Tevredenheid, deugd of ondeugd?
 

Tevredenheid, deugd of ondeugd?

Tevreden zijn, dat willen we allemaal wel.
Maar wat betekent dat precies?

Afwezigheid van verlangens?

Vertrouwen un de toekomst?

Hebben wij dat zelf in de hand?

Tevredenheid is een deugd, het is een goed gevoel, in de eerste plaats in het heden met eventueel een goed vertrouwen in de toekomst.
Het kan je zomaar overkomen, maar het kan ook een resultaat zijn van eigen creativiteit. eigen denken en handelen.

Eigenschap
 

Als deugd denk ik aan een grondhouding van tevredenheid.
Men heeft niets te wensen en het neigt naar onverschilligheid,
of zelfgenoegzaamheid.

Dat zijn weer ondeugden.

De sociale context bepaald uw deugden en ondeugden, uw moraal.

Tevredenheid doet deugd, en iets dat deugd doet, bevredigt.

Wat deugd en ondeugd is wordt in diepste zin door God bepaald, dan de maatschappij en dan ook het eigen ik, de eigen persoon.
Alle drie tezamen dus, wat de heilige drie-eenheid is van goed en kwaad.

Misschien dat kennis van de oorzaak van het ongelukkig zijn van de student filosofie in Praag die vandaag zijn vader en tientallen medestudenten neerschoot hierover iets kan duidelijk maken. Hij heeft zichzelf daarna doodgeschoten. Men zou toch zeggen dat studenten niet slecht af zijn. Ze zijn de wetenschappers, denkers en wijsgeren en leiders van de toekomst.
Wat dwong hem ertoe? Had het een doel?

Deugd en tevredenheid.
 

Inderdaad, tevredenheid doet iemand goed,
en het is een aspect van geluk en genot.

Maar veel bronnen van genot en geluk zijn vluchtig. Zingenot is vluchtig en een behoefte aan zingenot is normaal. Onthouding van zingenot maakt ongelukkig. Dat zijn dan basale en volstrekt natturlijke en verlangens die de soort doen voortbestaan.

Wij dieren zijn ons bewust van onze fysieke behoeften en van manieren om daarin te voorzien. Daarbij hoort ook contact met soortgenoten; en voor zoogdieren vaak ook een bepaald gedrag naar soortgenoten, spelen, uitdagen, doen alsof; en een ander gedrag naar niet-soortgenoten. Wij dieren kunnen ook iets leren, zoals kennis van de omgeving, groepsgedrag. Dat is belangrijk voor dieren die in groepen leven. Er ontstaat onderling vertrouwen en tevredenheid. Niet aan de groep aangepaste dieren worden vaak verstoten en zijn soms gevaarlijk.

Als je met weinig tevreden bent dan schik je je in je situatie, ook al is die niet ideaal. Maar als je verstand mogelijkheden ziet om iets te verbeteren, dan kan je ontevreden worden met je lot. Zo was er in de pre-historie iemand die een manier bedacht om garen te maken van wol, met een spinsteen. De draad wordt eerst met de hand gevormd uit de losse vezels. Dat eerste stukje draad wordt bevestigd aan de spinsteen die dan als een vliegwiel in beweging wordt gezet terwijl vezels worden toegevoegd. De draad wordt stukje voor stukje rond de spinsteen gewikkeld. Tot tevredenheid van de producent.

Het duurde tot de 10 of elfde eeuw voordat het spinnewiel was uitgevonden, in Egypte. In Italië is het spinnewiel bekand in de twaalfde eeuw. Het werd gebruikt voor huisvlijt. Daarna pas ontwikkelde zich de wetenschappen en ontstond uit "ontevredenheid" en wedijver eeuwen later, kapitalisme en het industriële tijdperk. De principes van het kapitalisme vinden hun klassieke formulering in het werk van de Schotse moraalfilosoof Adam Smith (1723–1790), die het echter niet als zodanig benoemde. Het kapitalisme maakte niet alle mensen tevreden.

Alles is uit Niets, wat niet deugt en de duivel is.