suicide in Korea
 

Mijn beslissing is genomen.

In febr.-march volgend jaar zal het zover zijn: dan ga ik voor m'n laatste adem in birthcity Seoul~

Eerst nog het f*cking appartement verkopen & dan zijn we quitte. Dan ga ik alles opsouperen, first Japan, dan Thailand and finally Korea.

Life was nice but I am having enough of it (er wordt toch enkel maar van mij geprofiteerd).
Plus: Ik zie mij echt geen 80 worden ofzo.


Goodbye.

(Nu nog een manier vinden: zo pijnloos mogelijk.)

Je post hier een draad omdat je weet hoe de meesten hier reageren.

Helaas ga ik hier niet in mee.

Ik zeg gewoon:

https://www.zelfmoord1813.be/

1813 bellen.

Zoek hulp en als je het niet voor jezelf doet, doe het dan om mensen die om je geven. En zeg niet dat niemand om je geeft want jij weet niet wat anderen van je denken of vinden.

Een paar weken terug was Blankenberge nog het paradijs op aarde??

Is het omdat ik gezegd heb dat de kwaliteit van de ijsjes daar serieus overroepen is?

Soit, als't echt zo erg is: zoek hulp. Met zo'n dingen hier op een forum te gooien ga je echt geen stap vooruit komen. Je kan je tijd dan beter in serieuze dingen steken.

Een goede reis gewenst. Oprecht.

Bedankt, maar het stadium 'hulp zoeken' ben ik reeds voorbij.

Every day is just another one filled with the same sh*t.
In the end we all die. So be it. Ik zal alleen wat eerder gaan.
#Nothing lasts forever (Buddha)~

(Misschien dat ik die giftige vis in Japan eens moet uittesten. Maar ja, dan sterf ik in jp which is not de bedoeling as my wish is to die in Seoul.)

*Feeling so depressed/beaten. #youcannotimagine*

je kan met een nepgeweer en in Amerikaans Uniform de DMZ in lopen

maar als ze missen gaat dat welk pijn doen, ik zou dus ook even bellen met het nummer dat reeds vermeld is.

funny~

ps. dat nummer* heb ik reeds ettelijke malen gebeld. Tele-onthaal trouwens ook.
(*je krijgt er steeds dezelfde pipo's aan het woord die daar -naar mijn aanvoelen, als bezigheidstherapie zitten.) Trouwens iemand die echt dood wilt (like me dus) heeft daar uiteindelijk niets aan. "Life is not beautiful." "It is just one big suffering. One big journey until the End."

Ik ben trouwens net terug van de birth country. (Ben er weggevlucht ja. Could not bear it any longer -oa. hotel vol met kakkerlakken, ze liepen letterlijk op mijn bed. Plus de reversed culture shock aka lost in translation maar dan andersom × afgesnauwd worden in winkels bv omdat je niet toeristisch genoeg bent.) Dus ja, wederom een dikke desillusie. Desondanks waren er ook aangename tot zeer blije momenten. Basically I have a love-hate relationship with Seoul & its people as some are horribly unwelcoming while others reveal themselves to be such kind warmhearted loving persons. (I think it must be a korean thing as I never experienced this in Asia before.)

But in the end I was born there and I promised myself to have the same place on my death certificate.

So I will return there. To die.

Yes.

Vergeet niet om hier nadien te vertellen hoe het afgelopen is :-)

Langs haar linker been?

De wet in Zuid Korea geeft aan dat Euthanasie alleen mag bij mensen die terminaal -dodelijk- ziek zijn.

Lees Dirk De Wachter, die een kankerdiagnose te verwerken kreeg. ;-)

(fig.)

Ik zou het jammer vinden voor dit forum moest je weg gaan. Je bent een meerwaarde. Een originele stem.

Het kan aan mij liggen maar ik denk, dat als ik eenmaal zo ver moest gekomen zijn dat ik er een eind aan zou willen maken, er helemaal geen tijd voor vrij zou maken om dat op een forum te gaan vertellen.

Ik twijfel niet aan je bedoelingen maar ik denk dat, gewoon door het hier te melden, je eigenlijk toch nog op zoek bent naar een uitweg.

Waarom kom je anders zoiets hier vertellen? Omdat je wil dat wij (mensen die je eigenlijk totaal niet kent) het weten?
Reken je op medeleven? Niet de beste plaats eh, een forum.
Reken je op een oplossing? Ook niet de beste plaats eh, een forum.
En dat weet je zelf vast ook.

Ik denk dus oprecht dat je waarschijnlijk echt wel op het punt staat er een eind aan te maken maar dat je (misschien onderbewust) toch nog hoopt op een oplossing.

Je zegt wel "elke dag dezelfde shit", maar over welke shit heb je het dan? Welke shit is zo ernstig dat-ie zulke stap waard is?

Je kan van elk leven iets maken. Ik spreek uit ervaring. Gebroken met het grootste deel van de familie. Iemand nabij (eerste graad familie) vermoord. Nu bijna dagelijks geconfronteerd worden met de moordenaar. Financieel nagenoeg aan de grond gezeten. Diagnose kanker gekregen...
En toch leef ik met volle teugen.

Je zou er van verbaasd staan hoeveel shit een mens kan hebben. Maar je moet weten hoe je jezelf moet opstellen tegen die shit.

Vandaar; zoek hulp. En helpt dat niet; zoek dan elders.
Maar geef het niet op. Je krijgt maar 1 leven. Maak er iets van.

Je bent teveel omgegaan met D*mper.

Hier ben ik het volledig mee eens.

@bembem: na regen komt zonnenschijn. Altijd!

Maar daarna zal het terug regenen dat het giet.

Bem, vertel eerst eens wat uiteindelijk momenteel uw probleem is. Moet kunnen als je toch van plan bent te emigreren naar de eeuwige jachtvelden.