Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Vlaamse Leeuw
Kan er misschien iemand een kleine samenvatting geven van de film.
|
4 sterren van Humo. Hieronder staat de review:
Citaat:
?My name is Lester Burnham. This is my street.? Ziedaar de eerste, off screen uitgesproken woorden van het hoofdpersonage van ?American Beauty?. Na ?American Beauty? zult u Lester Burnham nooit meer vergeten: hij zal voortaan gelden als een icoon in de filmgeschiedenis, net als Mr. Chance uit ?Being There?, of George Bailey uit de Capra-klassieker ?It?s a Wonderful Life?, waarvan ?American Beauty?, één van de beste Amerikaanse films van de laatste jaren, trouwens de cynische versie lijkt te zijn. Lester Burnham, een veertiger die in niets uitblinkt, beleeft een midlifecrisis om ú tegen te zeggen. ?Dit is het hoogtepunt van mijn dag,? horen we hem zeggen terwijl hij zich ?s ochtends onder de douche aftrekt, ?Vanaf nu gaat het alleen maar bergafwaarts?. Lester sleept zich door het leven: hij heeft een saaie job en een hangbuik, en het contact met zijn vrouw en dochter Jane beperkt zich tot wat heen en weer gesakker tijdens het avondmaal. De trigger die Lester uit zijn lethargie laat ontwaken is de zestienjarige blonde cheergirl Angela, de bloedmooie boezemvriendin van zijn dochter, die Lesters testosteron duchtig door mekaar roert en hem - in een reeks prachtige scènes - na jaren nog eens doet wegdromen. Lester leeft weer helemaal op: hij begint weer te blowen en naar The Who en Bob Dylan te luisteren, en gaat in zijn garage met gewichten trainen. Intussen papt Jane aan met de buurjongen - de zoon van een fascistische legerkolonel - die voortdurend met een camcorder rondloopt, en sjanst Lesters vrouw met een snoeverige makelaar.
De plot klinkt misschien niet echt origineel - oude bok valt voor groen blaadje - maar laat u niet misleiden: regisseur Sam Mendes, die zijn filmdebuut maakt, en scenarist Alan Ball hebben dit klassieke verhaaltje geïnjecteerd met een vracht hilarische vondsten en vooral met emmers onderhuids venijn. ?American Beauty? is af en toe ontzettend grappig - vooral dankzij een stroom flitsende oneliners en de laconieke observatie van het leven in de suburbs - en tintelt van melancholie, maar de cynische conclusie waarmee hij je naar huis stuurt is ronduit verpletterend: als je niet op je tellen past, verander je zelf in Lester Burnham, en voor je het weet ga je door het leven als een loser. Sam Mendes is erin geslaagd die dieptragische boodschap te verpakken in een vederlichte, visueel bloedmooie film, en d�*e combinatie is in de cinema héél, héél zeldzaam.
Kevin Spacey, die alweer een legendarisch personage neerzet, is zonder meer indrukwekkend als Lester Burnham: hij maakt er geen tour de force van, maar speelt met een heerlijk lichte toets, zonder zweten evoluerend van volslagen onverschilligheid over dommige verliefdheid tot een aanstekelijke joie de vivre. Spacey wordt omringd door een schare schitterende acteurs: Thora Birch als Jane, Chris Cooper als de nazi-buurman, debutant Wes Bentley als diens zoon, en rijzende ster Mena Suvari als Lesters droomengel Angela - de scène waarin zij en Lester eindelijk alleen zijn en Annie Lennox? versie van Neil Youngs ?Don?t Let it Bring You Down? uit de boxen zweeft, is van een elektriserende tederheid. Alleen Annette Bening valt een beetje uit de toon: Bening maakt van haar suburban personage meer een typetje dan een personage van vlees en bloed.
?American Beauty? is een magnifieke film en een geboren klassieker, maar vrolijk werden we er niet van. Geef toe: veertig worden en ontdekken dat je leven nergens naar lijkt, het is een tragedie die men maar best kan vermijden. Ik hou mijn vingers gekruist.
|
|
.