Het Nieuwe Pensioensplan
 

Hoe maken we de pensioenen rechtvaardiger en betaalbaarder? In België gaan we uit van intergenerationele solidariteit waarvan de bruuske doorbreking onrechtvaardig zou aanvoelen. Toch is er een probleem met de staatskas. En wat te doen met de pensioenleeftijd, zware beroepen etc.? Der Wanderer heeft een plan.

Per volledig gewerkt jaar zou men 3 maanden pensioen sparen. Echter: men mag dit pas opnemen na 40 gewerkte jaren. Periodes van werkloosheid worden op geen enkele manier nog gelijk gesteld aan gewerkte jaren. Men kan dit ook niet 'afkopen'. Op die manier zullen universitaire werknemers sowieso langer aan het werk moeten blijven.

Voor wie op 18 jaar gaat werken, is het pensioen dus binnen bereik op 58-jarige leeftijd. Echter: het pensioen zal dan slechts 10 jaar uitbetaald worden. (Datzelfde geldt voor wie later begint te werken en overeenkomstig later stopt). Wie meer dan 10 jaar pensioen wil ontvangen, zal dus langer dan 40 jaar moeten werken: men kan ook (na 40 jaar gewerkt te hebben) een deel van het pensioen of het volledige pensioen (van acht jaar) opnemen en dan opnieuw door werk beginnen 'sparen'.

Wie zijn 'pensioen' opgebruikt heeft en niet opnieuw wenst te sparen voor meer pensioen (wederom aan 3 maanden per gewerkt jaar; na de basis van 40 jaar arbeid is dat op elk moment opneembaar), krijgt een leefloon dat onderhevig is aan een vermogenstoets, althans vanaf een bepaald vermogen. Dit heeft ook een sociaal neveneffect: het geld wordt in sterkere mate opgebruikt in plaats van overgeërfd (wat grotere vermogens betreft).

Het spreekt ook voor zich dat - om dit plan te laten slagen en achterpoortjes te sluiten - de werkloosheidsuitkeringen beperkt moet worden in de tijd (1 jaar; tijdens die periode wordt er geen pensioen gespaard). Wellicht kan de belasting op arbeid verlaagd worden bij dit plan, zodat werken opnieuw meer loont.

Ik vind het een prima plan. Ik zit al langer te zeggen dat er op pensioen een maximumleeftijd moet komen.

Ik zou wel de extra jaren na die 40 meer laten doortellen om meer incentive te creëren. Ook moet het verschil tussen pensioen en leefloon afdoende zijn.

Mensen die iets opbouwen worden gestraft, potverteerders worden beloond. Oude wijn, nieuwe zakken.

Waarom zo een ingewikkeld stel regeltjes ? Het volstaat toch van dat zelf zo te sparen ? Dan doet iedereen toch wat die wil ? Uw voorstel is niks anders dan een betuttelde spaarrekening. Dan is het toch beter een echte, gewone, spaarrekening te gebruiken, waar die betutteling niet op geldig is ?

Wat wint een "gepensioneerde" in uw systeem dat hij niet heeft met een simpele spaarformule ?

Waarom zou je dan 40 jaar gaan werken en de helft van uw wedde zien opgesoupeerd worden door het profitariaat? Neem deel aan het profitariaat, wees tevreden met wat minder en veeg aan alles uw kl.....

Als ik de laatste overblijf heb ik een beter plan.
Ik geef op mijn 75 alles weg aan wie mij lief is, behalve wat ontraceerbaar cash geld. Vanaf dan ga ik, bovenop mijn pensioen, indien nodig van het OCMW leven. Geen kinderen dus die kunnen ze ze ook niet opvallen om voor mij op te draaien.
En als ik het beu ben is er nog steeds het Glokkenspel.

Dat zal het nieuwe ambtenarenpensioenplan zijn, een pistool met ene kogel.

Ja, loon naar werk.

Héla, ik ben wel nooit ambetantenaar geweest hé. Mijn pensioenplan is op eigen kosten.

De zaak behoudt een maatschappelijk karakter en er blijven mechanismen van solidariteit en herverdeling mogelijk, weliswaar binnen de hier uitgezette krijtlijnen.

Dat ambtenaren pensioenplan met het pistool is ook op eigen kosten. Het is te zeggen, het pistool is bruikleen en moet na uw "einde" gekuist en geolied terug binnen gebracht worden.

Ook de kogel wordt van de erfenis afgetrokken/aan de familie aangerekend.

Natuurlijk niet. Je gaat oudjes van 80 jaar extermineren met uw plan.

Na 10 jaar pensioen (of meer indien langer dan 40 jaar gewerkt) behouden ze het recht op een leefloon.

