Percalion |
30 augustus 2005 10:37 |
Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Willy Degheldere
Stel u voor! Hij heeft een liefdesrelatie met een 17 jaar jongere journaliste en zijn huwelijk met Paola is toch al lang dood. Liever dan leven in een hel, kiest hij maar voor scheiding. Tegelijk doet hij troonsafstand. Alles spijt hem zeer erg, maar ja, het eigen ik gaat voor!
Om de luide roepers dat dit privé is en niemand zich daar mee mag bemoeien, tot inzicht te brengen is dit een voorbeeldje dat vooral het aanstootgevende privé-leven van een publieke persoon nooit privé is omdat al wat ze doen "eigendom" is van het publiek waarvan zij zo graag de belangstelling vragen, of hunkeren om in het zonnetje te staan!
Dan moeten ze goed en slecht in koop nemen. Er zijn weinig mensen die lof hebben voor het privé-leven van Prins Charles van Engeland. Ofwel gedragen ze zich als publiek voorbeeld, wat van hen verwacht is, ofwel moeten ze kritiek verdragen. Mensen die zich behoorlijk gedragen zullen met hun privéleven niet in de openbaarheid komen. Het hangt dus van hen zelf af.
|
Beste Willy,
Wie in een koninklijke familie geboren wordt, leidt een publiek leven tegen wil en dank. Soms mét wil en dank, natuurlijk, maar meestal niet. Programma's als Royalty willen zonodig de eerste foto's van het kindje, de eerste stapjes moeten ook op beeld vastgelegd worden, etcetera. Ik denk niet dat het kind in kwestie akkoord gaat met dat publiek leven, laat staan dat het akkoord gaat met zijn isolatie in elite-scholen.
Geheel terzijde is dat echter allemaal. U had het plechtige voornemen gemaakt om geen zedenpreken meer af te steken. Ik hoop dan ook dat u uw eigen morele principes huldigt en de daad bij het woord voegt.
Het loutere feit dat een persoon een openbaar ambt vervult, hoeft bovendien nog niet te betekenen dat de eerste de beste azijnpisser om die reden diverse kilobytes aan webspace mag verprutsen aan gezeik over diens privé-leven.
Mijn beste Willy, het kan mij hoegenaamd geen bal schelen wat koning Albert allemaal uitsteekt. Dat hij voor mijn part slechts gehuld in een luipaardonderbroekje en paars geschilderd op een piano staat te dansen terwijl hij anti-royalistische leuzes roept - hij doet maar. Het is zijn leven.
Mensen die zonodig anderen moeten bekritiseren omwille van vermeende misstappen in het privé-leven, kan ik enkel zielige bemoeizuchtige personen noemen. Persoonlijk beschouw ik uw bemoeizucht overigens ook als immoreel. Maar blijkbaar staat bemoeizucht niet als hoofdzonde gecatalogeerd in uw Onfeilbare Handboek, waarvan ik nog steeds wacht op een uittreksel.
Inmiddels verblijf ik met vriendelijke groeten,
P.
|