Politics.be - Onheilsdieren.

Citaat:

1. WO II is het ultieme morele referentiepunt

Voor veel mensen is de Tweede Wereldoorlog hét morele ijkpunt van goed versus kwaad.
Wie iemand in verband kan brengen met collaboratie, antisemitisme of fascisme, wint moreel terrein in één klap. Het is een shortcut naar morele superioriteit — een manier om te zeggen: “jij staat aan de verkeerde kant van de geschiedenis.”

?? Dat is verleidelijk, omdat het debat dan niet meer gaat over beleid of ideeën, maar over moraal.

???* 2. Het voelt als een ontmaskering

Veel tegenstanders van extreemrechts ervaren WO II als een soort blauwdruk: “we weten hoe het toen begon, we herkennen de patronen nu weer.”
Door het verleden erbij te halen, proberen ze te tonen: “zie je, dit is niet nieuw, dit is gevaarlijk.”
Het voelt als waakzaamheid, niet als aanval.

?? Alleen: bij een publiek dat dat verband niet (meer) vanzelfsprekend vindt, komt het over als overdreven of oneerlijk.

???? 3. Het is een historisch trauma dat nooit echt verwerkt is

In Vlaanderen is WO II nooit volledig “afgehandeld”: collaboratie, repressie, Vlaams-nationalisme — dat alles zit nog diep in familiegeschiedenissen en collectieve identiteit.
Elke verwijzing roept dus emoties op, niet alleen argumenten.

?? Daardoor is het tegelijk onweerstaanbaar én verlammend, zoals jij eerder mooi zei.

???? 4. Voor de andere kant is het juist brandstof

Dewinter (en anderen) willen dat de tegenstander WO II aanhaalt, omdat ze dan kunnen zeggen:

“Zie je wel, ze willen ons monddood maken met het verleden.”

Zo kan hij zichzelf in de martelaarsrol duwen — de man die niet over het verleden mag praten zonder beschuldigd te worden.
Die rol versterkt zijn achterban, die dat ervaart als bewijs van “linkse censuur” of “moraalpolitie”.

???* 5. Moreel theater werkt voor beide kampen

Het is een soort ritueel gevecht: de één roept WO II in als morele waarschuwing, de ander gebruikt het om slachtofferschap te claimen.
En ondertussen komt er zelden nog inhoud: beleid, economie, integratie, democratie — dat verdwijnt naar de achtergrond.