De officiële Vlaamse vlag werd in 1973 in een decreet goedgekeurd. Het waren de beginjaren van de staatshervormingen waarbij de cultuur?*gemeenschappen werden opgericht. In die besluitvorming staat duidelijk: "De Nederlandse cultuurgemeenschap heeft als vlag: in goud een leeuw van sabel, geklauwd en getongd van keel". Met "keel" wordt rood bedoeld, met "sabel" zwart.

Er werd dus geopteerd om de leeuw met rode tong en klauwen te gebruiken. "De oorsprong van die vlag gaat terug op de graven van Vlaanderen die de leeuw in hun wapenschild hadden. Daarmee zitten we in de twaalfde eeuw", schetst historicus Bruno De Wever. "Later kwam die leeuw in het wapenschild van de provincies West- en Oost-Vlaanderen. In de loop van de 19e eeuw werd die leeuw ook opgepikt als symbool van de Vlaamse Beweging." Maar toen ging het nog altijd om de Vlaamse Leeuw met de drie kleuren: zwart, geel en (een beetje) rood. Met andere woorden: ook de Belgische kleuren.

"In de 19e eeuwse Vlaamse Beweging was er helemaal geen tegenstelling tussen Belgisch patriottisme en Vlaamsgezindheid", aldus historicus Bruno De Wever. "Maar dan krijg je in de Eerste Wereldoorlog het ontstaan van het anti-Belgisch Vlaams-nationalisme. En zij verkozen de zwart-gele Vlaamse Leeuw. Dat werd de zogenaamde Vlaamse strijdvlag van de radicalere Vlaamse Beweging."

"In de 19e eeuwse Vlaamse Beweging was er helemaal geen tegenstelling tussen Belgisch patriottisme en Vlaamsgezindheid", aldus historicus Bruno De Wever. "Maar dan krijg je in de Eerste Wereldoorlog het ontstaan van het anti-Belgisch Vlaams-nationalisme. En zij verkozen de zwart-gele Vlaamse Leeuw. Dat werd de zogenaamde Vlaamse strijdvlag van de radicalere Vlaamse Beweging." De Wever is evenwel formeel: "De meest radicale Vlaams-nationalisten zijn inderdaad in de collaboratie verzeild geraakt. Maar je kan niet zeggen dat de zwart-gele leeuw een symbool van collaboratie is, dat is overdreven."