| De schoofzak |
27 december 2021 13:18 |
Vlaamse recidivist hacker hang in usa 22 jaar gevang boven het hoofd
En nu wordt het zo'n beetje voorgesteld als het brave schaapje, een soort Robin Hood ...
Tsja, je gaat dan eens naar het voetbal in Italië ...
Is dit "streng maar rechtvaardig" of "te streng misschien, maar toch rechtvaardig" ?
titel: Vlaming (27) opgepakt na 'stunt' op internet, ouders smeken dat België uitlevering aan VS tegenhoudt: “22 jaar cel? Sommige moordenaars krijgen niet zo veel”
link: https://www.hln.be/internet/vlaming-...veel~a081ed46/
Citaat:
Zijn ouders willen maar één eindejaarsgeschenk. “Dat Kevin zo snel mogelijk terug bij ons thuis in Mechelen is.” Hun 27-jarige zoon zit in de gevangenis in Milaan - op vraag van het Amerikaanse gerecht. Bijna vijf jaar terug slaagde de jonge computernerd erin om vliegtickets op de website van American Airlines te reserveren en te doen alsof hij ze had betaald. Kevin gebruikte geen enkel ticket en deed het puur uit verveling en voor de kick. Hij riskeert nu wel 22 jaar gevangenis in Texas, de thuisbasis van de vliegmaatschappij.
Bjorn Maeckelbergh 27-12-21, 05:00 Laatste update: 10:52
“Twéé-en-twin-tig jaar.” De moeder van Kevin spreekt het heel traag en duidelijk uit. Ze herhaalt het getal ook meerdere keren. “22 jaar gevangenis? Kevin verdient dat gewoon niet.” De moeder slaat haar handen voor haar ogen en laat haar tranen de vrije loop. “We slapen er niet meer van”, zegt ze. “We kunnen aan niets anders meer denken.”
Lees ook
Door VS gezochte Belg (27) verdacht van computerfraude opgepakt in Milaan
Door VS gezochte Belg (27) verdacht van computerfraude opgepakt in Milaan
Hun zoon zit sinds 11 oktober opgesloten in de overbevolkte gevangenis van San Vittore, in het centrum van Milaan. Kevin en zijn vader Alex (63) waren daags voordien naar de modestad gevlogen voor de finale van de Nations League. “Het was de allereerste keer dat Kevin naar het voetbal ging”, vertelt zijn vader. “Een cadeautje van mij. Een mannentripje. Vader en zoon. Eigenlijk was het een beloning. Omdat Kevin zo goed bezig was. Sinds maart had hij vast werk als IT-specialist bij een overheidsbedrijf. Kevin was op zijn werk helemaal opengebloeid. Hij was eindelijk volwassen geworden. Hij had nu ook een vriendinnetje.”
Vader Alex neemt zijn gsm en swipet met zijn wijsvinger over het schermpje over een hele reeks foto’s van hun dagje Italië. “Kijk, hier waren Kevin en ik met de metro onderweg naar het San Siro-stadion. Hier waren we een hapje aan het eten. Pizza.” Een glunderende Kevin kijkt recht in de lens. “Hier staat hij voor het stadion. En hier zitten we hoog in de tribune. Knap zicht, hé?” De man zwijgt even. “Het was werkelijk een prachtige dag. Tijdens de wedstrijd kneep Kevin me in de arm. ‘Tof hè, papa’, zei hij.” Na de match gingen vader en zoon nog een glas drinken. Rond middernacht trokken ze naar hun kamer in het viersterrenhotel J24. Vader en zoon deelden een kamer. ’s Anderendaags zouden ze terugvliegen naar Zaventem.
Kevin voor het San Siro-stadion - klaar voor de finale van de Nations League. Enkele uren na de voetbalmatch verraste een Italiaans arrestatieteam de nietsvermoedende Belg in zijn hotelkamer.
Kevin voor het San Siro-stadion - klaar voor de finale van de Nations League. Enkele uren na de voetbalmatch verraste een Italiaans arrestatieteam de nietsvermoedende Belg in zijn hotelkamer. © RV
Alles uitleggen
“Iets voor 5 uur vloog uit het niets onze kamerdeur open. Daar stonden ze: een arrestatieteam. Helemaal in uitrusting - met kogelvrije vesten en wapens en al.” Vader en zoon vroegen wat er aan de hand was. Er kwam geen antwoord. De politie eiste hun identiteitskaart. “Een van de politiemensen begon te bellen, in het Italiaans. We begrepen er niets van.” De vader wrijft over zijn gezicht en zegt dan heel stilletjes: “Ze boeiden Kevin. Hij moest mee. In zijn pyjama. Kevin probeerde me gerust te stellen. Volgens hem kon het niet veel voorstellen. Hoogstens een misverstand, door vroeger. Kevin zei dat hij braaf zou meegaan, dat hij alles aan de politie zou uitleggen en dat hij snel terug zou zijn.” Vader Alex bleef verweesd achter in de hotelkamer. De politie wilde Kevins medicatie voor zijn bloeddruk en zijn bril niet aannemen. “Ik heb mijn telefoon genomen en mijn vrouw gebeld.” Ze knikt. “Ik voelde me zo machteloos. Ik kon van hieruit niets doen”, zegt ze tussen haar tranen door.
