Citaat:
Student geneeskunde schuldig aan verkrachting, maar krijgt geen straf: “Hij is getalenteerd en geëngageerd”
Een 24-jarige student geneeskunde is schuldig bevonden aan de verkrachting van een medestudente, maar krijgt voorlopig geen straf. “Hij is een getalenteerd en geëngageerd persoon, zowel privé als professioneel”, oordeelde de rechter.
De feiten speelden zich af op 8 november 2023, na een Halloween-feestje in Leuven, toen een studente die onder invloed was de 24-jarige student geneeskunde tegenkwam. De jonge vrouw was volledig van de kaart, pleitte haar advocate tijdens de zitting voor de rechtbank in maart. “Ze struikelde, kon niet meer op haar eigen benen staan en had ondersteuning nodig om niet op de grond te vallen.” Of de vrouw gedrogeerd werd, is vandaag nog steeds onduidelijk.
De geneeskundestudent stelde haar voor samen naar zijn kot te gaan. Daar heeft hij haar verkracht. “Hij heeft geprofiteerd van haar dronken toestand om zijn seksuele lusten bot te vieren”, zei de procureur tijdens de zitting. “Hij claimde dat hij haar beschermde door zich over haar te ontfermen en haar mee te nemen, maar stelde dan zelf seksuele handelingen.”
Volgens de beklaagde had hij wel geprobeerd een vriendin van het slachtoffer te bellen en was het zijn bedoeling haar naar daar te brengen, zodat ze daar kon slapen. Omdat dat niet lukte, had hij haar uiteindelijk toch meegenomen naar zijn kot. Daar zou hij, naar eigen zeggen, het slachtoffer gevraagd hebben of hij haar mocht uitkleden.
“Het is bewezen dat er toen seksuele betrekkingen plaatsgevonden hebben”, oordeelde de rechter nu in haar vonnis. “Terwijl zij onmogelijk in een toestand was om daarmee in te stemmen. Die feiten zijn ernstig en onaanvaardbaar.”
Blanco strafblad
De man riskeerde drie jaar cel, met probatie-uitstel. Maar omdat hij met een strafblad geen werk zou vinden als dokter, vroeg hij de opschorting. De rechter oordeelde nu dat de opschorting gepast is. “Het is onmiskenbaar dat hij de grenzen van het toelaatbare overschreden heeft”, sprak ze uit. “Maar hij is nog jong en heeft een blanco strafblad. Ook is hij professioneel en privé een getalenteerd en geëngageerd persoon.”
De student krijgt zo voorlopig geen straf, moet niet naar de gevangenis en krijgt geen probatie-voorwaarden opgelegd. Het slachtoffer vroeg om een schadevergoeding van 9.800 euro, maar kreeg van de rechter slechts 3.500 euro toegekend. Ze had ook een contactverbod gevraagd, maar dat werd niet uitgesproken.
|
https://www.standaard.be/binnenland/.../52458540.html
Telkens wanneer een nieuwe rechterlijke dwaling aan het licht komt, klinkt de publieke verontwaardiging luid. Toch blijft een diepgaandere reactie uit: er is geen revolte, het stemgedrag verandert nauwelijks, en men blijft gewillig belasting betalen. Sociale media lijken slechts te fungeren als een ventiel, een instrument om frustraties te uiten zonder dat de opgebouwde druk daadwerkelijk tot een fundamentele verandering leidt.
Ondertussen vervult de rechterlijke macht steeds minder haar oorspronkelijke rol als hoeder van rechtvaardigheid. De wetgevende macht beperkt geleidelijk onze vrijheden, terwijl de uitvoerende macht zich in toenemende mate conformeert aan Europese besluitvorming. De handhaving van de wet door politie en justitie wordt steeds selectiever, en deze ontwikkelingen zijn niet louter nationaal, maar een tendens in de gehele westerse wereld.
Er is iets onwaarschijnlijk rottigs aan de hand in dit land. Een jonge vrouw wordt verkracht in een studentenkot in Leuven. Haar toestand was overduidelijk: wankelend, onsamenhangend, niet in staat om te weigeren. Zelfs de rechter erkent het: “Ze was niet in een toestand om in te stemmen.” Maar wat volgt, tart elk gevoel van rechtvaardigheid.
De dader — een 24-jarige student geneeskunde — krijgt… niets. Geen straf. Geen voorwaarden. Geen aantekening. Niets. Alleen de geruststelling dat hij nog jong is, en vooral: getalenteerd.
Alsof verkrachting slechts een jeugdzonde is. Een uitglijder op de ladder van zijn veelbelovende carrière. Alsof zijn toekomst belangrijker is dan haar trauma. Alsof zijn “engagement” meer weegt dan haar integriteit.
Maar laat ons eerlijk zijn: deze rechter heeft geen vonnis geveld. Hij heeft een signaal gegeven. Aan vrouwen. Aan slachtoffers. Aan alle toekomstige daders in spe: Als je slim genoeg bent, en je weet je talent netjes te presenteren, dan zal de maatschappij — met een beetje geluk en een rechter als deze — je vergeven, nog voor je zelfs berouw hoeft te veinzen.
Wat de rechter deed, was geen vonnis, maar een knipoog. Een impliciet fluisteren tussen de regels: We begrijpen elkaar, jij en ik. De wereld is hard voor mannen met potentieel. We kunnen ons geen schandvlek permitteren, niet voor zoiets banaals als een verward meisje in een Halloweenkostuum.
De façade van neutraliteit, opgepoetst et termen als “schuldinzicht” en “maatschappelijke ontwrichting vermijden”, is niet meer dan rookgordijn. Deze rechter heeft gekozen: niet voor de rechtstaat, maar voor het netwerk.
En dat is hoe verkrachting salonfähig wordt gemaakt. Niet door brullende mannen in donkere steegjes, maar door nette heren in toga’s, met misplaatste empathie voor de dader.
Want deze rechter heeft niet alleen gekozen voor het ‘belang’ van de toekomst van één man, ze heeft ook gekozen voor de structurele ontkenning van wat rechtvaardigheid zou moeten zijn.
Dit is een keuze. Een die vrouwen kwetsbaar maakt, mannen vrijuit laat gaan, en de samenleving een schijn van orde biedt — terwijl onderhuids de fundamenten van het recht verbrokkelen.
