| de limburgse leeuw |
18 maart 2005 12:57 |
Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Raf
Bovendien zie ik niet in op welke manier dit voor de maatschappij een probleem zou kunnen zijn...
|
Er zijn bepaalde cyberfeministische schrijfsters (o.m. Donna Harraway) die denken dat het verschil tussen de sexen opgeheven kan worden door er in de toekomst voor te zorgen dat we allemaal tweeslachtigen zijn, of, m.a.w. hermafrodieten. Dan zullen er geen mannen en geen vrouwen meer zijn. Zij denkt dat de genetische manipulatie hier een antwoord op kan bieden in de toekomst. Ik weet niet of dat wel de wereld is die wij willen. Dat zou pas het nastreven zijn van 'extreme gelijkheid', en daarbij, ook de uitlopers van het liberaal-humanistisch verlichtingsdenken gaan in analoge richting: de mens zal zichzelf veranderen d.m.v. experimenten. Toekomstig leven op aarde zal een vermenging/symbiose zijn van technische en biologische componenten. Dan spreken we over de biocomputer en de cyborg.
Ik weet niet of al dit soort evoluties wel aan te raden zijn, ook al tracht men het inderdaad zo voor te stellen dat de technowetenschappelijke ontwikkeling analoog verloopt aan de biologische. Dat het eerste een voortzetting is van het laatste. Dat deze technische evolutie onontkoombaar en zeker zal zijn in de toekomst, aangezien de mens, die nu in een technocosmos leeft, zich niet meer kan onttrekken aan dit artificiële milieu. Dat de technowetenschappelijke ontwikkeling gedicteerd wordt door de aanwezigheid van voorgaande technieken en dat er geen ontkomen aan is. Jacques Ellul beweerde reeds dat de sluiting van het technisch systeem (iets dat tot elke prijs voorkomen moest worden) reeds heeft plaatsgevonden met de informatisering en de computer. Een autonome techniek die zijn eigen wetten en normen volgt, die gebaseerd is op universele causale processen zonder gefinaliseerd te zijn door een menselijke zingeving (aangezien ook de symbolische mediëring wordt uitgeschakeld door de technische) is bezig de mens te verpletteren onder een enorme organisatie en machinerie. Er is geen ontsnapping meer mogelijk. De Techniek als systeem legt zijn eigen wetten op aan de mens, zonder dat deze in staat zou zijn hieraan iets te veranderen.
Maar is deze visie op de 'autonomie' van de techniek niet een rookgordijn om te verbergen dat er wel een heersende klasse gebruik maakt van deze technische ontwikkeling en dat zij in feite gestuurd wordt van bovenaf ? Volgens Feenberg wordt het onderzoek in een bepaalde richting geduwd door de geldschieters en weet men gewoonlijk al van tevoren wat men zal zoeken. Het is in zijn visie dus niet zo dat technieken op een zomaar 'autonoom' tot stand komen.
De ontologische visie op techniek (Ellul, Heidegger) maakt de laatste tijd plaats voor een socioconstructivistische visie, ook wel de empirische genaamd, waarbij het mensen zijn die technieken ontwerpen en wel degelijk met een doel. Maar dat doel en ook de vormgeving van de machines zijn niet eenduidig. |
