Wie een politieke carrière wil uitbouwen, kan maar beter over een (peet)vader beschikken in de partij waar hij of zij actief is. Het zijn grotendeels de partijen die bepalen wie welke plaats krijgt. Daarbij zijn het niet noodzakelijk de mensen met frisse ideeën die verkiesbare plaatsen krijgen. Parlementsleden dienen zich doorgaans te schikken naar de partijtucht, zoniet riskeren zij de volgende keer geen verkiesbare plaats meer te krijgen. Ook partijmilitanten stellen zich best niet al te kritisch op tegenover de eigen partij. Een sociaal-democraat die bv. een overtuigd tegenstander zou zijn van stemrecht voor migranten, zou allicht niet moeten rekenen op een verkiesbare plaats bij de SP.a, ook al vertolkt hij een mening die bij een groot deel van zijn achterban leeft. Kortom, niet de kiezers, maar wel de partijen bepalen grotendeels wie naar het parlement mag.

Misschien zouden we kunnen overwegen om een kiesstelsel in te voeren waarbij in principe iedereen die de Belgische nationaliteit heeft, zich kandidaat kan stellen en waarbij het enkel de kiezers zijn die bepalen wie uiteindelijk verkozen zal worden. Hier volgt een mogelijke denkpiste.

We zouden kunnen overwegen een kiesstelsel in te voeren in 3 rondes : 2 voorrondes, gevolgd door de eigenlijke verkiezingen.

In de eerste ronde kan elke Belg (die aan de verkiesbaarheidsvoorwaarden voldoet) zich kandidaat stellen. Daarbij wordt ons land dan ingedeeld in 1.000 kieskringen van elk zowat 10.000 inwoners. De kandidaten worden gewoon alfabetisch gerangschikt. Achter hun naam wordt, indien van toepassing, tussen haakjes de naam van hun partij vermeld. De eerste 10 kandidaten van elke kieskring die de meeste stemmen haalden, stoten door naar de tweede ronde.

In de tweede ronde wordt ons land onderverdeeld in 100 kieskringen van elk zowat 100.000 inwoners. In principe zijn er dan in elke kieskring 100 kandidaten. Van die 100 alfabetisch gerangschikte kandidaten, stoten dan uiteindelijk de 10 kandidaten die in de tweede ronde de meeste stemmen haalden, door naar de derde ronde.

In de derde ronde vinden dan de eigenlijke parlementsverkiezingen plaats. Hierbij zijn er dan 10 kieskringen van elk zowat 1.000.000 inwoners. Ook hier zijn er dan in principe 100 alfabetisch gerangschikte kandidaten per kieskring. In elke kieskring stoten dan de 15 best geplaatste kandidaten door naar het parlement.

Een kiesstelsel zoals hierboven beschreven, zou de macht van de politieke partijen aanzienlijk inkrimpen en zou ook aan volstrekt onafhankelijke kandidaten de kans geven om verkozen te geraken. Op die manier is de kans reëel dat we een parlement krijgen met een échte volksvertegenwoordiging in de ware zin van het woord, waarbij de individuele parlementsleden in de allereerste plaats verantwoording moeten afleggen tegenover hun kiezers.

Ik zou zeggen : een voorstel dat wel eens zeer vruchtbaar zou kunnen zijn.

Niet enkel op nationaal niveau, maar ook op lokaal niveau zou dit een halt kunnen toeroepen aan de heilloze particratie.

Ik ben ook voor dit idee, want dat is absoluut noodzakelijk in een democratie. Want dan kunnen er tijdens de verkiezingen meer ideeën en problemen naar voor geschoven worden. Want eigenlijk wordt de democratie daardoor beperkt, dat je alleen kunt stemmen voor hetgeen de partijen naar voor schuiven.

Mooi in theorie, maar in de praktijk gaan enkel die mensen doorstoten die zich de beste verkiezingscampagne kunnen veroorloven...

Kan werken maar voor de meeste kiezers zullen die drie stembusgangen er teveel aan zijn.
Men kan natuurlijk de stemplicht afschaffen, of toch minstens voor de voorrondes.

Als we nu eens partijen hadden die meer gebonden waren aan de burger...

Voor de partij die dit kan realiseren ligt nog een prachtige toekomst in het verschiet met een win-win situatie voor burger en partij !!!

Hebt u een beter voorstel?

Men zou zéér strenge beperkingen kunnen opleggen op het vlak van toegelaten uitgaven en wijzen van campagne voeren, ten einde alle kandidaten meer gelijke kansen te geven.

In het oorspronkelijke bericht werd enkel de essentie van het voorgestelde concept beschreven. Het spreekt voor zich dat de modaliteiten nog verder dienen te worden uitgewerkt.

Ter overweging, geen democratie, er zal niets veranderen, wees gerust.

Voor wat de twee voorrondes betreft, is het inderdaad beter de stemplicht af te schaffen en de aanduiding van de eigenlijke kandidaten over te laten aan de mensen die politiek geïnteresseerd zijn.

Wat de derde ronde of de eigenlijke parlementsverkiezingen betreft, kan best geopteerd worden om de stemplicht te behouden. Anders dreigt men verzeild te geraken in een systeem (zoals o.a. in de VS) waar een groot deel de mensen niet meer gaat stemmen, waardoor er op zijn beurt geen rekening meer wordt gehouden met de belangen van een groot deel van de bevolking.