| Egidius |
20 juli 2005 18:21 |
Belgen zijn waarlijk een groots volk
Volgens Patriot werd het "Belgische volk" door God geschapen als een groots volk . Een ondersteuning van dat standpunt vonden we in De Morgen, Belgicistische moniteur bij uitstek én mijn lijfkrant. Opperbelgicist Yves De Smet gaat er lyrisch te keer in zijn nieuw ontdekte 21 juli-roes. Lees en geniet wat er volgens Yves zo groots is aan het "Belgische volk". De leperd! :-)
Egidius
---
STANDPUNT : LES PETITS BELGES
Oké, voor de overtrotse bezitters van een bij voorkeur geheel zwartgele leeuwenvlag mag het dan vandaag een behoorlijke dag van rouw zijn, voor mij en vele anderen mag er best een feestje gebouwd worden.
Niet dat we de tricolore gaan uithangen, niet dat we zonder moeite de Brabançonne zouden kunnen aanheffen, maar nét omdat het zo ultiem Belgisch is om dat niet te hoeven. Weinig andere landen betrekken hun nationale trots uit een gebrek aan vaderlandsliefde en nationaliteitsgevoel.
Wij wel, les petits Belges. Sjanfoeters, plantrekkers, je-m’en-foutisten, levensgenieters, compromissensluiters, adepten van het onaffe, het niet perfecte, het enige land waar surrealisme aanbeden wordt.
Het enige land waar Romaanse en Germaanse cultuur elkaar aanraken, bevruchten, met elkaar in conflict komen. Waar oeverloos gepalaver over een oneindige staatshervorming de meest ingewikkelde en onuitlegbare institutionele constructies heeft opgeleverd, maar zonder dat er ook maar een druppel bloed over vloeide. Emmers speeksel en zweet daarentegen...
Het land met de hoogste belastingdruk én de fanatiekste belastingontwijkers, een land van werkers, eters, drinkers, feestvierders. Een labyrint, schreef Geert van Istendael ooit terecht, waar het pragmatisme en de oplossing het gelukkig meestal halen van de zuiverheid en het principe.
Misschien is dat wel net de charme van België: dat we in meerderheid de Belgische identiteit afwijzen en net dat vermogen als eerste kenmerk van de Belgische identiteit zien.
Provinciale kosmopolieten zijn we, gehecht aan de wijk, de kerk, zelden verder dan een paar kilometer van het ouderlijk nest wonend.
Maar geen keuken ter wereld is zo doordrongen met internationale ingrediënten.
We hebben een koningshuis dat we in grote meerderheid niet langer van deze tijd vinden, maar niemand wil zelfs maar de moeite doen om het afgeschaft te krijgen, want het alternatief lusten we nog minder.
Een koning-monnik, en dan nog van de ultramontaanse variant, wordt hier opgevolgd door een koning met een buitenechtelijk kind.
En eigenlijk vinden we de tweede een echtere Belg dan de eerste.
Dit land is nog te jong om een echte geschiedenis te hebben, het is een artificieel samenraapsel dat grote mogendheden als een bufferstaatje creëerden. Vooral klein genoeg om nooit een gevaar te vormen.
Maar net die kunstmatige zakdoek echte is wel thuis geworden, trots geaffirmeerd wanneer we in het buitenland per ongeluk als Fransman of Duitser of Nederlander worden bekeken.
Nee hoor, je suis belge, I’m Belgian. Et fier de l’être. Ook al zou ik eigenlijk niet weten waarom. En net daarom ben ik het.
Omdat dit land, ingewikkeld boven verbeelding, met slechte politici die er desondanks één van de beste economische en sociale landen ter wereld van hebben gemaakt, zoals vrijwel nergens anders ter wereld zijn inwoners toelaat te zijn wat ze willen of ooit hopen te zullen worden.
Dat je zoiets 175 jaar volhoudt, is best een feestje waard.
