Kan, moet België het Russisch geld van Euroclear confisceren?
 

Er staat bijna 200 miljard euro russisch geld bij Euroclear in Brussel, moet België dat geld confisceren en gebruiken voor een lening aan Ukraîne?
Of zijn er juridische obstakels?

Het wereldwijd financieel systeem is voor een groot deel gebaseerd op vertrouwen.
De tegoeden van andere overheden stelen is een brug te ver.
Temeer daar Rusland deze oorlog gewonnen heeft,
en er nog een akkoord moet getekend worden,
waarin deze tegoeden een rol kunnen spelen.

Alhoewel, Amerika verbiedt Europa om mee te onderhandelen. De intenties van Amerika t.a.v. Europa zijn niet goed.

Hoezo? Is het nu toch een oorlog die Rusland begonnen is ?
Toch maar even Olgino raadplegen. 8-)

Von der Leyen plaatst De Wever voor zware keuze over Russisch geld voor Oekraïne
De Europese Commissie presenteert woensdag de wetgevende voorstellen over een lening aan Oekraïne op basis van Russisch geld dat geblokkeerd staat bij Euroclear in België. Maar de kans is groot dat die niet volstaan voor ons land. Een clash dreigt.

De tijd van de niet-bindende papers en documenten is voorbij, woensdag is het D-day en wordt het nog serieuzer voor de Belgische regering dan het al was. De Europese Commissie komt eindelijk met haar concrete voorstellen om de herstellening aan Oekraïne mogelijk te maken. Daarbij zou 140 miljard euro aan geblokkeerde tegoeden van de Russische Centrale Bank in de vorm van een lening doorgespeeld worden naar Oekraïne, zodat het land in 2026 en 2027 financieel kan overleven. Die tegoeden staan bevroren bij de financiële instelling Euroclear in België.

De inzet is groot voor België. Minister van Buitenlandse Zaken Maxime Prévot (Les Engagés) zei tegenover de zender RTL Info dat het “bankroet” dreigt voor ons land als er geen rekening gehouden wordt met de Belgische eisen voor de herstellening. Hij lanceerde die alarmkreet nadat België – net als andere lidstaten – vrijdag inzage had gekregen in de ontwerpteksten. De Belgische experts die die teksten afgelopen weekend aftoetsten, waren er niet positief over.


Al sinds begin oktober eist premier Bart De Wever (N-VA) garanties om de juridische en financiële risico’s van de hele operatie voor ons land “voor 100 procent” af te dekken. Hij herhaalde dat nog eens in de kritische brief die hij vorige week donderdag schreef aan Commissievoorzitter Ursula von der Leyen. Onder druk van België onderzocht de Commissie de voorbije weken ook andere opties, zoals een Europese lening. Maar het slechte nieuws voor België is dat de focus van de wetsvoorstellen woensdag toch ligt op de herstellening, zei Paula Pinho, de woordvoerster van de Commissie.

Premier De Wever eist als sinds oktober rechtszekerheid over de Russische activa: “We hebben drie eisen”
Hoge lat
De regering-De Wever heeft de lat heel hoog gelegd. Zo eist België dat de EU-lidstaten zich voor lange tijd garant stellen voor mogelijke veroordelingen en schadevergoedingen door een arbitragerechtbank, die theoretisch samen kunnen oplopen tot een bedrag dat de 140 miljard ver overstijgt. Dat is mogelijk omdat het gebruik van de Russische tegoeden beschouwd zou kunnen worden als schending van het investeringsverdrag dat België nog met de toenmalige Sovjet-Unie afsloot. Voor de andere lidstaten is zo’n garantie een brug te ver, omdat die neerkomt op het uitschrijven van een blanco cheque voor onbepaalde tijd.

Na een lek in de Financial Times moest de Commissie dinsdag toegeven dat er nog altijd een probleem is met een ander onderdeel van de herstellening waarvoor België een sluitende oplossing eist. De EU-lidstaten moeten namelijk op elk moment die 140 miljard euro kunnen terugbetalen aan Euroclear als de Russische tegoeden vroeg of laat ontvroren worden. Volgens Bart De Wever is dat geen “theoretisch risico” als het bijvoorbeeld tot een vredesakkoord komt tussen Oekraïne en Rusland.

LEES OOK
Hoe Von der Leyen zich verkeek op De Wever over het Russisch geld
Pas op 14 november nodigde de Commissievoorzitter de Belgische premier uit in haar kantoor om alles door te praten.
De Commissie vroeg de Europese Centrale Bank (ECB) daarom om in een ‘backstop’ of vangnet te voorzien, voor het geval lidstaten hun afgesproken aandeel niet meteen kunnen betalen aan Euroclear. Daarmee gaf de Commissie toe dat de garanties van de lidstaten mogelijk niet volstaan. Alleen weigert de ECB daarin mee te stappen.

“Die liquiditeitskwestie is een essentieel deel van de discussie. Het is een must dat de EU en de lidstaten altijd hun internationale verplichtingen kunnen nakomen”, erkende woordvoerster Pinho. Anders dreigt onrust op de financiële markten. De Commissie zoekt nu naar “alternatieve oplossingen” bij al wie kan helpen, maar heeft die nog niet.


