Baby's op de trein, een terras...
 

Je hebt je rustig in de trein gezet, een mooie plaats, eerste klasse. Of je doet een terrasje, mooi uitzicht. En dan plots... iemand met een baby komt in de buurt zitten... Eerst lijkt het misschien nog mee te vallen, maar gauw komt er zoals verwacht kan worden ook geluid bij. Wat doe je?

Ik heb er niet aan gedacht om de enquête openbaar te maken, maar u mag uiteraard uw keuze toelichten.

Ik blijf zitten: ik lijdt niet aan die hippe fobie voor baby's en kinderen.

Wees eerlijk: heb jij echt niet de gedachte, als je zo'n 'buggy' ziet komen: "ah nee he, please, ga verder"? :-)

Ik voel me soms ambetant doordat de ouders zich ambetant voelen. Om de een of andere reden lees ik los door joelende of huilende kinderen en normaal pratende mensen heen maar word ik uit mijn concentratie gehaald door auto's, honden, kerkklokken, telefonerende mensen en geluiden zoals typen op een laptop of muziek via oortjes.

Nope (vooral omdat wij jaren geleden zelf "het volk met de buggy" waren :-D)

Ooit eens meegemaakt in een warenhuis.
Een jonge moeder met haar kindje.
On-troostbaar.

De dame zegde nog dat ze zich gegeneerd voelde omwillen van al die overlast.

Waarop ik antwoorde: 'Helemaal niet erg, maar erger is dat uwe kleine steeds maar 'papa' roept naar mij. Wat moeten de mensen hier nu wel denken ?' :lol:

Toch geen schuldcomplex aan overgehouden ofzo ? :mrgreen:

:-P

Ik heb dan eer de neiging, waaraan ik evenwel vanzelfsprekend niet durf toegeven, om dichterbij te gaan zitten.
Ik heb het grootste respect voor moeders met kinderen.

En wie dat niet heeft, vind ik forumgewijs uitschot.

Blijven zitten tiens, voor't zelfde geld zijn er memmen te spotten.

En als'em wat neig blijt dan giet ik mijnen Duvel in den buggy.
Dan weet hij waarom hij blijt gvd.

Wees blij: ik ben onlangs "opa" genoemd door een mij onbekende kleuter :lol:

Ik blijf zitten, ook al is het niet aangenaam.

Met buggy's en baby's heb ik geen probleem op het OV. Wel met klein gasten dia al wel groot genoeg zijn om op de bank te kruipen, maar nog niet met hun voeten op de grond komen eens ze erop zitten.
Al tijdens het op de bank kruipen krijgt ge hun smerige schoenen tegen uw broek, en eens gezeten beginnen ze met hun benen te zwaaien en zonder schroom tegen uw schenen te stampen.
Zat ook een keer op restaurant rustig te eten, komt daar een wijf met 2 van die koters voorbijgestruind. Die kinderen kwamen zo met hun schouders net boven mijn tafel uit en blijven gewoon aan mijn tafel staan met hun neus bijna in mijn talloor.
Zo was er een ander gezinnetje dat zich neerzet aan de tafel naast ons en die vraagt of we ons brood willen afgeven want haar koters hadden honger en ze kon niet wachten om te bestellen.

Een goei groen fluim in draaien en dan keihard rechtstreeks in de kleine zijn muil rammen!

ik heb vooral een probleem met de ouders van dat soort gasten. Zelf kunnen ze er niet aan doen hun brein is nog niet voldoende ontwikkeld. Maar een zit stil is wel op zijn plaats. Wij moesten dat in onzen tijd ook niet proberen.

Bij dat laatste zou die een vernietigende blik van mij krijgen, dat haren honger meteen over is voor de komende 3 weken.

Gelukzak !
Dan kan je het nog altijd op uwe zoon steken. :mrgreen:

Ik mijd gelegenheden waar dergelijk volk op afkomt. Je zal me bv niet in een "kindvriendelijk" hotel zien maar liever in eentje waar "jongeren" onder de 16 niet binnen mogen.

Dat zou pas een mirakel zijn ;-)