Revaliderende Oekraïense soldaten (in Nederland) willen terug naar het front.
 

Oekraïense soldaten die in Nederlands-Limburg revalideren willen terug naar front
Danil Kosternoy, Jehor Diachenko en Bohdan Zdanevich raakten alle drie in de eerste maanden van de oorlog in Oekraïne ernstig gewond. Ze werden naar Limburg gebracht om in het Maastricht UMC+ te worden geopereerd en revalideren nu bij Adelante in Hoensbroek

https://www.hbvl.be/cnt/dmf20221219_93620373

Zijn vriendin was erop tegen, maar Danil Kosternoy (24) kon nadat het Russisch leger eind februari Oekraïne was binnengevallen “onmogelijk thuis blijven zitten, terwijl leeftijdgenoten zich wél meldden om het land te verdedigen: ik had geen keus”.

Niet dat de jonge logistiek medewerker enige gevechtservaring heeft. Om die reden is het officiële Oekraïense leger geen optie. Hij meldt zich bij de Rechtse Sector, een nationalistische partij met een eigen paramilitaire groep: The Ukrainian Volunteer Corps. Na een training wapentechniek en tactiek vertrekt hij eind juni als infanterist naar het front in de oostelijke Donbas. Zijn eerste stop is Avdiivka, een stad die de Russen in de weken ervoor grotendeels in puin hebben geschoten.

...

Nu is hij dus terug. Als vrijheidsstrijder. “Natuurlijk word je boos als je ziet wat de Russen hebben aangericht, zoveel doden en zinloze vernietiging. Maar aan het front moet je zulke emoties onder controle houden, uit zelfbehoud. Je moet een knop omzetten, om mentaal te overleven”, klinkt het manmoedig. “Ik was zeker niet de jongste vrijwilliger daar. De verpleger die me verzorgde nadat ik gewond was geraakt: een week eerder hadden we samen zijn negentiende verjaardag gevierd.”

De kogel raakte hem in zijn linkerbovenbeen. “Het was ’s nachts. Ik liep wacht in het veld. Alleen. Er moet ergens een sniper hebben gelegen. Een doffe, droge knal en minder dan een seconde later die stekende pijn. Je hoofd tolt, er flitst van alles door je heen. Een knock-out. Wat als ik hier dood ga? Hoe zal mijn moeder het horen? Vervolgens kom je in een overlevingsmodus. Ik ben teruggekropen naar ons kampement. Twee uur heb ik erover gedaan. Ik kon niet om hulp roepen, dan zou ik de rest verraden.”


Wat een courage hebben die mannen.
Als je dat vergelijkt met de jonge mannen die hier van elders aangespoeld komen ...

Miljarde, nooit gedacht dat ze ooit nog op die manier een nazistische paramilitaire groep zouden ophemelen in de krant en zelfs medisch verzorgen alsof het eigen soldaten zijn.

Als dat het officiële credo is moeten we extra opletten wat je online durft te schrijven of er staat opeens een revaliderende 'paramilitaire vrijheidsstrijder' voor je deur.

Zoiets ja.