| De schoofzak |
17 juni 2022 14:26 |
Als zelfs Koen Geens de ‘anarchie’ binnen Vivaldi niet meer kan aanzien
Niet fraai, dat Vivaldi-geval.
Die moeten mekaar toch echt kotsbeu worden.
Titel: Als zelfs Koen Geens de ‘anarchie’ binnen Vivaldi niet meer kan aanzien
link: nieuwsbrief De Standaard
Citaat:
Vivaldi heeft in theorie nog zeven seizoenen voor de boeg, maar eigenlijk zijn de komende maanden alles wat premier De Croo rest om te bewijzen dat hij geen zigzaggende zeroregering voorzit. Zijn slaagkansen zijn beperkt.
‘Game. Set. Match.’ Dat tweette nieuwbakken Groen-covoorzitter Jeremie Vaneeckhout over de woorden van Jean-Luc Crucke (MR). De dissidente gewezen Waals minister werd door zijn voorzitter Georges-Louis Bouchez gedefenestreerd, maar besloot dan toch dat hij zijn MR niet kon achterlaten zolang GLB die voorzat. ‘Ik zie soms een Trumppolitiek bij mijn voorzitter’, verklaarde Crucke donderdag bij Villa Politica.
Vivaldi beloofde een radicaal andere bestuursstijl dan het kibbelkabinet van de regering-Michel. ‘We engageren ons voor een heel andere politiek’, zei premier Alexander De Croo (Open VLD) bij zijn regeringsverklaring. ‘Een constructieve politiek van vertrouwen en respect.’ Het lijkt geen anderhalf jaar, maar anderhalve eeuw geleden.
Het Trumpisme dat de zeven regeringspartijen bijwijlen ontwaarden in de N-VA en waartegen ze zich wilden verenigen, blijkt nu in de eigen rangen geslopen te zijn. Dat zegt niet de oppositie, wel iemand uit de eigen stal. Het is het voorlopige hoogtepunt van een inflatie aan intern antagonisme en profileringsdrang binnen Vivaldi.
‘Het begon allemaal bij Bouchez en PS-collega Paul Magnette’, zegt een prominente Vlaamse liberaal. Vervolgens werden ook de Vlaamse voorzitters in het bad getrokken. Sinds vorige maand drong het virus door tot de kern van de regering met de vicepremiers – zie de persconferentie van Pierre-Yves Dermagne (PS) waarin hij met Magnette miljardeninvesteringen eist, en het interview van Petra De Sutter (Groen) en Georges Gilkinet (Ecolo) in deze krant.
Scudraketten
Bij haar aantreden wuifde Vivaldi de kritiek weg dat een regering met zeven partijen niet anders kon dan met los zand aan elkaar hangen. In realiteit waren het er eigenlijk maar vier, klonk het, want de politieke families hingen zo goed aan elkaar. Maar ook de band tussen de geestesgenoten aan beide zijden van de taalgrens blijkt niet immuun.
In het dossier rond het optrekken van de investeringen in defensie ging Groen overstag, Ecolo (nog) niet. Ondanks aandringen stapt Vooruit-voorzitter Conner Rousseau amper in de demarches van Magnette mee. En donderdagavond kwam het volgens onze informatie op een Directie Algemeen Beleid (DAB), zoals de topvergaderingen tussen de kabinetschefs van de vicepremiers genoemd worden, tot een ferme clash tussen Open VLD en de MR.
Aanleiding was, net als bij Crucke, de onophoudelijke scudraketten van Bouchez richting het energiebeleid en de onderhandelingen tussen de regering en Engie over de verlenging van de twee jongste kerncentrales, waarvoor minister van Energie Tinne Van der Straeten (Groen) bevoegd is maar De Croo nota bene hoofdonderhandelaar is. Ook de PS uitte daar afgelopen week kritiek over, net als over het koopkrachtbeleid.
