poëzie - tread.
 

wat? poëzie. 8)


voor?
dichters, skalden, troubadours, romantici en kladschrijvers.
alles kan, maar niet de boel verzieken.
quoten = auteur vermelden.

wotan mit ons.

Twijfel
alom.
Wie in
godsnaam
is
wotan?

had beter moeten weten.
natuurlijk al meteen een snedige grapjas die blaakt van zelfvertrouwen door z'n forumoscar.
jammer.

bon, ik heb het tenminste geprobeerd.

IMITAZIONE

Lungi dal proprio ramo,
Povera foglia frale,
Dove vai tu? — Dal faggio
L�* dov'io nacqui, mi divise il vento.
Esso, tornando, a volo
Dal bosco alla campagna,
Dalla valle mi porta alla montagna.
Seco perpetuamente
Vo pellegrina, e tutto l'altro ignoro.
Vo dove ogni altra cosa,
Dove naturalmente
Va la foglia di rosa,
E la foglia d'alloro.

[Giacomo Leopardi]

VLAANDEREN MIJN LAND

Orchideeën bloeien er niet, enkel papavers
Met suf sap dat haast geen dromen bevat.
Rivieren zonder vis en met weinig kadavers
Van dieren. Soms een mens, of een rat

Hier groeien de bastaarden op,
Zwakzinnige zonen der geschiedenis
Wiens vaders stikten in een strop
Terwijl de moeders kreunden in het lis

In de Spaanse greep van een soldaat.
Dat is nu voorbij. De tijd regeert
Zonder maat: mens, land en verraad
Onze pest heeft er zichzelf verteerd.

(Jotie T’Hooft)

Geen enkele kunstenaar kan beter mijn gevoelens hieromtrent zo prachtig weergeven...

Soms (vaak in een wat melancholische bui) zit ik wel es wat te dichten ... Eén van mijn pensels van een jaar of twee terug ...

Ik ben, ik ben ...
Ik weet eigenlijk niet wie of wat ik ben.
Ik ben een wezen, maar wat of welk eigenlijk?
Ben ik een mens of ben ik een dier?
Ben ik gewoon of ben ik ongewoon?
Op al deze vragen wil ik graag een antwoord kennen.
Kan jij me dat geven?

Stil ... zit een kleine vogel te staren

Stil ... kijkt hij naar al die mensen

Stil ... begrijpt hij niets van al die drukte

Stil ... gaat hij slapen

Stil ... leeft hij verder

Ik voel mij vaak die kleine vogel

Wotan reed heel erg kwaad over de hemel
toen hij thuis kwam, gaf hij zijn vrouw een kemel
want die had namelijk Wotans boterhammen vergeten
en zodus had hij die dag niets om te vreten

Ferm geperst maar niks gescheten :D

die jotie 't hooft was ongetwijfeld een bastaardgebroed.
met z'n pekzwart haar en doffe bruine lodderogen.

Nog persde gij zo hard
Zonder bokes
Is het een gesmart
Zelfs cokes
Verlaten niet uw duister geholte
Slechts methaan zal onstsnappen
Voortvloeiend in een revolte
Soelaas alleen maar onder dampkappen.

Jotie t' Hooft was een groot talent - het is dus niet meer dan normaal dat er nijdige reacties komen van minderbegaafden... 8)
Ik dacht trouwens dat ie erg populair was bij de vrouwen.

heel die hype rond jotie thooft de 'junkie-dichter'.
zo goed was hij helemaal niet.

tis omdat hij zo vroeg gestorven is, dat vinden de mensen zielig en daarom vinden ze hem nu zo geweldig.

leven

ik ben ik leef

ik adem zuurstof in

ik beef

bij mijn laatste glaasje gin

ik denk ik droom van glorie

Ach wat heeft er nog zin

ik ben maar arm schorriemorie

dronken stap ik op

naar mijn schuilplaats toe

aan mijn gedachten roep ik stop

want alles wat ik doe

is van geen enkele waarde

het eenzaam zijn zo moe

vertrouw ik mijn lichaam toe aan d' aarde

en in mijn dromen ga ik t'rug naar vroeger

aan de zijde van vader en moeder.


doornroosje

Net zoals jij jezelf nu geweldig vindt, nu je de hele "mythevorming" even hebt "opgehelderd"? Yeah. :roll:

Jan Engelman:

Vera Janacopoulos - Cantilene

Ambrosia, wat vloeit mij aan
mijn schedelveld is koeler maan
en alle appels blozen

de klankgazelle die ik vond
hoe zoete zoele kindermond
van zeeschuim en van rozen

o muze in het ochtendlicht
o minnares, en slank gedicht
er is een god verscholen

violen vlagen in het mos
elysium, de vlinders los
en duizendjarig dolen

--

geen idééé wat hij zegt, maar ik vind dit het mooiste gedicht dat ik al tegengekomen ben

Herwig Hensen
uit : Achter woordflitsen van krijt

Is in dit slordige bestaan niet elke schilfer hoop
zowel handspan van Goden als van dwazen?:
zwendel om mij in uit te razen,
waan waarin ik verloren loop.

Wanneer ik mij nadien - van binnenuit - weer samenraap,
stapel ik woorden op als hindernissen
om alle grieven uit te wissen
die mij teisteren in mijn slaap.

Maar ik besta op stof. En elke scheur verraadt
dat ik moet instorten als wakke muren.
Ach dorst, die mij dreigt leeg te schuren
en mij in schraapsels achterlaat.

De aanvulling van het gedicht getiteld: "Wotan vergat zijn 'bokes'"

Wotan reed heel erg kwaad over de hemel
toen hij thuis kwam, gaf hij zijn vrouw een kemel
want die had namelijk Wotans boterhammen vergeten
en zodus had hij die dag niets om te vreten

Wotan gingeven kijken naar z'n kalebassen
die waren van verschillende kalebassenrassen
Maar zijn vrouw was sluw en uit de kluiten gewassen
en ze ging terwijl wotans hamer aan thor verkassen

Wotan was goed aan 't kakkken *
toen Thor eraan kwam, met wat kozakken
liften die Russen Wotan van de plee
Thor was nu de oppergod, houzee!!!

Veel dank voor het luisteren

Erwin

*Met dank aan nou nou

Tuurlijk, daarom ook dat hij in literaire bladen al omschreven werd met termen als 'groot talent' en 'fenomeen' terwijl hij nog leefde...en dan de prijzen die hij gewonnen heeft.:roll:

Het doodshemd weeft aan me !
Het weeft een doodsbloem.
Maar nooit zal ik toegeven.
Naaktheid godverdomme !
En het bloed der laatste rederijkers.
Is dit een gedicht ?

Neen ik val niet steeds weg voor niets.
Aargh ik dek me, ik dek me in niets.
Als aanklacht ! Aanklacht tegen woorden om woorden.
Aanklacht tegen tegen

Duizend verzen op 'ze' scheldewind
gal te naakt, te groen
zelfdoding
schaamte
gehamer godverdomme, gehamer om niets

een borst godverdomme
een bewegende
een vrouw met VVVVVVVV

geluk is iets voor later