Vakbonden, de nieuwe maffia?
 

(stond oorspronkelijk ook in de partijdiscussies, maar ik gooi het eigenlijk liever hier)

De vakbonden zijn vandaag te ver gegaan. Ik vraag mij meer en meer af of onze werkgevers of politici nog wel iets te zeggen hebben? Het lijkt mij dat de vakbonden hun macht iets te vaak willen laten zien, en dat hun misbruiken een soort aanvaarde cultuur zijn geworden.

Afgevaardigden die regelmatig eens op "cursus" mogen, en tussendoor amper een poot uitsteken, wetende dat elke commentaar van bovenhand beantwoord wordt met een staking(-sdreiging). Afgevaardigden die het goed menen en hun verantwoordelijkheid willen opnemen worden geïntimideerd om in de pas te lopen, mijn vader heeft dit meegemaakt en werd het leven zuur gemaakt omdat hij in enkele situaties de kant van de werkgever had gekozen.

De vraag is dus eigenlijk: zijn vakbonden hun doel voorbij geschoten en zijn ze meer een probleem dan een oplossing geworden?

Je zit er niet ver naast, ze zijn een probleem geworden.
Het ledenaantal doet een vakbond bestaan.
Geen wonder dat sossen het spoor willen blijven besturen, hoeveel rode leden heeft de NMBS onder haar dak?

Nu komen ze ook nog eens met onzinnige eisen op de proppen.
Vroeger waren ze inderdaad nodig, zeker voor de arbeidsomstandigheden.
Nu is het puur eigenbelang.

De vakbonden leven nog teveel in het verleden. De wereld is de laatste 30 jaar veranderd, maar zijzelf denken nog altijd in termen van toen.

De economische grenzen zijn grotendeels weggevallen, en voor vele bedrijven is het : concurreren met het buitenland of over kop gaan. De vakbonden willen dit nog steeds niet zien en lijken recht naar de zelfvernietiging te gaan.

Vakbonden zijn en blijven nodig. Maar ze stellen de verkeerde prioriteiten. Als het slecht gesteld is met een fabriek (bv. Renault) dan gaan ze staken met als gevolg dat de fabriek nog meer verlies leidt en in nog slechtere papieren komt te zitten. Ik geef toe, het is niet altijd gemakkelijk maar en wellicht hebben ze soms ook wel eens gelijk. Maar het meer...meer...meer principe is voorbij. De bedrijfen hebben het water aan de lippen en de syndicaten helpen niet echt mee.

Erger nog is het voor de vele mensen die niet in fabrieken werken maar bijvoorbeeld in de schoenwinkel op de hoek. Deze mensen betalen ook netjes hun maandbijdragen maar kunnen nooit op het syndicaat rekenen. Het zijn nochtans deze mensen die het meest afzien. Opslag, verlof krijgen, weekend werk, je kan als werknemer in dit soort handelszaak nooit tegen je werkgever in komen. Wanneer beginnen de syndicaten daar orde op zaken te stellen?

Mvg.

80 % van de manifestanten die nu in Brussel lawaai maken weten niet eens waarvoor ze daar zijn. Zouden de organisatoren het zelf wel weten ?

Zorg als werknemer voor een goeie relatie met uw werkgever en praat problemen uit of zoek een andere werkgever...

Ik heb mij nog nooit gesyndiceerd tot hiertoe en ben ook niet zinnes dat te doen, ik sponsor geen economieverwoestende instellingen, die alleen maar aan hun eigen bankrekening denken.

Schaf ze af, en we zullen nog eens spreken binnen een jaar of 10!

101 redenen worden hier aangehaald om een beter bestuur te krijgen in Belgie,gezaag en gezever op het systeem alom,wel heren en dames schaf ze dan af he,mss dat het dan beter zal gaan he,dan zullen onze zo gedegen politici nog meer hun goesting kunnen doen.
Kritiek op de politie,schaf die ook maar af he,we zullen eens zien hoelang het zal duren alleer je hete tranen zal schreien.

Voor mijn part mogen ze de vakbonden inderdaad morgen al afschaffen.

Maar ze mogen ze ook aan banden leggen, dwz rechtspersoonlijkheid geven, om te beginnen.

Zo kan je tenminste een proces aanspannen, als ze schade aanrichten of u economisch aan het wurgen zijn.

Door de stakingen van die idiooten treffen ze immers niet alleen hun eigen werkgever, maar ook vele onderaannemers, toeleveringsbedrijven en klanten.