En dobbernegers krijgen dat zonder een dag gewerkt te hebben…..als dat niet eerlijk en billijk is weet ik het ook niet meer.

Waarom dan niet direct een leefloon ? En niet werken ?

Omdat daar tot aan de pensioenleeftijd (na min. 40 jaar arbeid dus) een beschikbaarheidsverplichting mee samenhangt die enkel om medische redenen kan worden ingeperkt.

Zoals hoger al gezegd: het draadvoorstel is veel te ingewikkeld.
Maar evenzo: het meest simpele model, een eenvoudig spaarboekje, mankeert aan solidariteit.

De notie "aantal gewerkte jaren" is te zot om los te lopen.
Illustratie: wie gedurende vijf jaren werkt, en bijdraagt, aan een ritme van 6/5den, zou evenveel krijgen als iemand die vijf jaren werkt en bijdraagt aan een ritme van 4/5den.

De basis van de bijdragen moet gestoeld zijn om het meest objectieve: hoeveel euro's je hebt bijgedragen.

Vervolgens heb je drie (misschien meer) soorten solidariteit nodig:
- de solidariteit met zij die langer leven (noot 1: het pensioenbedrag moet uitgaan van de beschikbare spaarpot, ofte rugzakje, aan bijdragen en winsten door investeringen op die bijdragen, gespreid over het aantal jaren die de gemiddelde verwachte levensduur ons geeft.) (noot 2: wie erg vroeg sterft, heeft weinig kunnen genieten van zijn pensioen. Daar mag wel iets overstaan, ten voordele van zijn/haar erfgenamen)

- de solidariteit met zij die als laagverdiener, slechts laag kunnen bijdragen (via belastingen enz. bla bla ...)

- de solidariteit van zorg-voor-mekaar (huwelijk, samenwonen, gemene kinderen, ....)
Simpelste voorbeeld: als een huwelijkspartner meer verdient, en dus meer kan bijdragen, dan de andere, dan kan die een deel "overdragen". Dat kan zelfs per maand gaan (vb. het jaar van het huwelijk en in het jaar van de scheiding) Jaarlijks aan te geven bij je belastingsaangifte. Uitbreidbaar, vb. ik geef ook nog een klein stukje aan mijn gehandicapte zuster

- voor zware beroepen vind ik het best dat er een tweede "spaarboekje/rugzakje" komt, dat gespijsd wordt met een extra btw-heffing op alle zwaar werk. Dat spaarboekje kan aangewend worden in de jaren voor het wettelijk pensioen. Zelfs als aanvulling in sommige van die jaren, op het loon van deeltijds werk ...

In theorie kan dat opgelost worden door de uren te tellen en af te zetten tegen een standaard, maar mij lijkt het ethisch wenselijk dat mensen 40 jaar aan een doenbaar tempo bijdragen.

Dat vind ik niet: erven moet als niet-meritocratische inkomstenbron net beperkt worden boven een bepaald bedrag.

Dat kunnen mensen privé regelen.

Zwaar fysiek werk dat ongeschoold is kan beëindigd worden op 58 jaar in mijn voorstel en daarnaast moet het medisch haalbaar zijn. Indien dat laatste niet meer het geval is, moet men een andere job aannemen. Indien er écht geen andere job beschikbaar of mogelijk is (na grondig onderzoek) kan men het ondertussen gespaarde pensioen alsnog opnemen, zelfs voorafgaand aan de 40 gewerkte jaren, waarna men een leefloon krijgt. Echter: met zulke uitzonderingen moet zeer omzichtig omgesprongen worden; enkel een divers comité van artsen en deskundigen kan hierover beslissen.

Welke solidariteit ? Waarom moet iemand die veel gespaard heeft, solidair zijn en zijn spaarcenten afstaan aan iemand die weinig gespaard heeft ?

Weer een plannetje om eigendom (en dan vooral vastgoed) te ontzeggen aan het kiesvee. Goeike Wanderer.

Der Wanderer is net een groot voorstander van 1 woning in eigendom voor elke burger/elk gezin.

Ik spaar voor mijn pensioen, en gij voor dat van u.

Ingewikkelder hoeft het niet te zijn. Dat men in het verleden verkeerde keuzes maakte, is niet mijn probleem. Ik wil gerust mijn verworven pensioenrechten meteen laten vallen, als ik vanaf morgen voor mezelf mag sparen.

Het probleem is de staat. Niet het principe van sparen.

Werkloosheidsuitkeringen, of welk ander verzekeringsprincipe dan ook, is een geheel andere discussie, het heeft niets met sparen te maken.