jan hyoens |
13 juni 2003 15:07 |
Het Vlaams Blok wordt door de machtspartijen weleens van beschuldigd bang te zijn van politieke verantwoordelijkheid: het Vlaams Blok zou liever langs de kant staan om kritiek te spuien dan zijn programma werkelijk uit te voeren. Dit is een merkwaardige stelling van partijen die langs de andere kant volledig onwillig zijn om met het Vlaams Blok te praten, laat staan een coalitie met het Vlaams Blok op te zetten op gemeentelijk of Vlaams niveau. Men mag de beste stuurlui niet verwijten dat ze aan wal staan als men ze de toegang tot het schip ontzegt!
de ministerzetel in de Vlaamse regering
Een eerste illustratie van deze houding kregen we in 1991, toen het Vlaams Blok op grond van zijn onverwachte verkiezingssucces recht had op een ministerzetel in de, toen nog proportioneel samengestelde, Vlaamse regering. Eerst weigerde men met het Vlaams Blok te praten over een andere vorm van gemeenschappelijk regeringsprogramma. Uiteraard weigerde het Vlaams Blok dan de ministerszetel, zelfs al hadden we die wettelijk kunnen opeisen. daarna veranderde men gewoon snel de wet, dmv de zgn "inbraakwet", zodat leden van de oppositie niet meer in de regering zouden kunnen zetelen. Dit was nog maar het begin van aanpassingen van wetten, decreten, ordonnanties,enz. met als enig doel het Vlaams Blok uit bestuursfuncties te weren! Men wenst geen pottekijkers!
De antwerpse monstercoalitie
Deze houding van "cordon sanitaire" rond het Vlaams Blok is tot op heden blijven voortbestaan. Met als absurde gevolg een monstercoalitie van alle kleine partijtjes in de Antwerpse gemeenteraad tegen het Vlaams Blok. Het Vlaams Blok werd na de gemeenteraadsverkiezingen van 1994 en 2000 in Antwerpen de grootste partij en lijsttrekker Filip Dewinter was ruim de koploper in voorkeurstemmen. Natuurlijk hadden deze partijen het recht om een coalitie zonder het Vlaams Blok te vormen, ook al heeft deze coalitie gaande van trotskisten tot liberalen, geen enkel gemeenschappelijk programmapunt, tenzij de haat tegen het Vlaams Blok en de zakkenvullerij (visa!). wat democratisch echter niet aanvaardbaar is, is dat geen enkele van deze partijen bereid is geweest om met het Vlaams Blok te praten over een eventuele coalitie, ondanks uitnodigingen van het Vlaams Blok. Deze houding getuigt van grote minachting voor de antwerpse kiezer en voor alle andere Vlaams Blokkiezers in Vlaanderen.
Vlaams Blok is bereid verantwoordelijkheid te nemen
het Vlaams Blok heeft steeds gesteld dat de partij niet bereid is deel te nemen aan een Belgische regering, omdat zulks in complete tegenstelling tot ons programma staat. Het Vlaams Blok is immers van mening dat Vlaanderen onafhankelijk moet worden en dat het Belgisch gezag over Vlaanderen onaanvaardbaar is. De enige reden die ons er toe kan brengen in een federale regering te stappen, is om de definitieve boedelscheiding tussen Vlaanderen en Wallonië te regelen.
Dezelfde argumentatie geldt niet voor een Vlaamse regering. Ondanks onze fundamentele kritiek op de staatshervormingen en de gebrekkige bevoegdheden die aan Vlaanderen zijn toegekend, is het Vlaams Blok bereid te praten met ander partijen om deel te nemen aan het gezag op Vlaams niveau. het spreekt voor zich dat dit enkel kan obv een aantal strikte minimumvoorwaarden op programmatisch vlak.
hetzelfde geldt voor het gemeentelijk niveau: het Vlaams Blok is bereid verantwoordelijkheid te nemen. reeds na de gemeenteraadsverkiezingen van 1994 had het Vlaams Blok een minimumprogramma voorgelegd dat kon dienen als gespreksplatform met andere partijen. deze weigerden echter hooghartig elke bespreking zonder kennis te willen nemen van dit programma.
Vlaams Blok= programmapartij
Het Vlaams Blok is een programmapartij. bij elke verkiezing maken wij dit programma kenbaar aan het volk. Wie ermee eens is, kan voor ons stemmen.
Daar staat tegenover dat wij onze kiezers ook beloven dat wij hun vertrouwen niet zullen beschamen, dat wij geen toegevingen zullen doen op de standpunten die wij ingenomen hebben voor, tijdens en na de verkiezingen.
Wij zijn, op elk ogenblik, op elk niveau, bereid onze verantwoordelijkheid op te nemen, wanneer de kiezer ons daartoe roept. maar:
-wij zijn niet bereid omwille van de macht en de centen ons programma te veranderen;
-wij zijn niet bereid om, omwille van ministersportefeuilles, met de beleidspartijen duistere compromissen te sluiten op nog duistere kastelen, met de enige bedoeling onze kiezers in het ootje te nemen;
-wij zijn niet bereid in een regering te zetelen die een beleid voert dat recht tegen ons programma ingaat;
-wij zijn niet bereid om ons als kerstekinderen te laten inpalmen (Agalev!) door het Belgisch establishment.
Kortom het Vlaams Blok is niet te koop. Zijn programma is een volledig menu, geen spijskaart waaruit men "�* la carte" kan bestellen.
het Vlaams Blok is nu nog een zweeppartij, een partij die de andere partijen onder electorale druk zet hun beleid aan te pasen aan de wensen van het volk, van de burger. Als de machtspartijen niet bereid zijn te luisten naar de stem van het volk, niet bereid zijn om democratischer te worden, niet bereid zijn kleur te bekennen en zich bij deze kleur te houden, zullen zij de verkiezingen blijven verliezen!
Het Vlaams Blok is bereid deel te nemen aan de macht, maar enkel om zijn programma te verwezenlijken, zonder gesjoemel, met open vizier. In geen geval zullen wij ons laten vangen door de aanlokkelijke vleespotten van de belgische politiek. Is het niet de frustratie, de onmogelijkheid om het Vlaams Blok te verbranden, te compromitteren, in te palmen, precies de oorzaak van de nijd die de andere partijen tgo ons koesteren?
|