3 anthropologische grenzen
 

Uit: http://www.storme.be/erismeer.html

Ja, er zijn eigenlijk drie fundamentele grenzen aan de mens, die hij niet overschrijden kan. De eerste is: de mens is sterfelijk, dus de dood als grens. De tweede grens is : wij zijn geboren uit onze ouders, dus wij zijn jonger dan onze ouders. Er is dus altijd een niveauverschil tussen ons en onze ouders. Wij kunnen nooit zeggen dat onze ouders uit ons zijn voortgekomen. Het is altijd éénrichtingsverkeer. De moderne mens heeft er moeite mee te aanvaarden dat er iemand voor hem is geweest, van wie hij iets heeft gekregen. Hij zou veel liever als het ware uit het niets geboren zijn. En de derde grens is: dat de mens bestaat uit mannen en vrouwen. En ook dat is een onderscheid dat in onze maatschappij zoveel mogelijk afgestoten wordt, waarbij men niet meer aanvaardt dat daar verschillen zijn. Zoals men ook niet meer aanvaardt dat er een verhouding is tussen ouders en kinderen. Zoals men eigenlijk ook de dood niet meer aanvaardt en probeert weg te steken in onze maatschappij. Het sterven is iets dat moet gebeuren zover mogelijk van de wereld, moet worden verborgen. Dat zijn drie fundamentele anthropologische grenzen die we moeten aanvaarden en die ook, denk ik, maatschappelijke consequenties hebben.

Mannen en vrouwen zijn verschillende naar biologische constitutie maar gelijk naar hun individu zijn. (gelijkwaardig dus). Strikte scheidingslijnen aanbrengen tussen mannen en vrouwen leidt tot verschraling van de gevoelenswereld.

De verhouding tussen ouders en kinderen mag eveneens niet leiden tot een schending van hun gelijk individu zijn.

Ik zou zeggen : gelukkig maar!.

Welke maatschappelijke consequenties zie jij verder ? Toch niet : "vrouwen aan de haard???"

Waarom 'moeten' we perse aanvaarden wat één iemand (al dan niet terecht) als grens vooropstelt?
De grenzen waarover u filosofeert worden door velen niet alsdusdanig aanvaard. Een hele klad van de wereldbevolking (o.a. katholieken en muslims) aanvaarden zelfs de duidelijkste grens (in mijn ogen de dood) niet.

De oudergrens lijkt me niet echt een relevante grens, noch een grens die problemen schept. Op het ogenblik dat ze het meest acuut zou zijn (bij de geboorte en kort erna) hebben we niet eens het bewuste beredeneerde besef van die grens. Ze is ons nog niet 'wijsgemaakt' of ingeplant.
Naarmate we ouder worden vervaagt die grens als het leeftijdsverschil tussen ons en onze ouders 'kleiner' wordt (procentueel althans)

De grens man vrouw lijkt me slechts één van de vele dualiteiten waaruit we onze wereld 'opbouwen' om er grip op te krijgen, maar die verder ook weinig relevant lijken.......
Feit is dat zelfs de antieke volkeren deze grens (heimelijk) wensten te verwerpen (cfr. de HermAfrodiet)
En wat de moderne chirurgie allemaal klaarspeelt voor wie die grens wil oversteken....... (geen foute conclusies uit mijn avatar aub, although it's me, myself and I)

Voil jannet!
;-)

Ben je weer iets telang ernstig gebleven dat je alweer behoefte krijgt aan spelletjes spelen, Staaf? :-)

Hoe fictief door mensen bepaalde grenzen kunnen zijn.
Voor heel wat individuën overschrijd jij hier ogenschijnlijk de grens van het toelaatbare inzake beledigingen. Een Aalstenaar daarentegen, ervaart uw uitlating als een fijnzinnige opmerking, komende van een man van kennis......

Een beetje wringen geeft soms leuk dispuut. :-)
Hoewel, bij nader inzien, meen ik het van die grenzen.......

Dan mag het leeftijdverschil nog verminderen met de jaren, ik geloof nooit dat ik mijn moeder had (willen) baren net voor mijn menopauze. :hondogen: