In het jaar 1799 leidde maarschalk Aleksandr Soevorov een Russisch leger met al zijn kanonnen midden in de winter over de Alpen. Een plaquette in de buurt van de Gotthard herinnert nu nog aan deze epische militaire prestatie.
In maar 1814 trok de Russische keizer Alexander I. aan het hoofd van zijn keizerlijke garde Parijs binnen en maakte een einde aan de heerschappij van Napoleon.
In 1945 vochten de Russen troepen onder maarschalk Sjoekov en Konjov zich een weg naar Berlijn. Het Rode Leger vernietigde 75% van alle Duitse en niet-Europese strijdkrachten.
Russen zijn geweldige strijders. Ze zijn moedig, vaak niet bang voor de dood, en ze beheersen de kunst van de oorlog.
Wat is er dus met het Russische leger in de Oekraïne gebeurd? Het heeft slecht gevochten, zich met de snelheid van een ossenwagen voortbewogen, is rondgedwaald en heeft zware verliezen geleden evenals zware verliezen aan tanks en luchtstrijdkrachten.
Laten we beginnen met de militaire hiërarchie van Rusland. Deze wordt door een burger aangevoerd, Sergej Sjoigoe, een kameraad van Poetin en een man zonder militaire opleiding of ervaring. Maar hij is loyaal tegenover Poetin.
Hij doet me denken aan de arme, oude Egyptische veldmaarschalk Abdel Hakim Amer, de kameraad van Nasser, die de strijdkrachten van zijn land verleidde tot de catastrofe van 1967. Toen Israëlische gevechtsvliegtuigen onder gebruik van Amerikaanse satellietdata aanvielen, rookte Amer in zijn vliegtuig drugs.
Poetin was een KGB-officier. Hij had geen militaire achtergrond, afgezien van het meedogenloze neerslaan van de tweede Tsjetsjeense opstand – met hulp van de VS. De Tsjetsjeense staatschef Ramsan Kadyrov heeft Sjoigoe beledigd en zijn hoofd geëist. De politieke inmenging in het Russische leger is veel te groot.
Poetin wilde een beperkte “militaire actie”, geen grootscheeps opgezette oorlog tegen een gebied dat nog niet zo lang geleden nog een integraal bestanddeel van Rusland was. Daarom werd het ooit zo machtige Rode Leger aan de ketting gelegd, het kreeg niet de modernste wapens van Rusland, en het kreeg opdracht de opstandige Oekraïners te sparen.
Ruslands artillerie, de koningin van de slag, raakte zonder munitie. De luchtmacht kreeg opdracht zin dure Soechoj gevechtsbommenwerpers niet te riskeren. Zijn vanuit de ruimte gesteunde doelwit detectie werd door de VS en de NAVO gestoord of beïnvloed.
Evenzo belangrijk is dat het conflict in de Oekraïne zich al tot een mini-wereldoorlog heeft ontwikkeld, omdat de VS en hun belangrijkste bondgenoten vechten om de Russische Federatie de genadeklap te geven.
In deze oorlog gaat het niet om de vrijheid van de Oekraïne – zoals de machtige westelijke propaganda ons onophoudelijk wil wijsmaken. Het gaat erom de laatste restanten van de voormalige Sovjet-macht stuk te slaan en de fragmenten in gewillige ministaten te veranderen, die door Washington en Londen beheerst worden.
Sinds de val van het pro-Russische regime in de Oekraïne door de CIA in het jaar 2014 – die naar schatting $ 50 miljard heeft gekost – bevinden Moskou en Kiev zich in een verbitterd conflict. Poetins Rusland weigert om de Oekraïne als onafhankelijke staat te erkennen. Kiev, dat met tig miljarden en een enorm wapenarsenaal uit het Westen ondersteund wordt, wijst de Russische hegemonie af.
De VS willen de Balkanisering van moedertje Rusland. De volgende doelen zouden Ruslands Verre Oosten of de Oeral kunnen zijn. De oorlogspartij in Washington, Republikeinen zowel als Democraten, lijkt vastbesloten te zijn om het leven uit datgene wat er van Rusland overgebleven is, te persen en het strategische doel van de Amerikaanse Neocons te bereiken, elke potentiële militaire tegenstander van de absolute wereldwijde VS-macht uit te roeien. Zodra Rusland op de knieën is gedwongen, zal China het volgende doel zijn – in werkelijkheid is het dat waarschijnlijk al.
De regering-Biden heeft al bijna $ 100 miljard aan hulpgelden en enorme hoeveelheden wapens in de Oekraïne gepompt, een duizelingwekkende en riskante som voor een natie met een tekort van $ 31 biljoen. Daar komen nog eens miljarden van Canada en de Amerikaanse bondgenoten in Europa bij, die liever een einde van de oorlog zouden zien.
De huidige golf van hoge inflatie werd grotendeels door de meedogenloze uitgaven van Washington voor de Oekraïne veroorzaakt. Dat is geld dat het Amerikaanse ministerie van Financiën niet heeft en moet lenen, wat de inflatie aanwakkert.
Tien jaar geleden verkondigde president Poetin dat Rusland de conventionele militaire uitgaven zou verlagen en in toenemende mate op atoomwapens zou vertrouwen.
Maar nu zijn we verbaasd dat het Kremlin met zijn atoomwapens rammelt. We zouden niet moeten vergeten dat de Oekraïne voor de ineenstorting van de Sovjet-Unie in 1991 een aanzienlijk aantal atoomwapens en draagsystemen bezat en produceerde. Naar men zegt werden deze allemaal vernietigd, maar de Oekraïne bezit waarschijnlijk nog in het geheim enkele atoomwapens.
Inmiddels opereren westelijke strijdkrachten in de Oekraïne openlijk tegen Russische strijdkrachten. Daar is het complete palet van de VS-macht te zien: satellietinformatie en vanuit de lucht gesteunde informatie; marineoperaties, die de Russische Zwarte Zeevloot blokkeren; enorme hoeveelheden artillerie, elektronische oorlogsvoering en conventionele oorlogsvoering ter land door speciale eenheden uit Polen, de VS, Groot-Brittannië en Duitsland.
Zoals ik al jaren zeg, bestaat de belangrijkste taak van de Verenigde Staten, de leidende wereldmacht, erin om een mogelijke nucleaire confrontatie in Oost-Europa te verhinderen. Diplomatie, niet meer wapens, is het antwoord.
Het antwoord is duidelijk: houd op te proberen de Oekraïne in de NAVO te trekken, houd op te proberen Rusland te fragmenteren. Laat de opstandige Russischtalige regio´s van de Oekraïne zich bij Rusland aansluiten als ze dit willen. Trek de westelijke strijdkrachten uit de regio terug en pak de stille diplomatie weer op. Laat Frankrijk deze verstandige inspanningen leiden.
|