Als u terug wil naar de tijd van meneer de baron en meneer de pastoor doet u maar !
Ziende blind zijn doet geen zeer,en ik heb er al genoeg over gezegt,over en out!

Al goed dat uw vorm van "vrije meningsuiting" niet de norm is! Als de rol van de vakbonden je niet aanstaat, staat het je vrij om er geen lid van te worden. Maar kom niet van buitenaf zeggen hoe de vakbonden moeten georganiseerd zijn. En komt vooral niet af met een dictatoriale repressie in de vorm van het afschaffen van vakbonden of het opleggen van rechtspersoonlijkheid.

De vakbonden zullen zelf wel beslissen welke organisatorische vorm ze aannemen. Als niet-lid moet jij je daar niet mee moeien.

Ik ben ook niet gesyndiceerd, maar als laaggeschoolde werkkracht heb je niet altijd de keuze om van werkgever te veranderen. Gesprekken helpen niets. Enkele voorbeelden voor mijn vriendin (verkoopster in een parfumerie - 10 jaar trouwe dienst - werkt 40 uren van maandag tot vrijdag - Nooit ziek geweest).

Feestdagen komen eraan. Werkt nu ook zaterdag en zondag. Bazin betaalt het gewone loon. Niet de wettelijke 200%. Of ze mag die dagen wel eens terugnemen.
Gisteren vroeg ze om een half uurtje vroeger te stoppen omdat ze zo ook cadeautjes kon gaan kopen. Antwoord: Tja het zal wel iedere avond iets zijn zeker? (is dat ja of nee?).
Tot hoe laat wordt er gewerkt met oudejaar. Tot zes uur! (de rest van de straat stopt ten laatste om vijf).
Als ze binnenkort haar overuren wil opnemen, dan zal het iets geven van "oh dat gaat niet want die dag moet ik juist naar de kapper". M.a.w. de heeft recht op die dagen, maar ze krijgen...?!? Nooit zonder slag of stoot)

Mijn punt...ze was gesyndiceerd, meldde dit soort praktijken aan de afgevaardigde en die deed....niets. Dat verwijt ik de syndicaten. Ik heb niets tegen de organisatie als dusdanig maar wel iets tegen het eigenbelang dat meestal primeert (eigenlijk net zoals in de politiek dus).

De vakbondsleiding heeft over het hoofd gezien hoe jongeren in moeilijke omstandigheden, winkels of KMO's en zo, kunnen georganiseerd worden. Alles is teveel gebaseerd op een oudere laag van gevestigde militanten in grote bedrijven. Maar daar stelt zich dikwijls het probleem van opvolging, het aantal jonge vakbondsmilitanten is beperkt.

Je verwijt klopt dus, maar de vraag is hoe je er iets aan kan veranderen. Door je lidmaatschap van de vakbond op te zeggen? Of door er iets aan te doen binnen de vakbond? Persoonlijk zou ik voor de tweede optie kiezen. Het zetten van druk kan overigens een invloed hebben binnen de vakbond. Zo wordt nu gestart met een campagne gericht op jongeren, waarbij ook zal geprotesteerd worden tegen misbruik van interimarbeiders en werknemers in moeilijke omstandigheden. Zowel ACV-Jongeren als ABVV-Jongeren organiseren mee deze campagne. Dat kan een effect hebben, zoveel werd al duidelijk in het buitenland waar soortgelijke campagnes werden gevoerd.

Ik spreek niet over afschaffen, wel over hun doel voorbij schieten. De vraag is of de vakbond zoals ze vandaag bestaat nog wel zin heeft, niet of ze allemaal afgeschaft moeten worden.

Waarom komen de vakbonden dan van buitenaf zeggen hoe de ondernemingen moeten georganiseerd zijn? Daar komen soms niet-werknemers stakingspiketten bemannen...

De vakbonden moeten niet afgeschaft worden... Ze moeten bondgenoten worden van de (eerlijke) bazen om de moeilijke tijden die op ons afkomen te helpen oplossen. Het moeten dus verstandige en moderne bonden worden...

In Nederland was de eerste vakbondsbetoging op een zaterdag... met 200.000 deelnemers.
Die zaterdag gaf twee voordelen:
* meer mensen konden hun ongenoegen uiten
* de bedrijfsverliezen werden beperkt. Die vakbondslui die denken banen te kunnen redden met bedrijven verliezen aan hun broek te lappen, die zijn echt goe bezig...

