Vond deze tekst op een webstek van het Vlaams Belang (
www.vlaamsbelanglovendegem.be, bij rubriek 'Geert Neirynck'). Lijkt me anders ook een zinnige reactie.
Dat Oxfam en Unicef stikken in hun colère.
De Week
Dinsdag, 25 januari 2005
Dag iedereen,
Na een verlengd weekeinde ben ik terug aangekomen op het werk. Nu de administratie op zijn effen is, heb ik nog eventjes tijd.
Zoals U op het eerste blad kon lezen was de nieuwjaarsreceptie een succes. Ik hield al een paar dagen mijn hart vast voor het zaaltje - of het wel groot genoeg ging zijn -, maar wonderwel is alles zonder problemen verlopen.
Veel nieuwe gezichten, jong en oud, bedrijfsleiders naast havenarbeiders. Kortom: Vlaams Belang zoals we het willen: niet een partij voor één groep, maar wel een partij voor de Vlaming.
Opvallend ook hoe gemotiveerd veel mensen vertrokken. Dat belooft voor de komende weken, want we blijven actief.
Uit de toespraak van de nationale voorzitter bleef bij mij vooral de uithaal naar Oxfam en Unicef bij. En terecht. Nu de grote TV-show voorbij is en het geld geteld is gaat men eens vertellen welk geld men wil en welk geld niet.
Want dat is het uiteindelijk wel.
In het geval van Oxfam is het wel duidelijk: die organisatie mag niet in twijfel getrokken worden. Kijk, meer en meer rijst de vraag - ook in academische kringen - of de enorme schaalvergroting wel in overeenstemming kan zijn met de bedoeling om de landbouwers een rechtvaardige prijs te geven. Vandaag zie je bijvoorbeeld dat Oxfam ook contracten heeft met Delhaize en Colruyt voor de verspreiding van hun Max Havelaar-koffie. Alsof dan geen marktprijzen van tel zijn.
Dat Oxfam daarnaast actief is in landen met autoritaire regimes (Zimbabwe, Cuba) mag ook geen tegenwerking zijn.
Oxfam verkoopt vooral ideeën. Dat is het hem juist. Wie de verkoopscijfers van de Oxfam wereldwinkel in Lovendegem bekijkt kan moeilijk onder de indruk zijn. Men sleurt er dan maar vedetten bij om de verkoop op te drijven. Maar de essentie blijft: niet gans de gemeenschap moet betalen om zo'n winkeltje te krijgen. Wie die produkten wil kan ze krijgen in grootwarenhuizen.
Los daarvan eist Oxfam het label 'fair trade' voor zichzelf op. Ieder ander bedrijf dat via een ander systeem werkt, is onmiddellijk een uitbuiter. Zo monopoliseert Oxfam het begrip 'eerlijke handel'.
Maar ik ben het wat zat om daarover te moeten spreken. Uiteindelijk ben ik meer gechoqueerd door de brutaliteit van Oxfam en Unicef. Ook ik heb gestort. Hoeveel en zo is van geen belang. Dat is mijn zaak. Maar ik hoor nu dat ik dat bedrag kan terugvragen.
Wel, ik vertik het.
Dat geld is niet gegeven ter meerdere eer en glorie van twee organisaties, wel ten voordele van de slachtoffers in Azië. Ik heb meer dan genoeg redenen om dit te doen, al is het maar omdat ik, net als iedereen, wel ergens vrienden en kennissen heb die in de regio actief zijn of zijn geweest of daar vrienden of kennissen hebben.
Ik denk dat mensen met Vlaams Belang-sympathieën er beter aan doen om niet meer bij Oxfam te kopen of Oxfamprodukten te kopen en hun steun aan Unicef te stoppen en te geven aan de verenigingen die hulp belangrijker vinden dan politieke correctheid. Het is jammer dat het zo ver moet komen.
Maar indien die organisaties gewetensproblemen hebben om met het geld dat ze krijgen te doen waar ze voor opgeroepen hebben, dan zie ik niet in wat hun beloften nog waard zijn.
Met ietwat droevige groet,
Geert Neirynck