Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Kaal
De radioactiviteit die die dingen uitstralen is verwaarloosbaar of anders zouden de Amerikanen (en de Britten) die niet gebruiken. Men vergeet altijd dat de mensen die het meest in contact komen met die dingen de soldaten zelf zijn. ...Het goedje is pas gevaarlijk wanneer de granaat na inslag uranium-stofdeeltjes in de lucht vrijlaat. Je mag die stofdeeltjes zeker niet inademen. Ze zijn wel zodanig zwaar dat zij heel snel weer op de grond neervallen. Eens dat gebeurd is moet je bijna stof van de grond on je mond steken om een stuk depleted uranieum in te nemen... ... Als er dan defekten veroorzaakt worden, dan zal dat volgens mij te wijten zijn aan de giftigheid van die stofdeeltjes die een moeder of een vader toevallig heeft ingeademd of ingeslikt. Een beetje zoals het effekt van dioxine. Ik acht het wel allemaal onwaarschijnlijk, want ook Amerikanen komen regelmatig in contact met die stofdeeltjes, bvb als ze het resultaat van schietoefeningen van dichtbij komen opmeten.
|
Een Duitse professor, Siegwart-Horst Günther, toonde reeds na de eerste Golfoorlog het mogelijke verband aan tussen het gebruik van verarmd uranium enerzijds en leukemie + aangeboren afwijkingen bij Iraakse kinderen anderzijds:
- Bij een bezoek aan Irak na de eerste Golfoorlog viel het hem op dat kinderen die speelden met restanten van verarmd uranium-munitie korte tijd later leukemie kregen en uiteindelijk stierven. Zijn argwaan werd gewekt en hij besloot een kogel mee te nemen naar Duitsland voor onderzoek. Bij de 'Freie Universität Berlin', waar hij het projectiel binnen bracht, werd hem meegedeeld dat de kogel "toxisch en radioactief" was. Onder groot politievertoon, in speciaal beveiligde pakken, werd de kogel (het ging dus nog steeds om één kogel) in beslag genomen. Enkele weken later werd de Duitse professor aangehouden omdat hij ioniserende straling had laten ontsnappen.
- Deze Duitse professor werd gearesteerd omdat hij 1 (één!!) verarmd uraniumprojectiel Duitsland had binnengebracht. Bij de beide Golfoorlogen én op de Balkan zijn tientallen tonnen van deze munitie gedropt, waarvan een groot deel achtergebleven is op het terrein. Een groot deel van deze munitie zou ondertussen reeds verdwenen zijn onder het woestijnzand.
- Verarmd uranium is een afvalproduct bij het verrijkingsproces van natuurlijk uranium tot verrijkt uranium, bestemd als brandstof voor kerncentrales. Het is toxisch en radioactief. In Europa wordt het opgeslagen in speciaal beveiligde depots. Een zeer kostbare operatie. In militaire kringen schrikt men er echter niet voor terug dit materiaal te gebruiken voor het vervaardigen van munitie.
- Verarmd uranium is niet zo onschuldig als het lijkt. In vaste vorm en bij beperkt contact met de huid, zijn de risico's beperkt. Wanneer het projectiel afgevuurd wordt, verbrand de kop (enkel de kop van het projectiel bestaat uit verarmd uranium) en verpulvert deze tot fijn stof. In tegenstelling tot wat hierboven beweert wordt, is al meermaals gesteld dat dit stof zich via de wind kan verspreiden over een afstand van 200 kilometer en meer. Op deze manier kan het verarmd uranium terecht komen in de voedselketen. Volgens bepaalde bronnen zou in Irak ook reeds besmetting van het grondwater zijn vastgesteld. Door inademing kan het stof ook in de longen terecht komen, waar het jarenlang aanwezig blijft. De risico's zijn niet te onderschatten: niet alleen is verarmd uranium radioactief. Zoals alle zware metalen is het ook zeer toxisch.
- Verarmd uranium werd vóór de huidige Irak-oorlog ook reeds gebruikt in de eerste Golfoorlog en op de Balkan. Zowel op de Balkan als in Irak ging na de oorlog het aantal leukemiegevallen pijlsnel de hoogte in (tot vertienvoudiging van het aantal leukemiepatiënten). Ook werd vastgesteld dat plots opvallend veel kinderen geboren werden met vreselijke aangeboren afwijkingen (gelijkaardige afwijkingen zoals op foto's bovenaan deze topic).
- Na de eerste Golfoorlog in Irak werden veel Amerikaanse soldaten geconfronteerd met het 'Golfsyndroom'. Na de Balkanoorlog (waar eveneens verarmd uranium gebruikt werd) werden veel soldaten geconfronteerd met het 'Balkansyndroom'. Na jarenlange minimalisering van de klachten door militaire overheden en pogingen deze klachten toe te schrijven aan het mogelijke gebruik van chemische wapens door bvb. het Iraakse leger, rijst de laatste jaren steeds meer het vermoeden dat deze 'syndromen' verband zouden kunnen houden met het gebruik van verarmd uranium.
- Toen Saoudische soldaten ná de eerste Golfoorlog die met verarmd uranium kapotgeschoten tanks en legervoertuigen verwijderden, werden al deze toestellen stevig ingepakt in een speciale beschermende folie.
- Bij de laatste Golfoorlog, kregen óók Amerikaane soldaten plotseling voorschriften hoe om te gaan met deze munitie. Onder andere werd meegedeeld dat zeer omzichtig moest worden omgesprongen met munitie waarvan de verpakking beschadigd was.
'k Heb eigenlijk niet veel tijd meer (trek er morgen een weekend tussen uit) maar wou toch even een aantal bedenkingen aanbrengen bij deze discussie, waaruit mijns insziens toch mag blijken dat de risico's van verarmd uranium veel groter zijn dan al te vaak vermoed wordt.
