arbeiderspartij: ja, maar welke arbeiders?
 

Even een andere invalshoek rond het voorstel van die arbeiderspartij.

Het hoeft niet uitgelegd te worden dat links en de arbeidersbeweging in vlaanderen momenteel zeer zwak staat. Als er al stakingen zijn of syndicale acties beperken zich die eerder tot afzonderijke sectoren of zelfs bedrijven. Er is niet echt sprake van een klassenbewustzijn.

De klassieke uitleg rond de val van de muur vind ik eigenlijk ontoereikend als verklaring. Dat links-radicale partijen daar door getroffen zouden zijn is waarschijnlijk, maar niet de idee van syndicale strijd zelf.

De reden ligt eerder in de economische evolutie van de afgelopen dertig jaar. In de goeie ouwe tijd van heroïsche klassenstrijd en grote stakingen was Vlaanderen industrieel van karakter, dat betekende grote bedrijven waar arbeiders met honderden op de werkvloer stonden. Syndicale werking en klassenbewustzijn zijn dan heel gemakkelijk te ontwikkelen.
De economie in Vlaanderen is sinds enige tijd geëvolueerd naar een post industriële diensteneconomie. De industrie vertegenwoordigt nog 20 procent van de arbeidsplaatsen! Het gros van de arbeiders en bedienden is verspreid over publieke diensten en honderdduizend kleine ondernemingen, het merendeel familiebedrijfjes, met hoogstens vijftig werknemers in dienst. Deze kmo's en de overheidssector vormen het hoofddeel van de vlaamse economie.

KMO omgevingen lenen zich hoegenaamd niet tot klassenbewustzijn. Mensen die daar werken kennen hun baas beter dan hun collega's van het bedrijf ernaast. Als er enige loyaliteit is is het eerder ten opzichte van het bedrijf (dus de patroons en de managers) dan ten opzichte van de mede arbeiders.

Hoe verwacht men daarmee een klassieke 'arbeiderspartij' uit te bouwen?[edit]
[size=1]Edit:[/size]

[size=1]After edit by Pelgrim on 12-07-2005 at 11:07 Reason: -------------------------------- Even een andere invalshoek rond het voorstel van die arbeiderspartij. Het hoeft niet uitgelegd te worden dat links en de arbeidersbeweging in vlaanderen momenteel zeer zwak staat. Als er al stakingen zijn of syndicale acties beperken zich die eerder tot afzonderijke sectoren of zelfs bedrijven. Er is niet echt sprake van een klassenbewustzijn. De klassieke uitleg rond de val van de muur vind ik eigenlijk ontoereikend als verklaring. Dat links-radicale partijen daar door getroffen zouden zijn is waarschijnlijk, maar niet de idee van syndicale strijd zelf. De reden ligt eerder in de economische evolutie van de afgelopen dertig jaar. In de goeie ouwe tijd van heroïsche klassenstrijd en grote stakingen was Vlaanderen industrieel van karakter, dat betekende grote bedrijven waar arbeiders met honderden op de werkvloer stonden. Syndicale werking en klassenbewustzijn zijn dan heel gemakkelijk te ontwikkelen. De economie in Vlaanderen is sinds enige tijd geëvolueerd naar een post industriële diensteneconomie. De industrie vertegenwoordigt nog 20 procent van de arbeidsplaatsen! Het gros van de arbeiders en bedienden is verspreid over publieke diensten en honderdduizend kleine ondernemingen, het merendeel familiebedrijfjes, met hoogstens vijftig werknemers in dienst. Deze kmo's en de overheidssector vormen het hoofddeel van de vlaamse economie. KMO omgevingen lenen zich hoegenaamd niet tot klassenbewustzijn. Mensen die daar werken kennen hun baas beter dan hun collega's van het bedrijf ernaast. Als er enige loyaliteit is is het eerder ten opzichte van het bedrijf (dus de patroons en de managers) dan ten opzichte van de mede arbeiders. Hoe verwacht men daarmee een klassieke 'arbeiderspartij' uit te bouwen?[/size]

