Hoe is uw contact met de Franstaligen?
 

In die periode waar we meer en meer over separatisme spreken, vraag ik me toch af of u contact hebt met Franstaligen-zowel professionneel als privé- en hoe die contact is. Misschien werkt u in een tweetalige omgeving, zoals dit het geval voor mij was. Als Franstalig zou ik zeggen dat mijn contact met de Vlamigen in het algemeen zeer koud was. Ik merkte trouwens een zekere nationalisme bij een deel van de Vlaamse collega's. Franstaligen bleven onder Franstaligen en Vlamingen bleven onder Vlamingen. Er was enkel contact tussen de twee gemeenschappen voor zeer bepaalde professionnele redenen. Ik zeg natuurlijk niet dat het overal zo is, ik spreek alleen over mijn eigen ervaring. Nu werk ik in een Franstalige omgeving en alles gaat perfect.

Ik heb veel Franstalige vrienden, en als wij in 'gemengde' groep zijn, spreekt ieder de 'andere taal' zodat we er allemaal iets van opsteken. Verder blijkt er geen enkel verschil te zijn tussen ons.

Zet een groep Brabanders bij een groep Vlamingen en hetzelfde gebeurt.

Het spreekt voor zich dat binnen een verzameling mensen van de twee taalgroepen dat particularisme eerder taalgericht zal zijn.

Zet "Vlamingen" en Nederlanders bijeen en hetzelfde gebeur oiv andere banden.

Mensen die menen aan de hand daarvan het bestaan te moeten afleiden van een "Vlaamse" of Belgische natie hebben niets begrepen van de bijzondere particuliere eigenschappen der provincies, kenmerkend voor de Nederlanden.

Inderdaad, zo moet het.

Ik persoonlijk heb veel "Waalse" en Brusselse familieleden, afstammend van uitgeweken en verfranste "Vlamingen". Met hen spreek ik over 't algemeen Frans, zij spreken over 't algemeen Nederlands.

Prachtig. De eenheid der Nederlanden is een veel nobeler doel dan de vernietiging van ons land.

Enkel professioneel.

De vlamingen spreken hier frans, de Walen ook ;)

als franstaligen mij in het Nederlands aanspreken zou ik hen zeer graag willen antwoorden in het Frans. Probleem is : franstaligen spreken nagenoeg nooit nederlands, en ik kan weinig tot niets frans. De wil is er, de weg niet.

hebben we genoteerd

moi, geen contact met "walen", de weinige contacten ermee (oa. kamp id ardennen) was positief, maar ik neem aan dat dat in VL ook zo zou zijn)

Tamelijk veel contact omdat ik nogal veel in Brussel en Wallonië kom. Met de Walen zeer positief (op een paar uitzonderingen na maar dat heb je overal hé), de Brusselaars een stuk minder. In m'n schoonfamilie zitten er twee Franstalige Brusselaars en die hebben nogal een minachting voor Vlamingen, op familiefeesten moeten we dan ook allemaal Frans spreken, alleen voor die twee mensen (en ze kunnen nochtans Nederlands).
M'n vader komt trouwens voor de helft uit een franskiljonse familie en is in Wallonië (Mons) naar school geweest.

[size=2]Ondanks mijn allergie voor de Franse taal en cultuur onderhoud ik soms nog wel verassend matige contacten met Franstaligen, zowel Fransen als Walen, die ik trouwens als één volk beschouw. Ik weet wel dat er bepaalde gevoelige thema's zijn die een gewoon babbeltje met een Waal binnen de kortste keren kunnen doen uitmonden in een verhitte discutie en dus best vermeden worden. In de internationale omgeving waarin ik mij meestal bevind heb ik ondervonden dat ik vooral met Scandinaviërs, Nederlanders en Engelsen meer gemeen heb qua mentaliteit dan met Franstaligen.

[/size]

ik heb best wel wat contact met mensen uit wallonië en franstaligen. Een deel van familie woont in wallonië, mijn moeder is in wallonië geboren.

Mijn contact met Franstaligen is even goed als met Nederlandstaligen. De Franstaligen die ik ken, doen absoluut hun best om zo goed mogelijk Nederlands te spreken en vice versa... En 't is altijd nen plezanten boel als we samen op stap gaan! :-D

Mijn contacten met mijn Franstalige collega's zijn heel goed. Mits enkele uitzonderingen wordt er steevast Frans gesproken.

Als we met tien collega's samenzitten waaronder 2 franstaligen en 8 nederlandstaligen wordt er steevast Frans gesproken.

Hoe staat je 'allergie' in verhouding tot je Vlaamse opvattingen? Ik mag hopen dat ze los van elkaar staan, want er is niets dommer dan een hekel te hebben aan Frans 'omdat je Vlaamsgezind' bent, of omgekeerd. Zelf ben ik 'matig' francofiel, wat literatuur betreft dan toch.

Dat geldt niet enkel voor je conversaties met Franstaligen, vrees ik.

Dat heb ik ook al ondervonden, al blijf ik het geestig vinden om op tijd en stond Frans te praten.

Ik woon in de buurt van de Waalse grens, werkte enige tijd in Doornik (+/- 25 minuutjes hiervandaan) en had gedurende meer dan vijf jaar een relatie met een Waals meisje. Men kan dus gerust stellen dat ik vrij veel contact had/heb met de Franstaligen. Ik ben steeds open en bloot uitgekomen voor m'n nationalisme en behalve soms heftige discussies heeft dit nooit tot fundamentele problemen geleid. Als je met de individuele Waal spreekt is die heus niet zo vijandig, jammer genoeg worden ze opgezweept door de Waalse politici en media.
Ik heb echter wel vaak moeten vaststellen dat het Waalse superioriteitsgevoel als leden van de grote 'Franse cultuur' nog steeds aanwezig is en dat zij vanuit dat standpunt, vaak zelfs onbewust, neerkijken op de Vlamingen en het Nederlands... soms zelfs op het racistische af...

Contacten met Wallonië verlopen uitstekend. Met Nederlanders en Britten overigens ook.

Dit loopt perfect. Ze spreken wel zowat allemaal Nederlands tegen mij. Maar dit komt vooral omdat mijn frans onbegrijpelijk schijnt te zijn :oops:

Een nobel doel dat je hoegenaamd niet nastreefd heb ik de indruk.

Ik heb zelden contact met Franstaligen.

Hoe zou dat nu toch komen ? :-)