijn om harmonieus SAMEN te werken.Het MAG precies ook niet wegens zogezegd te duur.We hebben daar "managers" voor om zoiets te "organiseren".

Sedert ondergetekende, alleen ,een soms vrij vuile job moet doen op de werkvloer is dat allemaal gedaan ...Zelfs mij "plannen" moet maar in beperkte mate....

heerlijk...weinig telefoons....amper emails..gewoon doorbuffelen....:-D

Een snauw of gepaste opmerking.
Een vrouw die teveel dopamine uitpompt (en daardoor domme dingen zegt zoals roddelen) wordt beter terug tot haar essentie herleden.

te lomp om patatten te schellen of de gang te dweilen

Ontslag.
Querulanten op het werk zijn een plaag. Wie het met zoveel van zijn collega's aan de stok krijgt, en het probleem niet ten gronde wil aanpakken, vliegt er gewoon uit.

Voila, probleem opgelost.

Dat is wel een heel streng oordeel over onze vriend Eurosceptic.
Hij moet gewoon leren beter met zijn vrouwelijke collega's om te gaan.

Met mannen? Geen enkele wil compromitteren dus de hele boel/situatie ontploft. Wat gewonden en of zelfs doden als gevolg....

Met vrouwen? Ze doen dingen achter je rug en alles zakt in elkaar als een dril pudding. Wat nieuwe pannenkoeken gemaakt....

Zo zie ik het ook.

Om daar ervaring mee te hebben, moet je zelf wel werken hee... :?

Je moet die vraag eens stellen aan mensen die het mee hebben gemaakt hoe het allemaal veranderde toen er in typische mannen beroepen vrouwen zijn bijgekomen. De beste collega's werden er niet zelden vijanden.

Ik denk dat van de eerste tot de laatste zal beamen dat de mentaliteit en de sfeer voor een groot deel naar de vaantjes was. Vrouwen zijn heel subtiel en kunnen twee stenen doen vechten.

En heb je een misverstand zie conflict met ze op de werkvloer dan komen de traditionele traantjes naar boven en hervallen ze in hun gekende slachtoffer rolletje. Je komt bij de leidinggevenden gegarandeerd als verliezer uit de bus

Trouwens ik denk dat echt toffe vrouwen want die bestaan ook liever samen werken met mannen dan met vrouwen.