Niemand hielp me. In het politiecom?*mis?*sa?*ri?*aat stuurden ze me weg. ‘Je zoon is hier niet. Ga weg’, beten ze me toe.
Vader Alex
De uren en dagen daarop volgde de zoektocht van vader Alex naar zijn zoon. “Niemand hielp me. In het politiecommissariaat stuurden ze me weg. ‘Je zoon is hier niet. Ga weg’, beten ze me toe in slecht Engels.” De vader contacteerde ook de Belgische ambassade in Rome. “Ik kreeg een lijst met contactgegevens van enkele advocaten. Meer niet. Het was gewoon de hel.”
Huilen, huilen, huilen
Na vier of vijf dagen wist de vader dat zijn zoon opgesloten zat in de gevangenis in het centrum. “De advocaat heeft toen geregeld dat ik Kevins kleren - zijn jeansbroek en een hemdje - naar de gevangenis mocht brengen. Kevin heb ik daar niet gezien. Dat was geen optie. Ook zijn medicatie en zijn bril mocht ik niet afgeven.” De vader krijgt het relaas amper verteld. “Het was daar verschrikkelijk. Zo’n oud, smerig en afgeleefd gebouw. Normaal is er plaats voor 600 gevangenen. Ik heb gehoord dat er 2.000 mensen zitten (zucht diep).” De vader keerde na een week terug naar België. “Sinds zijn arrestatie had ik Kevin niet meer gezien of gehoord. Dat ik zonder onze zoon in dat vliegtuig zat, was enorm confronterend. Het deed zo’n pijn”, zegt hij terwijl hij met zijn rechterhand aan zijn borstkas tast. Het duurde uiteindelijk twee weken voor de advocaat Kevin mocht spreken via een videoverbinding. “De advocaat vertelde dat Kevin zeer emotioneel was. Hij weende constant.”
Het duurde uiteindelijk drie weken voor vader en moeder de stem van Kevin weer hoorden. De rechtbank gaf de Belg toestemming om twee keer per week naar huis te telefoneren op de vaste lijn. Naar een gsm-nummer bellen mag hij niet. “Kevin klonk erg aangedaan”, zegt zijn mama over dat eerste telefoontje. “Veel kreeg hij niet gezegd. Huilen, huilen, huilen.”
Op zijn 12de slaagde de whizzkid er al in om het computer?*sys?*teem van de Utopolis-cinema te doen geloven dat de grote zaal helemaal gereser?*veerd was. Gevolg: Kevin en een vriend hadden de grootste filmzaal voor hen alleen, gratis en voor niets.
Werkstraf
Intussen is gebleken dat Kevin gelijk had, toen hij in het deurgat van de hotelkamer tegen zijn vader zei dat het wellicht ging om ‘iets van vroeger’. Zijn vader: “Kevin was al als kind gefascineerd door computers en internet. Al op vrije jonge leeftijd zocht hij uit hoe websites in elkaar zaten.” Zelf heeft vader Alex er geen kaas van gegeten - hij werkte een hele carrière als technicus in de medische sector. “Maar Kevin is op dat vlak heel slim.” Zo slaagde de whizzkid er op amper twaalfjarige leeftijd al in om met een handigheidje het computersysteem van de Utopolis-cinema te doen geloven dat de grote zaal helemaal gereserveerd was. Gevolg: Kevin en een vriend hadden die dag de grootste filmzaal voor hen alleen, gratis en voor niets. “Omdat hij nog minderjarig was, kreeg Kevin daar geen echte straf voor. Hij kreeg als boetedoening wel een soort werkstraf in de bioscoop. Die heeft hij toen gedaan. Hij heeft die mensen ook uitgelegd waar het gat in hun systeem zat. Hij mocht er nadien zelfs nog vakantiewerk doen”, zegt zijn vader.
Een van de laatste foto’s van Kevin op vrije voeten, gemaakt door vader Alex. Kevin, glunderend in de tribune.
Een van de laatste foto’s van Kevin op vrije voeten, gemaakt door vader Alex. Kevin, glunderend in de tribune. © RV
Enkele jaren later was het opnieuw prijs. Brussels Airlines diende een klacht in omdat hij tussen maart 2016 en mei 2017 enkele keren hun boekingssysteem te slim af was geweest. Op die manier raakte Kevin voor 31.089 euro aan tickets in business class - zonder te betalen. Drie tickets werden effectief gebruikt, door anderen. “Dat was een constante”, zegt advocaat Sven Mertens. “De vliegtickets die hij scoorde, werden amper verzilverd. En als dat toch ’ns gebeurde, was dat door anderen die Kevin tijdens het gamen of op internet had leren kennen. Zo liet hij bijvoorbeeld eens vrienden uit Amerika overkomen en boekte hij op dezelfde manier een hotel in Londen voor een gameweekend. Die jongen probeerde zo uit zijn sociaal isolement te geraken.” De rechtbank gaf Kevin in maart 2020 opschorting van straf. Dat betekent dat hij schuld bekende, geen straf kreeg en het slachtoffer - Brussels Airlines - ongeveer 12.000 euro aan geleden schade moest terugbetalen. Opvallend: in dat vonnis werd ook verwezen naar een FBI-rapport dat vermeldt dat Kevin in augustus 2017 ook het systeem van American Airlines kraakte. Hij geraakte zo aan tien tickets in business, met een totaalwaarde van 112.000 dollar (98.000 euro).
