Kinderen
 

Ik vind het nogal typerend dat men omtrent kinderen of het krijgen ervan steevast een ideaal en roze wolk verhaal ophangt, terwijl de realiteit vaak het tegenovergestelde is.

Een beetje vergelijkbaar met het huwelijk, waar omtrent ook zoveel hypocrisie heerst.

Het gevolg is dat mensen die aan kinderen beginnen er pas na de geboorte achterkomen dat dit ideaal beeld in feite helemaal niet strookt met de realiteit.

Kritiek of commentaar op kinderen mag je ook totaal niet hebben, het lijkt of beter is eerder een heilig huisje en compleet gecensureerd onderwerp.

Kinderen worden ook vaak misbruikt om allerhande fratsen van hun ouders goed te praten, verzachtende omstandigheden of om allerhande ( financiële ) voordelen te bekomen.

Zo werd Herman Brusselmans onlangs vader op zijn 64. Als zijn kleine 10 jaar is ( en hij leeft nog ), dan is hij een opa van 74. Logisch dat je daar bedenkingen bij hebt, jedoch dit mag niet uitgesproken worden.

Je bent maatschappelijk en moreel verplicht om enkel felicitaties en superlatieve bewoordingen uit te spreken ...

Misschien wordt zijn kleine wel een nieuwe Poetin of Adolf, who knows ...

Enfin, wordt het niet eens tijd dat het taboe en censuur hieromtrent doorbroken wordt?

Euh....waarom die veralgemening? Je laat het uitschijnen alsof ouders spijt hebben dat ze een kind gekregen hebben.

Ik kan niet voor anderen praten maar het allerbeste wat mij overkomen is zijn mijn kinderen! En achteraf mijn kleinkinderen. Dus ja, ik zat en zit op een roze wolk.

Dat is weeral veralgemenen!

Daar gaat het niet zozeer om, wel om het feit het krijgen en opvoeden van kinderen allesbehalve een roze wolk is. Velen krijgen te maken met slapeloze nachten, hectiek en geraken compleet overspannen.

Slapeloze nachten; heb ik meegemaakt. Honderden!
Maar ik heb het overleefd. Net zoals miljoenen ouders.
Wat is uw probleem? Serieus he want ik begrijp het niet.

Dat heb ik net beschreven. U heb toch geen probleem met begrijpend lezen mag ik hopen?

Mensen zonder kinderen hebben veel meer kans om een lang, eenzaam en ellendig eindeleven te lijden. Het kan mensen met kinderen ook overkomen maar ik heb nog niet veel mensen zonder kinderen zien gelukkig oud worden.

Ik zou denken dat het juist dat is dat kinderen hebben interessant maakt. Het geeft U iets waar je op je tanden moet voor bijten, en waar geen "opgeven" bij mogelijk is. Kortom, een uitdaging die, eens ze er is, niet meer vermeden kan worden. Dat is wat vele mensen noemen "zin aan hun leven geven".
Natuurlijk zijn er ook andere dingen die zin aan uw leven kunnen geven, maar het gevaar daarbij is dat als het te moeilijk wordt, je ze kan laten vallen. En dan heb je geen zin meer die overblijft.

Nee, het ergste aan kinderen hebben is het punt waar ze je niet meer nodig hebben. Dan valt die zin ineens weg.

Neen hoor, ik heb totaal geen probleem met begrijpend lezen.

U insinueert dat het opvoeden van kinderen op een werkstraf lijkt.
Enfin, ZO komt het over bij mij.

Dan begin je er gewoon niet aan , dan heb je da' "probleem" niet !!
Voor mezelf sprekende: https://forum.politics.be/showthread.php?t=201586
https://forum.politics.be/showpost.p...&postcount=273

Dat is hoe ellendig het ge zelf maakt he,

Ik zou niet weten wat ik zou moeten missen eerlijk gezegd.

Er zijn genoeg zingevende dingen te bedenken die dat ruimschoots compenseren volgens mij.

Iedereen moet zelf uitmaken of hij/ zij wel of geen kinderen wil.
Eén van mijn kinderen wilt er geen en dat respecteer ik.

Voor mezelf sprekend; ik leef voor mijn kinderen en kleinkinderen. Ze zijn het grootste geschenk dat ik ooit gekregen heb! De honderden slapeloze nachten heb ik er voor over gehad. Hopelijk leef ik lang genoeg om nog mijn achterkleinkinderen te mogen meemaken.

Nogmaals; alle respect voor mensen die geen kinderwens hebben.

Het zou ons als samenleving terug beter doen als vrouwen moeders kunnen zijn en er geen sociaal stigma op kinderen maken zou rusten.
We weten dat mensen vies van hun eigen ras en cultuur zijn geworden, maar dat mag geen excuus zijn dit uit te werken over anderen.
Het probleem bij de opvoeding zijn vaak tirannieke regeringen die de jeugd hun kop vol propaganda steken. Waren er geen democratische liberalen geweest die aasden op cultuur- rassenoorlogen en meer; we waren heel wat aanslagen armer geweest. Die massa shootings in Amerika nam onder de traditionele norm geen plaats.

Klopt wat u schreef: het is- en blijft een keuze.

Dat er mensen zijn de laatste tijden die geen kinderen meer op de wereld willen zetten dan moeten wij een beetje zoeken aan de 'slechte' tijden van tegenwoordig, alles draait vierkant op de wereld.

Velen stellen zich de vraag: wat met de kinderen hun toekomst, ziet die toekomst er goed uit of wreed zwartgallig?

Mensen die géén kinderen willen hebben ook mijn respect.

Ja kijk, met kinderen kun je verzeilen in een situatie van kommer en kwel hetzij dat ze het slachtoffer worden van een of andere kwaal, hetzij dat ze zich op een moreel kwalijk pad begeven eens ze adolescensie-leeftijd bereiken. Zulke dingen heb je nooit in de hand. Maar anderzijds kun je met de kinderen ook momenten van geluk en fierheid beleven die je de rest van je leven bijblijven. Ik heb zoiets meegemaakt toen ik met mijn vrouw naar Pisa kon afreizen om aldaar de presentatie en de verdediging van mijn zoon zijn doctoraatsthesis bij te wonen.

Ja, dat trots en gelukkig zijn herken ik.

Ik hoor van mensen met kinderen dat ze zeggen dat niemand hen ooit heeft gewaarschuwd dat het zo een helse opgave zou zijn. Men stelt het krijgen van kinderen voor als een ideaal beeld waarop men geen negatieve opmerkingen mag maken. Dat leidt dan tot zo'n verhalen waarbij mensen aan kinderen beginnen en die opgave totaal verkeerd inschatten, met alle gevolgen van dien.

Dat is nog zoiets, velen ( type CD&V allooi ) vinden het haast een evidentie of verplichting teneinde te voldoen aan de maatschappelijke etiquette om kinderen om de wereld te zetten. Doe je dat als koppel niet en zeg je dat je geen kinderen wenst, dan bekijken ze je scheef of alsof je van een andere planeet komt.

Is dat zo? Ik weet niet of dat de goede reden is om aan kinderen te beginnen om dat te vermijden.

Ik denk ook wel dat er voldoende mogelijkheden zijn in de sociale context om niet eenzaam oud te worden. Het is wat je er zelf van maakt.

Kleine kinderen, kleine problemen. Grote kinderen, grote problemen. Uw kind begraven = uw leven is voorbij.