‘The American Way of Life’ schaadt de gezondheid!
AMERIKA: natie gebouwd op vet, suiker en Mammon
Op een moment dat de verschillende decadentieverschijnselen afkomstig uit de VSA alsmaar lijken toe te nemen en aanvaard te worden, is er een boek verschenen dat de link legt tussen Amerikaanse eetcultuur, fysieke pathologische aandoeningen die de levensverachting meer gevaar berokkenen dan de dreiging van AIDS en de alsmaar verwaterende nationale identiteit die eeuwenlang de kiem van ons handelen en eenheid geweest is.
CULTUREEL IMPERIALISME:
“Eet, beste mensen, eet!” met deze woorden werd er onlangs een nieuwe McDonalds-vesting geopend in Japan. We vermoeden dat deze ultieme belediging voor de geest van Shinto reeds ingezet is geworden tijdens de Amerikaanse bombardementen en bezetting die de oorlogsverliezer gepresenteerd kreeg. Y.Mishima draait zich zowaar in zijn graf om! “Als we duizend jaar hamburgers en frieten van McDonalds eten, zullen we groter worden, een blanke huid krijgen en misschien wel blond worden!”, voegde een uitzinnige Japanse tiener toe op de tonen van de negersterren die gepaard gaan aan dit eetpatroon. Groot, blank en blond zijn de Japanners tot de op dag van vandaag niet, vetter zijn ze in elk geval wel geworden. Al is de situatie nog niet zo dramatisch als in China: daar zijn vandaag drie keer zoveel dikke kinderen als twintig jaar geleden. Ook het aantal Britten dat met overgewicht kampt, is in tien jaar verdubbeld. In Groot-Brittannië wordt meer fastfood gegeten dan in welk ander westers land ook (de VSA niet meegerekend).
Het verhaal van McDonalds is er een dat gepaard ging met de culturele expansie van de Amerikaanse waarden die de vrije wereld uitgedragen werden. Doch ook op het thuisfront was het geen succesverhaal van bij aanvang. De broertjes die het ‘lunchen aan de lopende band’ uitvonden, verkochten het patent in de gekke jaren ’50 voor drie Cadillacs. Walt Disney die toch altijd Joodse decadente invloeden geweerd heeft in zijn werken, wees het bedrijf in 1962 de deur en weigerde zo een franchise in zijn droompark. Nauwelijks vijf jaar later waren de rollen omgekeerd: Walt was dood (en zijn bedrijf dat eens de Westerse waarden uitdroeg werd ten prooi van gieren gesteld) en McDonalds veroverde het vaderland en de wijde wereld met een keizerrijk gebouwd op vet en suiker.
DE GEFRITUURDE AMERIKAANSE DROOM:
Volgens het boek van Eric Schlosser ‘Fastfoodnation’ gaven in 1970 de Amerikanen in totaal 6 miljard dollar uit aan fastfood, dertig jaar later was dat er 110 miljoen dollar. Dat is meer dan aan pc’s, meer dan aan auto’s, meer dan aan boeken, tijdschriften en cd’s samen. Het is tekenend dat de uitdragers van de ‘New World Order’-idee aan het uitdijen zijn en dat na roken zwaarlijvigheid er de grootste doodsoorzaak is: per jaar sterven 280.000 Amerikanen aan de directe gevolgen van hun overgewicht.
Toen in 1985 de verkoopscijfers daalden en het plan van de firma om alsmaar meer marktaandeel te verwerven niet iets té doorzichtig werd en slabakten de verkoopscijfers. De zgn. “emotionele band tussen klant en bedrijf” verslapte. Voor een bedrijf dat meer geld in reclame en marktonderzoek pompt dan Coca-Cola of Disney, mocht de oplossing hiervoor niet van filosofische aard zijn: het antwoord lag bij de kinderen. Wie de kinderen overtuigt, overtuigt meteen ook de ouders, grootouders en familie. “Maak je kind gelukkig, geef het een hamburger!” werd letterlijk in een postscriptum van het bedrijf voorgedragen. Of het nu een hamburger was of een gratis gadget dat een glimlach op het gezicht van de gemiddelde anderhalve spruit toverde; ouders konden zich heel even de fijne familie uit de promoclipje wanen. Kleuters herkennen er eerder de twee goudgele bogen van het bedrijfslogo dan hun eigen naam.
IN DE MACHT VAN DE VETLOBBY:
Hamburgertrouw bleven de kinderen echter. Ze groeiden uit tot de minst fitte en dikste generatie jongeren ooit. Ze werden dan ook a.h.w. grootgebracht met McDonalds: ze kwamen er als kind, jobten er bij als puber en kwamen later terug met hun eveneens dikke kinderen. Men het deze gevaarlijke evolutie van eetgewoontes dan ook simpelweg beschouwen als een uit de hand gelopen vorm van de Amerikaanse droom waar rein materialisme de hedonistische belevingszin verzorgen moet. Men kan het ook vanuit een ruimer perspectief bekijken en zo vaststellen dat door de systematische vernietiging van onze cultuur (incl. onze eetcultuur) onze toekomst in een vadsig stadium gehouden wordt om van bovenuit onze natuurlijke, volkse weerbaarheid te fnuiken.
DE ONDERGANG VAN HET AVONDLAND:
Als we dan vaststellen hoezeer onze nationale regeringen in de zak van bovengenoemde machtige multinationals zijn en weigeren op te treden tegen de uitwassen van de vrije markteconomie, beseffen we dat ook dit kadert in de doelbewuste verknechting van het ooit vrije en fiere blanke ras. In zijn verafgoding van de vrije markt streeft McDonalds net zoals alle andere Amerikaanse firma’s ernaar concurrentie, kritiek en vrijheid van keuze uit te schakelen. In zijn streven naar voedsel dat altijd en overal hetzelfde smaakt en dat zo door alle rassen op een “gelijkwaardige” manier beleefd wordt, probeert het de diversiteit en kleinschaligheid in de kiem te smoren. De monocultuur van de aardappel in Ohio, het manipuleren van kippen en koeien, het experimenteren met smaakstoffen, de genadeloze uitbuiting van het personeel, de talrijke voedselvergiftigingen die ongesanctioneerd blijven,…daar allemaal zal mee komaf gemaakt worden eens de Germaanse volkeren zich weer bewust worden van eigen grootheid.
(Bron:
www.bbet.org)
