"Welkom aan alle Belgen die vanavond gekomen zijn om het begin van de Belgische Revolutie te herdenken van 1830, revolutie die op dit plein begon na de vertoning van de opera de Stomme van Portici in het Munttheater.
Deze revolutie was het gevolg van het feit dat de Hollanders, die België bestuurden, zich bijna alle voordelen toeeigenden terwijl de Belgen zich met de resten moesten tevreden stellen. De Belgische bevolking leed hieronder zoals ze reeds sinds eeuwen leed onder het gewicht van de buitenlandse bezetters. Er bestond een brede consensus onder de burgerbevolking, rijk en arm, om een einde te stellen aan de Hollandse onderdrukking, zoals ze reeds tijdelijk de Oostenrijkse bezetting had beëindigd twee generaties eerder in 1789.
België is geen geschiedkundig accident. Reeds op het einde van de Middeleeuwen vormden de Zuidelijke Nederlanden een min of meer compact geheel op sociaal-economisch en politiek vlak. De natiestaat van 1830 was zeker nog niet geboren, maar men kan zeggen dat België toen reeds bestond in een embryonaal stadium.
Vandaag herdenken wij de geboorte van onze Staat, de bevestiging van een lange historische evolutie. Wij mogen er fier op zijn want België is één van de oudste naties ter wereld die reeds beschikte over een zeer vooruitstrevende en moderne grondwet voor zijn tijd. Deze grondwet beschermde al de publieke vrijheden, zoals de vrijheid van meningsuiting, waarvan wij tot op vandaag genieten evenals onze tegenstanders overigens.
Op het einde van de 19de eeuw was ons land één van de meest geïndustrialiseerde gebieden ter wereld en stond het aan de top in verschillende industriële domeinen. In dezelfde periode werden er rechten verleend aan de Nederlandstaligen, zoals bijvoorbeeld het recht op rechtspraak in de Nederlandse taal. Het ging om één van de eerste taalwetten ter wereld, die reeds verder gingen dan de rechten die bijvoorbeeld vandaag zijn toegekend aan de Spaanstaligen in de Verenigde Staten.
De 20ste eeuw werd gekenmerkt door twee wereldoorlogen die het land ingrijpend hebben beïnvloed en veranderd. Maar België heeft ze overleefd en kende in de jaren ’50 een economisch wonder waarvan het Atomium, gebouwd in 1958, het mooiste symbool is.
Na de jaren ’60 heeft België een sociaal-economische en institutionele teruggang gekend die zich voortzet tot op vandaag, zelfs al kan het land zich nog altijd beroepen op een relatief sterke economie en een goede sociale zekerheid. Maar, de unitaire Staat werd omgevormd in een federaal en bipolair labyrint dat het voortbestaan zelf van het land ondermijnt. Vreemd genoeg heeft deze evolutie zich afgespeeld zonder de steun van de burgers, in tegenstelling tot de revolutie van 1830.
Zoals Zijne Majesteit de Koning het onderstreept heeft in zijn 21 juli-toespraak wil de grote meerderheid van de Belgen niet het einde van het land en betrouwbare opiniepeilingen tonen aan dat 40% van de Belgen voorstander zijn van het unitarisme, d.w.z. een België zonder gewesten en met één regering en één parlement, of minstens van het unie-federalisme, d.w.z. een België met meer bevoegdheden voor de federale staat. In beide systemen kunnen de provincies een cruciale rol spelen.
De B.U.B. is de enige partij van nationale eenheid die een politieke stem wil geven aan deze grote massa burgers die zich verloren en verlaten voelen in de federale Staat van vandaag, die getroffen wordt door onophoudelijke communautaire politieke twisten. Allen samen kunnen wij de uitdaging aangaan en alle Belgen verenigen teneinde onze toekomst op te bouwen in het kader van de Europese Unie.
Daarom zeg ik zoals de revolutionairen in 1830: Leve de Vrijheid, leve België!