Geïsoleerd
Als blijkt dat de wetteksten van de Commissie de lat niet halen, staat België de komende dagen voor een cruciale keuze. Premier De Wever kan het voorstel afschieten, maar dan isoleert België zich helemaal en groeit het risico dat andere lidstaten een beslissing nemen over het hoofd van België heen. Minister Prévot bevestigde dat de Commissie de mogelijkheid onderzoekt om de herstellening desnoods via een bijzondere, gekwalificeerde meerderheid te laten goedkeuren in plaats van bij unanimiteit. “Ja, dat maakt ons ongerust. Daarom trekt de premier aan de alarmbel.”

België kan ook antwoorden met een “ja, maar”, en daarna proberen de garanties aan te scherpen. Het risico is in dat geval dat België in de fuik belandt richting Europese top op 18 december, waar een beslissing moet vallen.

Intussen groeit binnen de EU en daarbuiten de kritiek op België. Lidstaten vegen de bekommernissen van België niet onder tafel, maar vinden dat De Wever een akkoord bemoeilijkt en te weinig oog heeft voor de impact op de Europese veiligheid. Dat zegt ook de Duitse juridische expert Patrick Heinemann, die zich in de materie vastbeet: “België brengt de Europese veiligheid in gevaar. Niemand zal dit vergeten, vooral niet de landen aan de oostelijke en noordelijke flanken van de EU. Zij zullen denken dat België zijn financiële belangen laat voorgaan op de collectieve veiligheid van Europa.” bron: DS

De Neutrale en Onafhankelijke vakbond (Neutr-On) stelt voor de Russische Euroclear-tegoeden te confisqueren als terugbetaling van de miljarden investeringen die België de vorige eeuw deed in Rusland.
Het gaat over een vergeten hoofdstuk uit de Belgische economische geschiedenis: de massale investeringen van Belgische bedrijven en kleine beleggers in het Rusland van de tsaren rond 1900.

• Belgische investeringen in Rusland: België was rond 1900 de grootste internationale investeerder in Rusland. Daardoor konden Russische staalbedrijven tienduizenden Russen tewerkstellen. Belgische ondernemingen investeerden er toen massal. Rusland gold toen als een “emerging market” avant la lettre. Vooral kleine investeerders in België kochten aandelen.
• De ommekeer: Na de bolsjewistische revolutie werden Belgische eigendommen in beslag genomen. Zo’n 20.000 Belgische investeerders moesten vluchten en lieten alles achter.
• Verliezen: In 1919 werden de verliezen geraamd op 3,5 miljard goudfrank (ongeveer 650 miljard euro).
• Geen compensatie: België erkende de Sovjet-Unie pas in de jaren ’30, waardoor beleggers hun geld kwijt waren. Enkel erfgenamen van tsaristische obligatiehouders hopen nog op een regeling.

Laat de eu dat geld maar stelen en vervolgens België failliet.

Met de actuele goudprijs van ongeveer €116 per gram voor 24k goud (december 2025), omgerekend naar 21,6k (90% zuiverheid ? €106,5 per gram):

5,80 g × €106,5 ? €617 Dit is de intrinsieke

goudwaarde van één munt.


617 euro x 3,5 miljard = 2.160.000.000.000 euro

met dat bedrag kunnen we Kaliningrad kopen :-)

Toepassing op de akte van 1983
• Context van 1983: België en de Sovjet-Unie wilden hun relaties normaliseren. België deed afstand van oude claims om economische en diplomatieke samenwerking te bevorderen.
• Huidige situatie: Rusland (rechtsopvolger van de Sovjet-Unie) pleegt agressie tegen Oekraïne, is onderworpen aan zware EU-sancties, en de diplomatieke relaties zijn vrijwel volledig verbroken.
• Fundamentele verandering:
o De basis van het akkoord (normalisering en samenwerking) is volledig verdwenen.
o De omstandigheden zijn niet voorzienbaar geweest in 1983.
o De verplichtingen zijn radicaal gewijzigd: België kan de akte niet meer uitvoeren zonder in strijd te komen met sancties en internationaal recht.
________________________________________
Juridische argumentatie
België zou kunnen stellen:
• Dat de grondslag van het akkoord (vertrouwen en samenwerking) niet meer bestaat.
• Dat de verplichting tot afstand van claims zinloos is geworden, omdat Rusland zelf door agressie en sancties de economische samenwerking onmogelijk maakt.
• Dat de fundamentele verandering van omstandigheden een geldige reden is om de akte van 1983 te beëindigen of ongeldig te verklaren.
________________________________________
Conclusie
Het beroep op rebus sic stantibus (art. 62 WVV) is een juridisch verdedigbare weg voor België om de akte van 1983 ongeldig te verklaren. Het argument is dat de omstandigheden die de basis vormden voor het akkoord (normalisering van relaties) fundamenteel en onvoorzienbaar veranderd zijn door de agressie van Rusland en de sancties die daarop volgden.