Hotel mama
“We zijn kwaad geweest op Kevin”, zeggen zijn vader en moeder. “Hij wist ook dat het voor ons genoeg was. Nog één zo’n stunt en het was gedaan met hotel mama. Maar Kevin had spijt. Internet was voor hem een speelterrein geweest. Om zijn kunnen te etaleren. Hij had nooit echt stilgestaan bij de gevolgen. Kevin herpakte zich. De rechtbank had hem voorwaarden opgelegd, waardoor iemand van Justitie hem regelmatig controleerde. Omdat alles zo vlot verliep, zijn die voorwaarden zelfs vroeger stopgezet. Kevin betaalde ook braaf zijn schulden af. Ik geloof dat hij nog maar 1.000 euro moest terugbetalen. Het gaat dus ook niet om nieuwe feiten. Het gerecht w?*st er destijds al van. Kevin begrijpt niet waarom zijn verleden hem blijft achtervolgen.”
Als hij uitgele?*verd wordt, is zijn leven om zeep. Hij zit er nu in Italië al helemaal door. Hij deelt zijn cel met drie anderen die constant ruziën. Als hij ons op de gang belt, horen we geroep, getier en gebonk op de muren.
Ouders van Kevin
Dat is volgens zijn advocaten Frédéric Thiebaut en Sven Mertens inderdaad wat momenteel gebeurt. Zonder dat Kevin dat wist, stond hij geseind door het Amerikaanse gerecht. American Airlines - met hoofdzetel in Texas - had een klacht ingediend wegens de computerfraude van 2017. In 2019 vroegen de Amerikanen aan de Belgische justitie om Kevin aan de VS uit te leveren. “Omdat België geen onderdanen uitlevert, werd dat verzoek afgewezen. Zonder meer. Kevin werd daarvan niet op de hoogte gebracht”, verduidelijken zijn advocaten. De Amerikanen lieten de jonge Belg daarop internationaal seinen. Kevin en zijn vader geraakten in oktober zonder probleem met het vliegtuig in Italië. Maar toen het hotelpersoneel daar de namen van alle ingecheckte gasten overmaakte aan de politie - dat is in Italië verplicht - gingen de alarmbellen af bij Kevins naam. In principe kan Italië de jonge Belg uitleveren, net omdat hij geen Italiaan is. Volgens de aanklacht riskeert hij in Texas 22 jaar.
“Als hij uitgeleverd wordt, is zijn leven om zeep”, zegt zijn moeder. Haar man knikt. “Kevin overleeft dat niet. Hij zit er nu in Italië al mentaal helemaal door. Ik snap dat. Hij moet zijn cel delen met drie anderen die constant ruziën. Als Kevin ons op de gang belt, hoor je soms dat kabaal in de gevangenis. Geroep, getier en gebonk op de muren. Leef daar ’ns dag en nacht in (schudt het hoofd).”
Geen kerstfeest
De ouders hopen nu dat de Belgische instanties de uitlevering tegenhouden. Want in principe kan dat. Advocaat Frédéric Thiebaut: “Bepaalde rechtspraak van het Hof van Justitie voor de Europese Unie zegt dat het land dat de uitlevering vraagt de lidstaat van de verdachte altijd de optie moet geven om de vervolging over te nemen. In mensentaal: in principe zou hij in België berecht kunnen worden voor de feiten met American Airlines. Dat is dan voor Italië een reden om hem niét aan Amerika over te dragen.” Veel zal daarbij afhangen van het standpunt van de minister van Justitie en het parket van Antwerpen. Zij moeten willen meewerken. Edward Landtsheere, woordvoerder van minister van Justitie Vincent Van Quickenborne (Open Vld), bevestigde dit weekend dat er volop wordt gewerkt aan dit gevoelige dossier. Volgens hem “zijn er al initiatieven genomen”.
“Alles duurt zo lang”, snikt Kevins moeder. “Het lijkt of we in een donkere tunnel zitten waar we maar niet uit geraken. Op die ene seconde is Kevins leven en dat van ons helemaal ingestort.” Normaal vieren ze altijd kerst en nieuw samen. “We hebben alles afgelast”, zegt de moeder. “We hebben geen enkele reden om te vieren. Kevin belt normaal altijd op vrijdag. Kerstavond viel nu op vrijdag. Hij w?*lde niet bellen op een dag die voor ons gelijkstaat met een dag van gezinsgeluk.” Vader Alex: “We hebben maar één wens voor het eindejaar. Dat Kevin snel terug thuis is. We houden zijn stoel warm.” Zijn moeder, huilend: “22 jaar cel in een ver land, voor vliégtickets. In België krijgen sommige mensen die iemand doden zelfs nog niet zo’n zware straf.”
|
|