[size=1]Before any edits, post was: -------------------------------- Langs deze weg even terugomen op dat voorstel tot het vormen van een nieuwe brede arbeiderspartij. Het hoeft niet uitgelegd te worden dat links en de arbeidersbeweging in vlaanderen momenteel zeer zwak staat. Als er al stakingen zijn of syndicale acties beperken zich die eerder tot afzonderijke sectoren of zelfs bedrijven. Er is niet echt sprake van een klassenbewustzijn. De klassieke uitleg rond de val van de muur vind ik eigenlijk ontoereikend als verklaring. Dat links-radicale partijen daar door getroffen zouden zijn is waarschijnlijk, maar niet de idee van syndicale strijd zelf. De reden ligt eerder in de economische evolutie van de afgelopen dertig jaar. In de goeie ouwe tijd van heroïsche klassenstrijd en grote stakingen was Vlaanderen industrieel van karakter, dat betekende grote bedrijven waar arbeiders met honderden op de werkvloer stonden. Syndicale werking en klassenbewustzijn zijn dan heel gemakkelijk te ontwikkelen. De economie in Vlaanderen is sinds enige tijd geëvolueerd naar een post industriële diensteneconomie. De industrie vertegenwoordigt nog 20 procent van de arbeidsplaatsen! Het gros van de arbeiders en bedienden is verspreid over publieke diensten en honderdduizend kleine ondernemingen, het merendeel familiebedrijfjes, met hoogstens vijftig werknemers in dienst. Deze kmo's en de overheidssector vormen het hoofddeel van de vlaamse economie. KMO omgevingen lenen zich hoegenaamd niet tot klassenbewustzijn. Mensen die daar werken kennen hun baas beter dan hun collega's van het bedrijf ernaast. Als er enige loyaliteit is is het eerder ten opzichte van het bedrijf (dus de patroons en de managers) dan ten opzichte van de mede arbeiders. Hoe verwacht men daarmee een klassieke 'arbeiderspartij' uit te bouwen?[/size]

[/edit]

Trouwens, nog een vraag is hoe het klassieke socialistische programma van nationalisatie kan toegepast worden op de Vlaamse economie. Als het gaat om grote gecentraliseerde bedrijven is zoiets praktisch misschien mogelijk, maar al die 100 000 kmo's gaan nationaliseren lijkt me eerder garantie voor een bureaucratische soep.

Inderdaad een terechte opmerking. Mijns inziens focust iedereen zich nog steeds teveel op de oude industriën (auto, textiel, ...) waar zich een concentratie van arbeiders bevindt.

Ik denk dat men binnen de vakbonden bezig is om zich hier over te bezinnen.
Zo is er bvb de eis om de grens van 50 wn naar beneden te halen om een CPBW te kunnen oprichten binnen een bedrijf.
Vraag is natuurlijk of dit veel zal helpen als men onderscheid gaat blijven maken tussen bedienden en arbeiders, groene, rode, blauwe en onafh. vakbonden.

Buiten de KMO's heb je dan nog eens het fenomeen van de interimkantoren wiens personeel gewoon rechteloos zijn. Iemand die klaagt komt gewoon niet meer aan de bak bij die interim want er is keus genoeg.
Wordt het geen tijd dat er eens een organisatie opgericht wordt specifiek om de belangen van interimarbeiders te verdedigen ?

het blijft niettemin zo dat de arbeiders van de grote bedrijven de belangrijkste voorhoedes vormen, omdat zij het best georganiseerd zijn. (renault, clabecq, splintex,...). Ik hoorde onlangs iemand vertellen dat ze begin jaren '90, in de strijd tegen het globaal plan, de kleinere bedrijven gingen gaan leeghalen.
Trouwens, veel van die kmo's zijn onderaannemingen van die grote bedrijven, dus als er problemen zijn in de grote bedrijven, dan kunnen zij het ook vergeten (denk maar aan ford-genk).

ik vind niet dat er aparte organisatie moet komen voor de interim-arbeiders, de vakbonden moeten daar gewoon hun werk wat aanpassen aan de huidige omstandigheden.

Het aantal KMO's dat niet gekoppeld is aan grote bedrijven lijkt me toch het overgrote deel hoor en daar zit toch juist het probleem.
Het is ook de vraag of we de volgende jaren geen x aantal Renault's gaan meemaken waardoor het belang van KMO's als werkgever zal blijven toenemen.

Bedoel je dat de vakbonden van de bedrijven het meer moeten opnemen voor de interimkrachten die bij hen werken of begrijp ik dat verkeerd ?

