Gedicht
 

Ik ben jij.

Egotripper en narcist.
Eigen waan en solipsist.
Hoogmoedswaan en egocentrisch.

Maar ben ik ook ijdel en egoïstisch?

Dat is Jezus en dat ben ik.
Het enige licht in de oneindige duisternis.

Maar dat is ook jij.
Door Mij.
Als ik dood ben.

Grijs weer.

Er zijn van die dagen.
Dat het regent van tranen.
Dat het grijs op grijs.
Het lijden.
Hoog in de bergen.
Hoor ik een timmerman zagen.

Blij

In de rij
Ik ben blij
zij aan zij
Ik ben ik
en Gij zijt Gij.

Dromen.

Geen dromen, geen bomen.
Ik ben Moeder aarde.
Leeg en kaal.

Herfst.

De bladeren vallen.
Het is herfst.
Ik val ook.
Het staat in mijn hart gekerfd:
Wie niet valt, die sterft.

Zoete Jezus.

Ik ben Jezus, filosoof en artiest.
Maar Harrie ben ik niet.
Ik laat mij begraven.
Ik laat mij cremeren.
Ik laat mij composteren.

Maar mijn ziel is rijp
voor de eeuwige hellebrand.
Het vuur van de zon
en de oneindig vele sterren
tot verlichting van het gehele heelal
en de nodige warmte.

Aldus zal ik er in alle eeuwigheid zijn
om de zonden van de goden, de mens
en mij te verteren
en de Heilige Geest te leren
in zijn eindeloze ontwikkeling.

Stenen.

Er vallen stenen uit de lucht.
Ik sla op de vlucht.
De wind zucht.
Het is Gods stem.
Ken ik hem?

Hoog in de bomen
zaten weer demonen
te spelen met condomen
en toen kwam de heer eraan / er aan
en toen was't spelleke helemaal gedaan :-D

De dood.

De poëzie begint
bij de angst voor de dood
al reeds bij het leven
engelengezangen te mogen horen
als troost
het lijden te verzachten.

De krant.

De dood is als het ruizen
van de bladeren der bomen in de wind.
Het is daar waar God zijn oorsprong vindt.
De dood is daar waar de mens niet wil zijn.
Het voelt zo wee en het doet zo'n pijn.

Alles te verliezen
waar een nieuw leven wacht
Hij kan niet kiezen
Het is boven zijn macht
Het moet gebeuren
door een andere hand
zijn hart zal scheuren
alles uit zijn verband
Rood zal de hemel zal kleuren
Het komt nog in de krant.

1 - Het lied van Pythagoras.

De schepping.

Hoe kan ik ooit verklanken
hoe uit het Apeiron
als het zuivere Niets
en bron
het Zijn
en daarmede ook Iets
als Eén
zijn bestaan weet te verdanken

en daarmee alle dingen
wezenlijk getallen
tot ons zingen
in golven en kringen
ons bevallen

dus in klank, toon, tweeklank en akkoord
maar ook in beeld en gevoel
en in het woord
altoos aanwezig
dat is wat ik bedoel

aldus daaraan hebbende deel
aan die eenheid
in een eindeloze veelheid
onvoorstelbaar veels te veel

uit het Niets zich plantende heen
want 0 is 1
en dat maakt 2
aldus 3 bijeen
maakt 4 tot 5
en 5 tot 6 en zeven
en zo door
om te leven
vraagt een lied een koor

steeds één meer door de eenheid
van 0 en 1
in tweeheid
dus wegens blijvende tegenstrijdigheid
tot in de oneindigheid

en aldus creërende de tijd
uit het eeuwige Niets als Nu
tot in den eeuwigheid

eidoch ook zichzelf onderscheidende
en daardoor verschijnende
uit de tijd de ruimte des heelal
wat veel later de oerknal
wezen zal

uit het innerlijke de uiterlijk'
maakt de Idee tot Gods Rijk
komt eerst het Niets als leeg
en het Eén als Nu daaruit als punt
dus tijdstip en ruimtelijk punt in ene
het zij vergund
in beweging tot een lijn

vervolgens tot vlak en ruim
en door des Goden luim
met leeg en volheid versierd
aldus herhalende Niets en Zijn
vormt het geheel tot Schijn
als de kosmos in ding en orde bestierd