(Bron: De Morgen, den 21sten juli 2005)[edit]
[size=1] Edit:[/size] [size=1]After edit by Egidius on 20-07-2005 at 19:23
Reason:
--------------------------------
Volgens Patriot werd het "Belgische volk" door God geschapen als een groots volk . Een ondersteuning van dat standpunt vonden we in De Morgen, Belgicistische moniteur bij uitstek én mijn lijfkrant. Opperbelgicist Yves De Smet gaat er lyrisch te keer in zijn nieuw ontdekte 21 juli-roes. Lees en geniet wat er volgens Yves zo groots is aan het "Belgische volk". De leperd! :-)
Egidius
---
STANDPUNT : LES PETITS BELGES
Oké, voor de overtrotse bezitters van een bij voorkeur geheel zwartgele leeuwenvlag mag het dan vandaag een behoorlijke dag van rouw zijn, voor mij en vele anderen mag er best een feestje gebouwd worden.
Niet dat we de tricolore gaan uithangen, niet dat we zonder moeite de Brabançonne zouden kunnen aanheffen, maar nét omdat het zo ultiem Belgisch is om dat niet te hoeven. Weinig andere landen betrekken hun nationale trots uit een gebrek aan vaderlandsliefde en nationaliteitsgevoel.
Wij wel, les petits Belges. Sjanfoeters, plantrekkers, je-m’en-foutisten, levensgenieters, compromissensluiters, adepten van het onaffe, het niet perfecte, het enige land waar surrealisme aanbeden wordt.
Het enige land waar Romaanse en Germaanse cultuur elkaar aanraken, bevruchten, met elkaar in conflict komen. Waar oeverloos gepalaver over een oneindige staatshervorming de meest ingewikkelde en onuitlegbare institutionele constructies heeft opgeleverd, maar zonder dat er ook maar een druppel bloed over vloeide. Emmers speeksel en zweet daarentegen...
Het land met de hoogste belastingdruk én de fanatiekste belastingontwijkers, een land van werkers, eters, drinkers, feestvierders. Een labyrint, schreef Geert van Istendael ooit terecht, waar het pragmatisme en de oplossing het gelukkig meestal halen van de zuiverheid en het principe.
Misschien is dat wel net de charme van België: dat we in meerderheid de Belgische identiteit afwijzen en net dat vermogen als eerste kenmerk van de Belgische identiteit zien.
Provinciale kosmopolieten zijn we, gehecht aan de wijk, de kerk, zelden verder dan een paar kilometer van het ouderlijk nest wonend.
Maar geen keuken ter wereld is zo doordrongen met internationale ingrediënten.
We hebben een koningshuis dat we in grote meerderheid niet langer van deze tijd vinden, maar niemand wil zelfs maar de moeite doen om het afgeschaft te krijgen, want het alternatief lusten we nog minder.
Een koning-monnik, en dan nog van de ultramontaanse variant, wordt hier opgevolgd door een koning met een buitenechtelijk kind.
En eigenlijk vinden we de tweede een echtere Belg dan de eerste.
Dit land is nog te jong om een echte geschiedenis te hebben, het is een artificieel samenraapsel dat grote mogendheden als een bufferstaatje creëerden. Vooral klein genoeg om nooit een gevaar te vormen.
Maar net die kunstmatige zakdoek echte is wel thuis geworden, trots geaffirmeerd wanneer we in het buitenland per ongeluk als Fransman of Duitser of Nederlander worden bekeken.
Nee hoor, je suis belge, I’m Belgian. Et fier de l’être. Ook al zou ik eigenlijk niet weten waarom. En net daarom ben ik het.
Omdat dit land, ingewikkeld boven verbeelding, met slechte politici die er desondanks één van de beste economische en sociale landen ter wereld van hebben gemaakt, zoals vrijwel nergens anders ter wereld zijn inwoners toelaat te zijn wat ze willen of ooit hopen te zullen worden.
Dat je zoiets 175 jaar volhoudt, is best een feestje waard.
