| quercus |
21 september 2025 15:47 |
Rik Van Cauwelaert in de Tijd van dit Weekend.
Citaat:
Wat zich in Israël en Gaza afspeelt, is ongezien. Dat geldt zowel voor de gruwelijke aanval van Hamas op nederzettingen in Zuid-Israël als voor de meedogenloze vergelding door het Israëlische leger. Dat burgerdoden daarbij geen bijkomstig gevolg zijn op weg naar een hoger militair doel, maar dat ze het doel zelf zijn, wordt nauwelijks nog ontkend.
‘Dit alles speelt zich af tegen een achtergrond van Amerikaanse onwil en machteloosheid, van Europese ruggengraatloosheid en nutteloosheid, en van de verontwaardiging en apathie van de Arabische regeringen.’ Dat schrijven Hoessein Agha en Robert Malley in hun pas verschenen boek ‘Tomorrow is Yesterday: Life, Death, and the Pursuit of Peace in Israel/Palestine’. Daarin schetsen ze een ontnuchterend beeld van de pogingen om tot vrede te komen tussen Israëli’s en Palestijnen. De tweestatenoplossing, waar de Europese regeringen hun hoop op lijken te vestigen, is dood, verzekeren zij.
LEARN MORE
Agha en Malley spreken met gezag. Agha, een Palestijn die vandaag met een Brits paspoort in Oxford doceert, begeleidde de toenmalige PLO-leider Yasser Arafat al tijdens de vredesbesprekingen in Madrid in 1991. Malley, de zoon van een antizionistische Egyptisch-Joodse vader, trad op als Midden-Oostenadviseur van de Amerikaanse presidenten Bill Clinton, Barack Obama en Joe Biden.
Beiden waren getuige van de Camp David-top in 2000, waar Clinton vruchteloos probeerde de Israëlische premier Ehud Barak en Arafat op één lijn te brengen, nadat de veelbelovende Oslo-akkoorden grotendeels onuitgevoerd waren gebleven. Een jaar later stond hun naam in The New York Review of Books onder een ophefmakend artikel over die ‘tragedie van vergissingen’. Ze verdedigden er het optreden van Arafat, maar gaven toe dat Barak verder was gegaan dan zijn voorgangers.
Verschrikkelijke wraak
In hun indrukwekkende boek bestempelen Agha en Malley de tweestatenoplossing als een gevaarlijke gimmick. Ze is in de eerste plaats bedoeld om het geweten van de Amerikanen en de Europeanen te sussen, maar beantwoordt niet aan de verwachtingen van de Israëli’s en zeker niet aan die van de Palestijnen. Voor beide kampen is een oplossing enkel mogelijk zonder de andere. In die radicale afwijzing verschillen Hamas en de PLO niet van elkaar. Het enige onderscheid tussen de twee organisaties is religieus: Hamas is een tak van de Moslimbroederschap, waar de PLO mee brak.
Dit conflict gaat niet om grenzen, zeggen de auteurs. De Amerikanen, die het vredesproces monopoliseerden, hebben dat nooit ingezien.
Dit conflict gaat niet om grenzen, zeggen de auteurs. De Amerikanen, die het vredesproces monopoliseerden, hebben dat nooit ingezien. Waar het volgens de auteurs om gaat, is het onvermogen van de Israëli’s om de historische fouten en zelfs gruwelijke misdaden bij de stichting van hun staat te erkennen. Terwijl de Palestijnen, voortdurend verraden door hun Arabische buren, geen genoegen nemen met een regeling die die historische fouten niet aanpakt. Want dat zou impliceren dat ze moeten erkennen dat het VN-verdelingsplan van 1947, dat zij verwierpen, een oplossing bood.
Hamas' terreuraanval van 7 oktober 2023 noemen Agha en Malley een verschrikkelijke wraak van dat verleden. De verwoesting van Gaza door het Israëlische leger is dan weer geen overwinning. Toch kan volgens hen die epische instorting, die fysieke, menselijke en politieke ravage, uiteindelijk verlossend zijn en het zoeken naar alternatieve oplossingen mogelijk maken.
Ze verwijzen daarbij onder meer naar een mogelijke confederatie tussen Jordanië, dat al in 1950 zonder veel protest de Westelijke Jordaanoever annexeerde, en de Palestijnse gebieden - een uitweg die de toenmalige koning Hoessein in de jaren 1970 aanbood. Agha en Malley citeren Abu Iyad, een van de PLO-stichters, die na de aanvaarding van de tweestatenoplossing in de jaren 80 zei: ‘Laat de Palestijnen vijf minuten van de onafhankelijkheid genieten en dan gesprekken aanknopen met Jordanië over een confederatie.’
Volgens Agha en Malley draait dit bijna 80 jaar aanslepende conflict niet om land, niet om wegen, heuvels of zandduinen, maar om mensen, om levens, emoties, woede, pijn, verbondenheid en geschiedenis. ‘Kiezen voor dat (onderhandelings)pad zal wellicht niet alles oplossen, maar het kan de pijn verlichten.’ Voorlopig.
|
Met andere woorden, de door sommige Europese leiders zo gepromote tweestaten-oplossing is zinloos. Het gaat om twee kampen die hetzelfde gebied opeisen. Elk voert valabele redenen aan. En net daarom zal deze strijd gewoon doorgaan tot een van beide sterft of vrijwillig en onvoorwaardelijk capituleert. Dat is de harde realiteit.
|
