Oorspronkelijk geplaatst door radicaal

Uit een interview met Léon Degrelle (1962), door Arthur de Bruyne


«Kijk eerst daar !» zegt hij, wijzend naar het grote mozaïek boven de poort van het witte, sprookjesachtige, door groene zoeklichten bestraalde huis op een heuvel nabij Constantina, in Andaloezië.

Ik zie de Leo Belgicus, de Dietse leeuw, de leeuw der Zeventien Provinciën, de landkaart der Nederlanden, Namur, Tournai, Liège en Duinkerke, Gent, Antwerpen, Nijmegen, Den Haag, Groningen ... Degrelle merkt mijn verwondering.

«Ik ben geen Waal», zegt hij, «maar een franssprekende Dietser». Un Thiois d'expression française ...

(...)

Natuurlijk spreken we over de huidige toestanden in België.

Ik heb niet de indruk dat Degrelle eraan denkt, nog ooit eens opnieuw in België een politieke rol te spelen. «Klein land, kleine mensen», zegt hij Leopold II na. Daarbij, gaat België niet uiteenspatten ten gevolge van de Vlaams-Waalse spanning ?

[size=4] «Ik heb nooit willen weten van een werkelijke tegenstelling tussen Walen en Vlamingen en ik meen nog dat de zogenaamde taalstrijd kunstmatig in 't leven gehouden wordt».[/size]

«Dus toch een onecht probleem, zoals eerste minister Lefèvre destijds zei ?»

«Dat ook niet. Vanaf de universiteit heb ik geijverd voor toenadering, ja verzoening tussen Walen en Vlamingen. Mijn Leuvense jaren waren die van de scherpste wrijving tussen Walen en Vlamingen, van echte vijandschap en van soms bloedige incidenten. Dat maakte mij bezorgd : men is in 1830 zo misdadig dwaas geweest om de Nederlanden te verscheuren ; gaat men nu ook België nog eens uiteentrekken ? »

Degrelle spreekt in dichterlijke termen over «les Pays-Bas», de Nederlanden, «mijn vaderland». Hij houdt meer van Vlaanderen -- Gent, Brugge, Ieper, Veurne, spreken veel meer tot zijn gemoed en zijn verbeelding dan menige Waalse stad. Hij houdt ook van Noord-Nederland, niet enkel van Zeeland -- als jongen fascineerde het landschap aan de Scheldemonding hem -- maar ook van het eigenlijke Holland. Hij reisde daar, bezocht vele steden, en Haarlem is zijn uitverkoren stad.

«Nederland is geen vreemd land voor mij. Het is voor mij zoals het Groot-Hertogdom Luxemburg (mijn moeder is vandaar afkomstig) en zoals Rijsel, Dowaai, Artesië, Duinkerke, ... »

(...)

De Waalse marxisten (de renardisten) willen België uiteentrekken, zegt Degrelle, en dat was te voorzien. België zal uiteenspatten, zonder enig voordeel voor de Walen maar evenmin voor de Vlamingen.

«En dat was te voorzien. Vlamingen en Walen verschillen zo sterk van elkaar, door taal en aard en tegenstrijdige belangen, dat zij enkel maar kunnen verenigd blijven indien zij door een gemeenschappelijk, groot ideaal bezield worden. Zulk ideaal is er nu niet. Benelux zou het kunnen zijn, indien Benelux een ziel had ... En Benelux is ook nog te klein ; het zou Europa moeten zijn. De Nederlanden in Europa !»