Daarbij komt een stel nieuwe partijvoorzitters, Vaneeckhout en Nadia Naji bij Groen en Sammy Mahdi bij CD&V, die zich in twee jaar tijd op de kaart moeten zetten. Waar Groen tot nu bewust de voorrang gaf aan de goede vrede binnen de coalitie, zeggen de nieuwe covoorzitters stellig dat ze ‘niet de woordvoerder van die regering zijn, maar van de partij’ en dat ze ‘de lat voor Vivaldi erg hoog zullen leggen’.
Op sociale media laten ze alvast geen moment voorbijgaan om dat in de praktijk te brengen. Ook Mahdi is duidelijk op zoek naar profilering. Terwijl zijn partij met de Vlaamse regering de nieuwe eindtermen goedkeurde en met Hilde Crevits zelfs een van de architecten leverde, juichte Mahdi de vernietiging ervan door het Grondwettelijk Hof donderdag luidkeels toe.
Anarchie
Zelfs de anders zo diplomatische oud-minister Koen Geens (CD&V), nu Kamerlid, heeft het gehad. ‘De manier waarop bepaalde partijvoorzitters van de Vivaldi-meerderheid zich laten meeslepen door hun eigen belang, is niet mijn cup of tea’, schreef hij deze week in zijn nieuwsbrief. ‘Onvermijdelijk zal dit na verloop van tijd leiden tot een opbod tussen alle partijvoorzitters. Het zal een regering, die al niet voor het geluk geboren lijkt, verder uitputten.’
‘Vele collega’s in regering en parlement vragen zich af waarmee we/ze bezig zijn’, aldus Geens nog. ‘Zelden is er zoveel anarchie geweest. Binnen bepaalde partijen is een ijzeren tucht, maar binnen de Vivaldi-regeringsmeerderheid is er weinig. (...) Wie was het weer die zei dat een open debatcultuur binnen de meerderheid eindigde in bont en blauw?’
Het valt Geens ook op dat Vivaldi binnen de meerderheid amper ruimte laat om voorstellen van de oppositie goed te keuren. En dat ondanks de dure eden die Vivaldi zwoer over constructieve politiek. Het was een van de redenen die N-VA-Kamerlid Valerie Van Peel, gerespecteerd op alle banken, ertoe aanzette de politiek de rug toe te keren.
Laatste kans
Onder dat gesternte moet De Croo dit weekend op zoek naar een doorbraak in een reeks al bij al weinig grensverleggende dossiers. De agenda contrasteert met de oproep van de expertengroep onder leiding van de Nationale Bank deze week, die wat verstopt stond tussen de koopkrachtvoorstellen: ‘Now is the time!’ voor ‘structurele hervormingen, vooral inzake de arbeidsmarkt’.
Vivaldi heeft in theorie nog zeven seizoenen voor de boeg, maar eigenlijk vormen de komende maanden alles wat de regering rest: de begrotingsopmaak van 2023, die er in oktober moet liggen, is de laatste kans om bakens te verzetten. Maar de hoop op fundamentele hervormingen, fiscaal of sociaal, is intussen al een tijd vervlogen, geeft een vicepremier aan.
Binnen de meerderheid wordt openlijk gesproken over een vervroegde val van de regering. De noodzakelijke casus belli daarvoor zou in de lente van 2023 kunnen komen, wanneer er opnieuw moet worden onderhandeld over het interprofessioneel akkoord en de loonnorm. De Croo geeft nu al aan dat de marge voor opslag bovenop de indexatie allicht nihil zal zijn.
De Croo mat zich binnen de regering tot nu toe vooral een wat afwachtende stijl aan. Als hij niet de geschiedenis wil ingaan als de premier van een zigzaggende zeroregering waar de dash zelfs nooit in zat, rest hem weinig anders dan door te pakken. Anders zou wel eens sneller dan gedacht ‘game, set, match’ kunnen klinken.
|
|