Hu, beste Pelgrim, leven we wel op dezelfde planeet? Traditioneel heeft de overheidssector net de hoogste syndicaliseringsgraad. En een traditie van strijd. Hebben het afgelopen jaar niet de ene golf van strijd na de andere gezien? De postbodes die staakten tegen georoute, staking bij de TEC, de nonprofit die na jaren lethargie terug op straat kwam (en een gedeeltelijke overwinning afdwong). Ik meen daar net wel een zeer uitgesproken klassebewustzijn te bespeuren hoor.
Zij worden misschien niet uitgebuit (in de struikt klassiek-marxistische zin van het woord), maar zij voelen de effecten van het neoliberaal beleid (besparingen, inkrimping personeel, verhoging van de werkdruk) direct aan den lijven hoor.[edit]
[size=1]Edit:[/size]

[size=1]After edit by driewerf on 13-07-2005 at 09:51 Reason: -------------------------------- Citaat: Oorspronkelijk geplaatst door Pelgrim Even een andere invalshoek rond het voorstel van die arbeiderspartij. ... Het gros van de arbeiders en bedienden is verspreid over publieke diensten en honderdduizend kleine ondernemingen, het merendeel familiebedrijfjes, met hoogstens vijftig werknemers in dienst. Deze kmo's en de overheidssector vormen het hoofddeel van de vlaamse economie. ... Hoe verwacht men daarmee een klassieke 'arbeiderspartij' uit te bouwen? Hu, beste Pelgrim, leven we wel op dezelfde planeet? Traditioneel heeft de overheidssector net de hoogste syndicaliseringsgraad. En een traditie van strijd. Hebben het afgelopen jaar niet de ene golf van strijd na de andere gezien? De postbodes die staakten tegen georoute, staking bij de TEC, de nonprofit die na jaren lethargie terug op straat kwam (en een gedeeltelijke overwinning afdwong). Ik meen daar net wel een zeer uitgesproken klassebewustzijn te bespeuren hoor. Zij worden misschien niet uitgebuit (in de struikt klassiek-marxistische zin van het woord), maar zij voelen de effecten van het neoliberaal beleid (besparingen, inkrimping personeel, verhoging van de werkdruk) direct aan den lijven hoor.[/size]

[size=1]Before any edits, post was: -------------------------------- Citaat: Oorspronkelijk geplaatst door Pelgrim Even een andere invalshoek rond het voorstel van die arbeiderspartij. ... Het gros van de arbeiders en bedienden is verspreid over publieke diensten en honderdduizend kleine ondernemingen, het merendeel familiebedrijfjes, met hoogstens vijftig werknemers in dienst. Deze kmo's en de overheidssector vormen het hoofddeel van de vlaamse economie. ... Hoe verwacht men daarmee een klassieke 'arbeiderspartij' uit te bouwen? Hu, beste Pelgrim, leven we wel op dezelfde planeet? Traditioneel heeft de overheidssector net de hoogste syndicaliseringsgraad. En een traditie van strijd. Hebben het afgelopen jaar niet de ene golf van strijd na[/size]

[/edit]

In de aanloop naar de Jongerenmars voor Werk hebben verschillende LSP-afdelingen een speciale aandacht gehad voor interimkantoren en interimarbeid (vooral de afdeling Turnhout heeft zich daarop gefocust). Momenteel is er binnen de Antwerpse afdelingen een discussie gaande over welke houding aan te nemen tov interimarbeid, en met welke eisen we naar voor moeten komen.

Klopt, maar de bekommernis van Pelgrim leek vooral uit te gaan naar de KMO's en hoe deze werknemers konden bereikt worden.

Dat weet ik, het was slecht geformuleerd. De bedoeling was om de diensteneconomie te situeren (overheidsdiensten + de privé). Gewoon een kwestie van slechte structuur in de tekst.:oops:
Wat het syndicale betrof had ik het dan uiteraard over specifiek de privé.

is pvda niet partij van de arbeiders?

maar voor mij zijn ze te communistisch

Een partij die de belangen van de arbeiders consequent en tot het einde wilt verdedigen, kan niets anders dan een communistische partij zijn (inclusief alle varianten)

Oké, misverstand uitgeklaard.

Sorry, mijn vorig antwoord was er geen en ik heb de verkeerde tekst geciteerd. Dit is mijn eerste bijdrage aan dit debat, vandaar, maar nu ernstig.