België moet juist niets confisceren. Als het al iets moet doen, is het juist die tegoeden vrijwaren. Doen ze dat niet bezoedelen ze zich met het imago van een onbetrouwbare financiële partner waar een buitenlandse mogendheid veilig tegoeden kan deponeren. Dan verhuist dat centrum - één van de belangrijke die we nog niet kwijtgespeeld zijn - naar shanghai, singapore,...

Door het been stijf te houden, kunnen we dat imago juist versterken en kunnen we die status houden. De EU moet eerst maar zorgen dat het juridisch zijn werk op orde heeft en als het daartoe wil overgaan, moet dat zijn op basis van een verdrag of een rechterlijke uitspraak.

het is niet omdat we de Russische tegoeden terugeisen en de R-tegoeden van euroclear confisceren dat ze dat ook bij de andere landen moeten doen;
België heeft een stevig argument om die tegoeden terug te eisen: de agressie van Rusland is ontoelaatbaar

Rusland had geen andere optie.
Dat is voldoende toegelicht her en der op dit forum.

Je hebt het over een akkoord met de Soviet-Unie, maar er is geen Soviet-Unie meer. Is dat akkoord hernieuwd met Rusland na 1990 ? Dan is het dat waar je moet naar kijken.
Als het niet hernieuwd is, dan zal het sowieso niet meer geldig zijn zeker ?

Joseph Goebbels: "Wij hadden geen andere optie dan Polen aan te vallen. dat is voldoende toegelicht her en der in de Volkische Beobachter en andere Duitse gazetten".

Door het Duitse rijk op te splitsen na WOI, koloniën af te nemen en ronduit te ruïneren voelden de Duitsers zich verplicht om te reageren. Vanuit hun standpunt hadden ze inderdaad geen andere optie.

Dat is eigenlijk wat er ook gebeurt met Rusland. De USSR werd tegen hun zin opgesplitst, financieel zijn ze een paria en overal ter wereld verliezen ze hun militaire invloed door 'lentes' en andere seizoenen. Toen ze opeens ook hun invloed in Oekraïne verloren en dreigden hun levensbelangrijke militaire haven op de Krim te verliezen door de oorlog in de Donbas en een nieuwe dam ... dan zagen de Russen inderdaad geen andere optie dan een invasie uit te voeren.

Nu kunnen we als Europa inderdaad de beer verder uithongeren en in een hoekje duwen, maar ik weet niet of dit de beste oplossing is. Het is vooral verbijsterend dat fucking Donald Trump nog de meest realistische en weldenkende is van heel het Westers gebied, het is ver gekomen.
.

----

AI Overview

Na WO1 werd het Duitse Keizerrijk een republiek, de Weimarrepubliek, gekenmerkt door het Verdrag van Versailles, herstelbetalingen, hyperinflatie, politieke instabiliteit en verlies van koloniën, wat leidde tot economische crises en een voedingsbodem voor extremisme, culminerend in de opkomst van de nazi's en het Derde Rijk in 1933.

1. De Val van het Keizerrijk & de Republiek:
Novemberrevolutie (1918): Muiterij en opstanden leidden tot de aftreding van Keizer Wilhelm II.
Proclamatie van de Republiek: Duitsland werd een republiek, met een nieuwe democratische grondwet.

2. Het Verdrag van Versailles (1919):
Territoriale verliezen: Duitsland moest gebieden afstaan aan Frankrijk (Elzas-Lotharingen), Polen, België, etc..
Herstelbetalingen: Enorme herstelbetalingen aan de geallieerden.
Militaire beperkingen: Terugtrekking uit het Rijnland en ontwapening.

3. Economische en Sociale Chaos:
Hyperinflatie (1923): De waarde van de Duitse Mark daalde dramatisch.
Grote Depressie (vanaf 1929): Verergerde de economische problemen.

4. Politieke Instabiliteit:
De Weimarrepubliek had te maken met tegenstand van zowel links (communisten) als rechts (nationalisten/monarchisten).

5. Het Begin van het Derde Rijk:
De onvrede en economische ellende creëerden een vruchtbare bodem voor extremistische partijen, met name de NSDAP onder leiding van Adolf Hitler. In 1933 kwam Hitler aan de macht, wat het einde betekende van de Weimarrepubliek en het begin van het Nazi-Duitsland (het Derde Rijk).

Kortom, het Duitse Rijk na WO1 transformeerde van een monarchie naar een wankele republiek, de Weimarrepubliek, die worstelde met de gevolgen van de oorlog, waarna het werd vervangen door het totalitaire naziregime.

1991: Na het uiteenvallen van de Sovjet-Unie werd de Russische Federatie internationaal erkend als de continuatorstaat van de USSR.

Dit betekent dat Rusland de verdragen en verplichtingen van de USSR erfde, inclusief het akkoord van 1983 met België.

Juridisch gezien blijft het verdrag dus geldig, tenzij België of Rusland het formeel beëindigt of opschort.