in een wonderbaarlijke mystiek
klopt in de rytmiek
als hymne tot de Goden
zowel als grond zowel als doel
in formule en relativiteit
zichzelve cyclisch verkeert
en in schoonheid is gebenedijd

voor wie begrijpt
de macht der wetenschappelijke woorden
en zichzelve zo
in een andere innerlijke wereld
gespiegeld ziet
waar het aardse in het goddelijke
tegenwicht geniet

en toch heel vrouwelijk
ook als liefdesmuziek
voor de oren
zich vormend
in golven en trillingen
zich openbarend
is geboren

terwijl het toch al eeuwig zo was
en helemaal niet van node
zich te bekeren
eidoch telkens weer
om het genot
en het liefdesspel
zich eindeloos herhaalt

omdat de eeuwigheid
door alle eindloos' heen
duizenden til- en aljoenen
en maar door
inwendig en uitwendig
achter zowel voor
wie zal daar ooit het eind van vinden?
zichzelf toch bereikend
zich moet verzoenen
boven alle verstand
in het zuivere begrip alleen
Niets blijkt te zijn op zichzelf
en begin en eind
0 en eeuwigheid
elkaar raken
en zich zeer
weten te vermaken
elke keer

oftewel: achter zijne eigene grenzen
slechts ijle ruimte vindt
die tot de lege tijd vervlucht
en krachtens de wil der tegendelen
weer opnieuw begint

door zich vanuit de ware melodie
der toonladderige soort
weer naar binnen te zuigen
in des middelpunts heelal
door Euterpe's fluitespel
en Erato's accoord
de woning van Vader Zeus
gestalte te geven

en van daaruit
in hevige volle warme golven
zich ditmaal uitstrekkend
als des vrouwen buik en borsten
in hemelse sferen
10 in getal
waarin 11 het middelpunt wezen zal

Krachtig is daarin het Vuur dat ik aanschouw
met des geestes oog...

Rot van binnen , blinkend van buiten
van binnen stinkend naar plas ,
naar buiten spugen ze vuil gas
stampen ze tegen uw schenen ,
en daarna nemen ze de benen
de lafaards , vuile bastaards
stam ze van onze bol ,
dan leven we weer met lol !!

Straatpredikanten:
de straatbruller verdomt u naar de hel
met zijn onnozel leeg gezwel
mensen moeten ervoor buigen & zuigen
aanvaard of het wordt voor hen het zwaard
en hun hoofd verdwijnt in de eeuwige open haard

schietgebed
 

edele heer
uw rijk zal komen
de armen zullen vergaan
En toen moesten ze zingen langs de baan
is dat niet knap gedaan ??

De kikker kwaakt in de sloot:
"Hij is dood, hij is dood!"
Maar wat zegt de banaan?
"Hij is opgestaan!"

Herfst.

Vandaag nog even lekker in de zon.
Als dat in de herfst nog kon.
Wandelen in het park.
Als een oude hark.
En nog even wat "hard" gelopen.
Dertig huppeltjes, ik tel mijn knopen.
Ook al staat het wel bezopen.
Dan op mijn bankje.
Hoe lekker.
Zet ik de wekker.

Het gordijn gaat open , het gordijn gaat dicht
men doet dan uit het licht
Ik ging naar de winkel , en zag een boerenkinkel
hij droeg een kruis , of was't nu een buis ,
en hij woonde in sluis , en had daar een huis en een muis
zijn vrouw gilde per abuis , en sloeg de muis met een buis
en toen riep de heer , dank u zeer ,
geniet nog van de dag met een vrolijke glimlach :)

Eet me niet op gij lelijke schot , of ik ga kapot :cry:

Ik ben gezwicht voor dit gedicht ,
het is dus mijn plicht
en let op daarom mijn gewicht
de bijbel , en ik spijbel
zonder pardon won ik toen een ballon
en ademde in de lucht zonder 1 zucht
en steeg toen op naar de hemelse top :-D

Mijn ziel.

Mijn ziel is de liefde.
Mijn ziel is de haat.
Mijn ziel is de zwerver:
eenzaam op straat.