(Bron: De Morgen, den 21sten juli 2005)[/size] |
[size=1]Before any edits, post was:
--------------------------------
Volgens Patriot werd het Belgische volk door God geschapen als een "groots volk" . Een ondersteuning van dat standpunt vonden we in De Morgen, Belgicistische moniteur bij uitstek én mijn lijfkrant. Opperbelgicist Yves De Smet gaat er lyrisch te keer in zijn nieuw ontdekte 21 juli-roes. Lees en geniet wat er volgens Yves zo groots is aan het Belgische volk. :-)
Egidius
---
STANDPUNT
Oké, voor de overtrotse bezitters van een bij voorkeur geheel zwartgele leeuwenvlag mag het dan vandaag een behoorlijke dag van rouw zijn, voor mij en vele anderen mag er best een feestje gebouwd worden.
Niet dat we de tricolore gaan uithangen, niet dat we zonder moeite de Brabançonne zouden kunnen aanheffen, maar nét omdat het zo ultiem Belgisch is om dat niet te hoeven. Weinig andere landen betrekken hun nationale trots uit een gebrek aan vaderlandsliefde en nationaliteitsgevoel.
Wij wel, les petits Belges. Sjanfoeters, plantrekkers, je-m’en-foutisten, levensgenieters, compromissensluiters, adepten van het onaffe, het niet perfecte, het enige land waar surrealisme aanbeden wordt.
Het enige land waar Romaanse en Germaanse cultuur elkaar aanraken, bevruchten, met elkaar in conflict komen. Waar oeverloos gepalaver over een oneindige staatshervorming de meest ingewikkelde en onuitlegbare institutionele constructies heeft opgeleverd, maar zonder dat er ook maar een druppel bloed over vloeide. Emmers speeksel en zweet daarentegen...
Het land met de hoogste belastingdruk én de fanatiekste belastingontwijkers, een land van werkers, eters, drinkers, feestvierders. Een labyrint, schreef Geert van Istendael ooit terecht, waar het pragmatisme en de oplossing het gelukkig meestal halen van de zuiverheid en het principe.
Misschien is dat wel net de charme van België: dat we in meerderheid de Belgische identiteit afwijzen en net dat vermogen als eerste kenmerk van de Belgische identiteit zien.
Provinciale kosmopolieten zijn we, gehecht aan de wijk, de kerk, zelden verder dan een paar kilometer van het ouderlijk nest wonend.
Maar geen keuken ter wereld is zo doordrongen met internationale ingrediënten.
We hebben een koningshuis dat we in grote meerderheid niet langer van deze tijd vinden, maar niemand wil zelfs maar de moeite doen om het afgeschaft te krijgen, want het alternatief lusten we nog minder.
Een koning-monnik, en dan nog van de ultramontaanse variant, wordt hier opgevolgd door een koning met een buitenechtelijk kind.
En eigenlijk vinden we de tweede een echtere Belg dan de eerste.
Dit land is nog te jong om een echte geschiedenis te hebben, het is een artificieel samenraapsel dat grote mogendheden als een bufferstaatje creëerden. Vooral klein genoeg om nooit een gevaar te vormen.
Maar net die kunstmatige zakdoek echte is wel thuis geworden, trots geaffirmeerd wanneer we in het buitenland per ongeluk als Fransman of Duitser of Nederlander worden bekeken.
Nee hoor, je suis belge, I’m Belgian. Et fier de l’être. Ook al zou ik eigenlijk niet weten waarom. En net daarom ben ik het.
Omdat dit land, ingewikkeld boven verbeelding, met slechte politici die er desondanks één van de beste economische en sociale landen ter wereld van hebben gemaakt, zoals vrijwel nergens anders ter wereld zijn inwoners toelaat te zijn wat ze willen of ooit hopen te zullen worden.
Dat je zoiets 175 jaar volhoudt, is best een feestje waard.
(Bron: De Morgen, den 21sten juli 2005)[/size] |
[/edit] |
