| De Rode Willem |
10 augustus 2005 14:02 |
Love, peace and komkommers
Het is komkommertijd. De stroom aan wereldschokken nieuws is stil gevallen en ik luister maar met een half oor naar de nieuwsuitzendingen. Toch blijven er triggers ingebouwd die de aandacht in een fractie van een seconde kunnen activeren. Deze week was het zover. De aflaten zijn terug. In ruil voor een weekje “no sex, no drugs and no rock ‘n roll” kan men een toegangsticket tot de eeuwige love, peace and rijstpap bekomen. Dit als promotie voor het paradijs bij aankoop van een ticketje wereldjongerendagen.
Ik stond paf van verbazing. Samen met iedereen had ik mijn twijfels aan de vernieuwende dynamiek van de nieuwe paus. Maar zie, wie dacht dat aflaten iets waren voor zondaars die op hun knieën de pilatustrap beklimmen en die op elke trede luidkeels een “Onze Vader” kelen, is eraan voor de moeite. Geen middeleeuwse toestanden meer maar aflaten bij een katholiek popconcert. Men moet wel enthousiast de psalmen meezingen en begeesterd zwaaien met de armen, maar in vergelijking met de bloedende knieën vallen deze offers op door hun moderniteit.
Er is inderdaad een hele weg afgelegd met de aflaten. Oorspronkelijk moest men mee met de kruistochten om een gedeeltelijke of volledige kwijtschelding van de zondeschuld te bekomen. Later volstonden tochten naar heilige plaatsen of deelname aan één of andere strenge boeteprocessie. Tot de menselijke kant van de kerkelijke hiërarchie ontdekte dat zondaars veel geld overhadden om via een achterpoortje hun paradijselijk aardse leven in het paradijselijke hiernamaals verder te zetten. En de kerk floreerde. Na Christus heeft ook Luther de woekerende handelaars uit de tempel moeten drijven. Sinds dan zijn aflaten een soort extra bonus geworden voor de deelnemers aan katholieke jamborees.
Na de verbazing en de daaropvolgende lachbui kwam ik in een meer ernstige stemming. B16 gaat de RKK redden, zoveel is mij duidelijk. In tegenstelling tot andere schaarse reacties op de reanimatie van de aflaat, zie ik dit als een eerste grote stap voorwaarts in de modernisering van de Roomse Kerk. Stel je voor, je bent gescheiden of je leeft samen in zonde… eventjes naar de wereldjongerendagen en de situatie is geregulariseerd. Of erger je bent minister en je hebt gelogen om je postje te redden… eventjes een aflaat halen en de gouden lepeltjes blijven bereikbaar.
Wie dit leest moet toch de oneindige mogelijkheden zien die een dergelijk systeem biedt. Afrikanen hoeven zich niet meer te schamen in condoomgebruik. Bisschoppen mogen vrouwen tot priester wijden. Vrouwen mogen de pil nemen. Onderzoekers klonen er maar op los en “on the origin of species” mag terug voor de bijbel worden geplaatst in de wetenschappelijke bibliotheek, pedofiele priesters, enz, enz… geen enkele kans op de ideale tijdsbesteding na de dood worden overboord gegooid. Men hoeft slechts één van de jaarlijkse georganiseerde Katholieke Hadj mee te maken om de spons te vegen over het verleden. Een generaal pardon, een nieuwe lei.
B16 zal bij mij bekend blijven als de man die mij terug uitzicht gaf op eeuwig rijstpap. Nu moet ik alleen nog in 2045 de wereldouderendagen bijwonen en mij dan “serieus” houden. Tenzij ik mijn zoon naar Keulen mag sturen in mijn plaats. Want aflaten blijken een soort obligatie aan toonder.
|
