Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Lesane
Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door thePiano
"Vanaf 1941 werden de concentratiekampen reusachtige slavenmarkten.
Maar zelfs toen bestonden er nog verschillen in strengheid en behandeling die vooral afhing van de nationaliteit van de gevangenen. En ook in de ergste kampen (Buchenwald, Theresienstadt, Bergen Belsen enz..) bestond er, hoe gruwelijk de omstandigheden er ook waren, een KANS OP OVERLEVING. Natuurlijk werd ook in de concentratiekampen gebruikt gemaakt van 'gasbussen' en 'gaskamers' om mensen te vergassen, draaiden de crematoria op volle kracht en werden er alle dagen wel massagraven gedolven. En ook da�*r werden mensen doodgeschoten, vergast, kregen zij dodelijke injecties, moesten soms gruwelijke experimenten doorstaan (dikwijls tot de dood er op volgde) en stierven honderdduizenden door honger, ontbering en ziekte. Maar zelfs in Birkenau, het vernietigingskamp van Auschwitz (waar ongeveer 860 duizend joden werden vermoord), was er nog altijd een overlevingskans, hoe klein die ook was ! Je kon 'geselecteerd' worden omdat je jong en mooi was (meisjes, jonge vrouwen), of omdat je sterk en gezond leek (werkjoden, kapo's, Totenjoden), omdat je speciale vaardigheden bezat (bv 'goudjoden' konden -gestolen- goud omsmelten en bewerken naar juwelen), bakkers, koks, muzikanten en zangers leefden ook eens wat langer.
'niet opvallen' en 'gezond blijven' was dikwijls nog het beste, als je je overlevingskans maximaal wilde benutten.
2) De VERNIETIGINGSKAMPEN.
In de vernietigingskampen bestond die overlevingskans NIET !En daar ligt nu precies het verschil waar ik met mijn subjecttitel naar toe wil. Dit werd voordien nooit gezien of uitgeprobeerd en (gelukkig maar) ook nadien nooit meer.
Vernietigingskampen werden maar voor één doel gebouwd en dat was om TE DODEN, in de eerste plaats de Europese joden maar ook de zigeuners.
Er waren slechts VIER kampen die voor dat specifieke doel -het moorden dus- werden opgericht:
- het eerste vernietigingskamp, en dat als testcase, werd in december 1941 in CHELMNO (Kulmhof) opgezet.
|
Straf.
|
Inderdaad straf. Toen ik eind jaren zeventig geconfronteerd werd (ik ben toen in een joodse firma beginnen werken onder een joodse baas) met -en dat voor het eerst- rechtstreekse overlevenden van de Holocaust, kon ik dergelijke verhalen niet langer negeren en zeker niet minimaliseren zoals zovelen dat (bewust) doen. Die verhalen hebben toen mijn hele levensvisie ingrijpend veranderd. Tot dan (ik was nog kaderlid bij de VVP) had ik geen flauw benul van wat deze gigantische vernieligingszucht die het nationalistische nazisysteem in menselijk leed en omvang had teweeg gebracht.
De jodenvervolging, dat wist ik al, was van alle tijden, maar mensen zoals jij en ik, die dergelijke directe verhalen horen vertellen, uit eerste bron... ik was er maandenlang kapot van.
Gans mijn vlaams-nationalistisch wereldbeeld smolt als sneeuw onder de zon. Nationalisme dat deze menselijke drama's kon teweeg brengen, daar was iets fundamenteels mis mee. Ik heb dit wel duizend maal herzien, beredeneerd en verklaringen voor gezocht, maar ik vond geen geloofwaardige uitleg voor deze zinloze massacre die simpelweg gebaseerd was op vermeende verschillen, ethnische details en/of religieuze onenigheden.
Leg mij eens uit,
waarom de ene mens de andere wil vermoorden, en niet alleen die ene mens maar ook zijn vrouw, zijn kinderen, zijn ouders, zijn grootouders, zijn over-grootouders en zijn klein- en achterkleinkinderen, alles wat aan 'hem' herinnert wil wegmoorden uit onze wereld, zijn wereld, zijn denken, zijn politiek, zijn volk en zichzelf en de zijnen.
Nooit heb ik daar een goede uitleg/verklaring voor gekregen, en die zal er wellicht ook nooit komen om de eenvoudige reden dat daar geen verklaring voor is dan puur bestialisme, sadisme, puur primitief territoriumgedrag dat je nog enkel
bij de beesten af kan aantreffen.
Langzaam aan kwam dan de verbazing.
Welk soort mensen leende zich toch zulk gedrag. Kampcommandanten, werkjoden, goudjoden, kapo's, maar ook voordien de mensen/soldaten die hen moesten opleiden, samenbrengen, deporteren.... het is zo'n angtswekkend beklemmend en bekleivend verhaal waar in feite geen woorden voor te vinden zijn.
Jarenlang heb ik naar verklaringen gezocht en niet gevonden.
Half jaren tachtig, 1984/85 kwam dan de film (zeg maar documentaire) uit van
Claude Lanzmann getiteld
"Shoah". Op de VRT (toen nog BRT) werd deze 9 en 1/2 uren (!!!) durende documentaire in twee delen uitgezonden. Toen ik beide delen had bekeken en herbekeken op video, wist ik het wel, niemand moest mij nog overtuigen want ik was al overtuigd:
Het nationalisme was de ideologie van de dood.
Sjonges, spreek mij niet meer over nationalisme, want ik zou iemand wat aandoen....