Ik heb onlangs een discussie gehad met een zelfstandige electricien met een man of vijf in dienst. Hij vertelde me dat er één werknemer bij was die protesteerde tegen de vele overuren die moesten geklopt worden, uiteraard in het zwart betaald. Zijn antwoord was dat hij - de klager - kon vertrekken want er staan zoveel wachtenden na u. Dit is volgens mij een klassiek scenario uit de KMO's, te wijten aan het gebrek aan vakbonds- en dus arbeiderscontrole in deze KMO's. Wat bedrijfsleiders van KMO's zich kunnen permitteren op het vlak van het verkrachten van de arbeidswet, welzijnswet, arbeidsovereenkomst e.d.m. is nauwelijks mogelijk in grote bedrijven waar de vakbondsafgevaardigden onmiddellijk kunnen reageren.
Geld verdienen en liefst zo veel mogelijk in zo kort mogelijke tijd: dat is de doelstelling van KMO's en het welzijn van de arbeiders en bedienden is slechts een bijkomende factor.
Ik heb als syndicalist een tijdje in een werkgelegenheidscommissie of iets dergelijks - het is reeds een zes tot zeven jaar geleden - gezeteld en daar zei een "kleine zelfstandige" met enkele mensen in dienst vlakaf dat in zijn bedrijf nooit plaats zal zijn voor welke vakbond dan ook. Dit is de ware geest van KMO-ers. Het is volgens mij dan ook nutteloos om deze groep te recruteren voor een grote arbeiderspartij.
Trouwens, "arbeiderspartij" vind ik niet echt goed gekozen, wat met bedienden - zolang er geen eenheidsstatuut is en het verschil arbeiders/bedienden blijft bestaan - gepensioneerden, invaliden, werklozen daklozen, sans papiers enz, enz, enz.. Ik wil er onmiddellijk bijzeggen dat ik ook niet zo snel een andere naam kan verzinnen, maar dit is eigenlijk van bijkomend belang.

Moeten we hen dan aan de grillen van kmo bazen overlaten?

Dat is al een paar keer ter sprake gekomen. Volgens de marxistische definitie is een arbeider iedereen die in loondienst werkt. Dus ook zij die in deze burgerlijke staat het statuut 'bediende' krijgen.

[quote=Pelgrim]Moeten we hen dan aan de grillen van kmo bazen overlaten?


Ik bedoelde eigenlijk dat het nutteloos is om de kleine zelfstandigen met slechts enkele werknemers in dienst te recupereren. De werkers - om niet meer het onderscheid te maken tussen arbeiders en bedienden - dienen we natuurlijk zoveel mogelijk in onze rangen te krijgen. Zij blijven niet alleen dikwijls verstoken van rechtstreekse syndicale ondersteuning maar ook van politieke ondersteuning. Hoe lang wordt er bv. al niet gesoebat over het eenheidsstatuut arbeiders/bedienden?

Je kan gerust 'arbeiders' zeggen hoor. Bedienden zijn ook arbeiders, ondanks de wettelijke constructie die poogt een onderscheiding te maken voor god weet welke reden.

[quote=Teerke]Naar mijn gevoel blijft iedereen een beetje verstoken van politieke ondersteuning. Er is geen enkele grote politieke formatie die het voor de arbeiders (dus arbeiders, bedienden, ambtenaren, én werklozen) opneemt en partijen als LSP en PvdA staan nu niet bepaald zó sterk. Het is hoog tijd dat ACV en ABBV de link met CD&V/SP.a doorbreken en een nieuwe arbeiderspartij oprichten !!!!

Wat betreft interim: ik geloof wel dat er binnen de vakbond een orgaan moet komen dat er zich specifiek mee bezighoudt (ik weet niet of het al bestaat) maar ik denk niet dat zoiets best buiten de vakbonden om moet opgericht worden.

[quote=FallenByTheHand]Ach dat ACV en ABVV al eens beginnen met samen te smelten. De slagkracht zou al veel verbeteren als de verdeeldheid op de werkvloer wegvalt en dan ziet ge vanzelf wie er binnen die eenheidsvakbond strydsyndicalisten zijn en wie gematigd.

Als iemand de voordelen nog ziet van die opsplitsingen (kleurtjes, bediende-arbeider, ...) dan mogen ze het me altijd komen vertellen.

Da mag ook verwijnen natuurlijk ja. Maar het niet alleen verstoken blijven bij vakbondstrijd en een betere organisatie daarvan. Er is een nóód aan een politiek verlengstuk.