We hebben het wel over een vakbond niet over de lions of rotary club.

Dat klopt. Vakbonden zijn nodig... alleen wordt er vandaag op een verkeerde manier op dezelfde trommel geklopt waar ze al decennia op kloppen. Bij de eisen of problemen die ze aankaarten heerst er windstilte als het gaat over verplaatsen van jobs naar het buitenland. Nochtans is dat momenteel het grootste probleem in het werkgelegenheidsdebat. Ze zwijgen het dood enkel en alleen omdat het niet valt te rijmen met EN meer loon eisen EN minder flexibiliteit eisen. Helaas kan je het niet doodzwijgen... het gaat daardoor niet weg maar voltrekt zich integendeel totaal ongehinderd.

De uitdagingen (concurrentie zonder grenzen) die de jobsverhuis teweeg brengen zijn problemen waar vakbonden en lokale werkgevers juist tezamen aan zouden moeten werken. De werkgevers zijn al lang vragende partij voor meer flexibiliteit, DIE ZIJ OOK WILLEN VERLONEN. De vakbond is daar een beetje doof en wilt dat overuren zwaar belast blijven. Nochtans zijn ook veel werknemers zelf vragende partij omdat ze die overuren HOE DAN OOK KLOPPEN. De vakbonden pareren dit steeds door te zeggen dat Frankrijk minder uren heeft (officieel dan weer).

Uit debatten met werkgeversorganisaties omtrent die 'dreigende 40-uren week' heb ik vooral onthouden dat de werkgevers dat idee graag laten varen als ze hun werknemers waar nodig extra kunnen doen werken zonder dat dat extra belast wordt, ipv. hen extra uren per week onbetaald af te dwingen. Ik had in zulke debatten verwacht dat de vakbond hier ging opspringen en roepen dat beiden hier beter van zouden worden... nee hoor. Het gezicht van de plaatselijke afgevaardigde werd steeds vuurrood waarop ze over de 35-uren week begonnen te roepen. Ongeloofelijk. Ik werd er onwel van.

Als de vakbonden hun rol straks niet beperkt willen zien tot klagen over de maaltijden in de kantines van de weinige bedrijven die hier nog zullen zijn, dan wordt het hoog tijd dat ze opbouwender te werk gaan gaan en dat ze waar het rationeel te verantwoorden is (flexibiliteit), ook tezamen met de werkgevers een vuist durven maken naar de overheid die door z'n gulzig regime een betaalbare job überhaupt onmogelijk heeft gemaakt. Maar... de vakbonden zitten in de regering en ze zitten in de partijen. Ze hebben ei zo na een overmacht in CD&V en SP.a. De vakbonden zijn een flink deel van het probleem zelf en ook vandaag zullen ze met ongetwijfeld demagogische pleidooien weer de aandacht van dat simpele feit willen afleiden.

De vakbonden zijn loge-organisaties geworden van het systeem. Hun oorspronkelijke taak " de belangen van de arbeiders te verdedigen" hebben ze allang overboord gesmeten, het enige waar de vakbonden zich mee bezig houden tegenwoordig is het veilig stellen van de multi-kul samenleving en partijen bestrijden die het daar niet mee eens zijn. Uiteraard dient er een halt geroepen te worden aan het ongebreidelde kapitalisme en het associaal liberalisme en het wordt tijd dat de vakbonden zich daar terug mee gaan bemoeien.

Ja, Solidanorsky, dat weet ik.. U heeft het over groene, rode en blauwe plastiekzakken... Alleszins over zakken...:-)

Als een rechtse begint over demagogische pleidooien dan weten we wel hoe laat het is. Als demagogie gericht is tegen de werkende bevolking dan heet het objectieve informatie omgekeerd heet het blijkbaar ''demagogie''. IK ben niet onder de indruk en de meer dan 50.000 mensen die vandaag in Brussel waren (waaronder ondergetekende) ook niet. Delokalisatie is trouwens al decennia bezig en helemaal geen nieuw probleem. Ten ander vloeit er nog altijd een pak meer geld van de lageloonlanden naar hier dan omgekeerd. Het moment dat dit probleem hier opgelost is werken wij aan Chinese lonen en arbeidsvoorwaarden. Is het dat wat u voorstelt?

Beter een zak dragen dan een zak zijn. ;-)