Politics.be - Minister Brouns wil Europese erkenning voor Limburgse vlaai

Een product als streekproduct erkennen, is onderdeel van de economie.
Denk maar aan een crêmant of Champagne.

Tegelijk denk ik toch: hier zaten we nu echt op te wachten.

En mijn punt is dus de vraag: gaat dit opbrengen? Of is dit alleen maar politieke schijn, electoralisme dus?

titel: Minister Brouns wil Europese erkenning voor Limburgse vlaai
https://www.standaard.be/cnt/dmf20221117_93444614

Citaat:

Vlaanderen en Nederland vragen vandaag aan de Europese Commissie om de Limburgse vlaai te erkennen als Beschermde Geografische Aanduiding (BGA). Als de aanvraag wordt goedgekeurd, mag het dessert voortaan enkel in Nederlands of Belgisch Limburg gemaakt worden.

Misschien was er wel een Limburgse minister van Landbouw nodig om ervoor te zorgen dat er wat schot kwam in het aanslepende dossier van de Limburgse vlaai. Alleen vlaaien die volgens bepaalde regels gebakken zijn in Belgisch- of Nederlands-Limburg zullen op termijn nog als ‘Limburgse vlaai’ verkocht mogen worden. Die vlaaien zullen het Europese BGA-logo krijgen en vervolledigen dan de groep van producten met onder andere cider uit Bretagne, serranoham, de balsamicoazijn van Modena, het Geraardsbergse mattentaartje, Brussels grondwitloof en Jambon d’Ardenne.

Het dossier van de Limburgse vlaai is, vijftien jaar na de eerste stappen, helemaal klaar, zo kondigt Vlaams minister Jo Brouns (CD&V) aan. ‘Dit zal ongetwijfeld zorgen voor een nog ruimere bekendheid van onze heerlijke Limburgse vlaaien’, zegt Brouns. ‘Het is ook uitzonderlijk dat de aanvraag tot erkenning als BGA gebeurt door twee lidstaten.’

Peter Nulens van de vzw die de Limburgse bakkers verenigt, is al sinds 2009 bezig met dit dossier. ‘Ik hoop dat het tegen 2024 rond zal zijn’, zegt Nulens. Dan heeft hij er maar liefst vijftien jaar lang energie in gestopt. ‘In het begin was het probleem dat de Nederlandse bakkers niet verenigd waren. Dat is later opgelost. Belgisch-Limburg is in elk geval de trekker van dit dossier. De Nederlanders hebben wel goed meegewerkt. Den Haag zal het gezamenlijke dossier nu in Brussel indienen. Maar eenvoudig is het niet geweest. Zo’n dossier vergaart al snel stof op een bureau. Je moet ook met van alles rekening houden. Zo wilde het federaal voedselagentschap FAVV op een bepaald moment ook alle bakkers bezoeken die deze taarten willen bakken. Maar dan moesten ze bij minstens vijftig bakkers langsgaan en zouden we weer een jaar verliezen. Gelukkig hebben ze dat vervangen door een verklaring op eer waarin de bakkers verklaren dat ze het lastenboek zullen volgen. De aanvraag is ook in het Staatsblad verschenen zodat bijvoorbeeld industriële bakkers de kans hadden om te reageren. Voor Nederland was dat mogelijk een probleem omdat je daar met veel industriële bakkers zit van buiten de provincie. Maar dat viel mee.’

Abrikozen

De Limburgse vlaaien moeten dan wel in Limburg worden gebakken, de ingrediënten hoeven niet uit Limburg te komen. ‘In Nederland wilden ze dat aanvankelijk wel. Ze dachten aan Limburgse kersen. Maar dat werd allemaal te ingewikkeld’, zegt Nulens. Het fruit mag zelfs uit een ander land komen, al zijn daar ook regels voor. ‘Ananas is niet toegelaten, want die werd hier vroeger ook niet gebruikt voor vlaaien. Abrikozen wel, want die zijn indertijd via de Moren ingevoerd. Voorwaarde is wel dat het fruit meegebakken wordt met de vlaai. Aardbeientaart is dus geen Limburgse vlaai.’ Ook pudding of rijstpap hoort trouwens tot de mogelijke vullingen. ‘Maar je mag er na het bakken niets aan toevoegen, er ook geen suiker over strooien of gelatine over smeren.’

Bakkers die het BGA-label voor hun taarten willen, moeten zich aan een aantal regels houden. ‘We hebben in het lastenboek bijvoorbeeld de minimale hoeveelheid boter vastgelegd. In het gistdeeg mag een ei zitten, net als melk, maar dat moet niet. Eén bepaald recept is er niet. Elke bakker heeft zijn eigen geheimen.’

Wat is een Limburgse vlaai?

Gebakken binnen Belgisch- of Nederlands-Limburg.
Diameter van minimaal 10 cm en maximaal 30 cm.
Bodem van gistdeeg, maximaal 1 cm dik maar stevig genoeg om als taartpunt uit de hand gegeten te kunnen worden.
Vlaai moet minstens 140 gram en maximaal 1.400 gram wegen, ongeacht de vulling.
Per 1 kg bloem bevat het deeg minimaal 300 gram vetstof, 350 gram vloeistof (melk of water), 50 gram suiker, 30 gram gist (of equivalent in vloeibare/droge gist) en maximaal 20 gram zout. Een ei kan toegevoegd worden.
Mogelijke vullingen: fruit (geen ananas of aardbeien), rijstpap, griesmeel, crème, pudding of suiker. Vulling en toplaag wordt steeds meegebakken met de taart.
De vlaai mag niet diepgevroren worden na het bakken.