de aarde is verdeeld, de mensheid verdeeld, taal verdeeld, mens verdeeld, lichaam verdeeld, geest verdeeld, eeuwigheid verdeeld.Alles is tegenwoordig verdeeld.
En in plaats van al die kunstmatige grenzen te slechten proberen mensen de grenzen te overbruggen en dat is een streven naar eenheid met behoud van grenzen, een onmogelijke taak als je het mij vraagt.
Zoals de mensen hun territorium omheinen, omheinen ze hun tuintje, stellen gemeenten hun grenzen, hebben provincies hun eigen grondgebied en landen hun landsgrenzen. En net zozeer als er ruzies zijn over schuttingen, scheidslijnen tussen percelen, is er onenigheid over andere grenzen. Het grote is een afspiegeling van het kleine en andersom.
Zoals in de gezinnen regels en normen heersen, afhankelijk van het godsdienstige politieke en klassentuig waar mensen inzitten, heersen die in de maatschappij. Fatalistisch zeggen mensen dan, dat je het toch niet meer terug kunt draaien, het is al te ver, er is geen weg meer terug. Maar net zozeer als er een weg heen is geweest, die gezorgd heeft, dat alles zo is zo als het is, is er een weg terug naar alles zoals het oorspronkelijk was.
we zitten allemaal in hetzelfde schuitje, met vele ruziënde kapiteins aan het roer, die het allemaal beter weten en toch niet weten waar naar toe. De wetenschappers en politici, de stokers van de brand, beloven het volk, dat ze de brand wel zullen blussen, ze zijn alleen nog niet zover, er moet nog veel vergaderd, overlegd en gestudeerd worden. En de ene probeert de ander te overtuigen van zijn eigen gelijk.
Arm en rijk, rechts en links, knap en dom, baas en knecht, , godsdienstig en heidens, man en vrouw, zijn allen maar cultuurbegrippen ,het zijn tekenen van een gestoord evenwicht. In de werkelijkheid is er geen het een en het ander, maar is alles zoals het is. Kracht en tegenkracht die nodig is om de onevenwichtigheid in stand te houden.
Om onze bestaande orde, zoals wij deze maatschappelijke chaos noemen, te kunnen handhaven, moet er een evenwicht zijn tussen de strijdende partijen. Vandaar dat het tweepartijensysteem zo logies is, want dan kunnen ze samen morrelen in de marge, en blijft alles bij het oude, de armen arm en rijken rijk. Actie geeft altijd reactie. En zo schommelt de weegschaal al eeuwen en eeuwen uit balans en als de rek eruit is komt er een crisis, een revolutie of een oorlog en begint het spel weer van voren af aan. :cry:
|
