| Knuppel |
22 september 2024 17:28 |
Wanneer volgt België?
In De Morgen, de enige krant die deugt (volgens Het Oosten)
Citaat:
Mark Elchardus is emeritus professor sociologie aan de VUB en de auteur van Reset en Over grenzen. In zijn bijdrage, die tweewekelijks verschijnt, schrijft Elchardus vandaag over het pakket migratiemaatregelen dat uitgewerkt werd door de nieuwe Nederlandse regering.
Onder het goedkeurend oog van een ruime meerderheid van de Duitsers wil dat land de nationale grenzen weer controleren. Frankrijk, Oostenrijk, Denemarken, Zweden, Finland en andere lidstaten gingen voor. Die controles helpen bij de strijd tegen criminaliteit en terrorisme, maar doen weinig om misbruik van asiel tegen te gaan. Het volstaat immers dat iemand die wordt tegengehouden asiel vraagt opdat hij dient te worden toegelaten tot het land, opvang krijgt en kan beginnen aan de lange procedure, ook al maakt hij geen kans op de status van vluchteling.
Een doeltreffende aanpak van asiel en migratie veronderstelt heel wat meer. Toen de Nederlandse regering op 13 mei 2024 haar Hoofdlijnenakkoord (‘Hoop, lef en trots’) bekendmaakte, beloofde ze dat het uiteindelijke regeerakkoord zou voorzien in “het strengste toelatingsregime voor asiel en het omvangrijkste pakket voor grip op migratie ooit”. Dat akkoord is er nu.
Bijzonder veel aandacht gaat naar asiel; in Nederland net als bij ons nochtans een relatief bescheiden onderdeel van de totale immigratie (in Nederland over de voorbije 20 jaar gemiddeld 12 procent per jaar). Daarom hoort men vaak dat het te veel aandacht krijgt. Dat getuigt van kortzichtigheid. Mensen die asiel krijgen, blijven gemiddeld immers langer in het land dan de andere migranten. Kijkt men naar wie na tien jaar nog in het land is, dan blijkt asiel al een belangrijker bron van migratie. Verder dient men ook te kijken naar de impact op langere termijn.
In 2023 werden in België 29.589 asielaanvragen ingediend. Veronderstel, zoals de Nederlandse staatscommissie doet, dat we over een langere periode gemiddeld 20.000 asielzoekers per jaar hebben, die in het land blijven, gezinnen stichten en kinderen krijgen, dan zou dat tegen 2050 resulteren in een bevolkingstoename van zowat 700.000 mensen, zowat tien Oostendes of tien Genken. Ook niet geheel verwaarloosbaar in een democratie is dat een ruime meerderheid van het electoraat een strenger asielbeleid wenst. Aandacht daarvoor is dan ook terecht.
Volgens de Nederlandse regering is heel wat mogelijk onder de geldende regelgeving: verstrengen van de asielprocedure, beperken van de beroepsmogelijkheden, enkel nog tijdelijke verblijfsvergunningen (zoals John Crombez voorstelde toen hij sp.a-voorzitter was), minder kans op asiel voor overlastgevers, het beperken en versoberen van de opvang, minder rechten op gezinshereniging voor bepaalde categorieën vluchtelingen, geen hereniging meer met volwassen kinderen, meer partnerschappen met derde landen om illegale migratie af te remmen en de kans op terugname van afgewezen asielzoekers te verhogen.
Wat gebeurt er als een land, in casu België, de Europese veroordelingen negeert? Rond asiel is het conflict tussen nationale rede en Europese regelgeving in een destructieve fase beland. De lome EU beent bij, streeft naar meer redelijkheid, maar tergend traag. De Nederlandse regering wil met ‘gelijkgezinde regeringen’ de ontwikkeling richting een betere Europese en internationale regelgeving versnellen.
Hopelijk sluit de komende Belgische regering zich daarbij aan. De opvang van vluchtelingen en het afhandelen van de asielprocedure dient in de regio te gebeuren. Europa kan op eigen bodem een gul aandeel in de bescherming van vluchtelingen opnemen, maar enkel als het om bescherming gaat en niet om een ongewenste, oncontroleerbare migratie.
Het was de christendemocratische regering van Joseph Pholien die in juli 1951 het vluchtelingenverdrag tekende. Ze zou dat niet hebben gedaan, had ze geweten dat ze er ons toe verbond jaar in jaar uit meer dan 40.000 opvangplaatsen voor asielzoekers te voorzien en desondanks te leven met een permanente opvangcrisis. De inmiddels vergeten Joseph Pholien leefde in een heel andere wereld dan de onze. Alvast de Nederlandse regering blijkt dat te beseffen.
|
https://www.demorgen.be/meningen/ned...ww.google.com/
België loopt zoals altijd achterop. Nochtans hebben een massa Belgen de buik vol van de gang van zaken. Als België wil bijbenen moet het cordon sanitaire sneuvelen, maar dan geraken de zelfverklaarde "democratische" looserspartijtjes niet meer aan de macht, en aan de postjes. Achterop blijven hinken met het aanpakken van de asielproblemen vergroot de Belgische staatsschuld.
Wie nu nog niet wil weten dat het cordon sanitaire op de schop moet is een debiele gek. |
