Ook bij de oude Egyptenaren was de kat een heilig dier.
De verandering van wilde kat (de Afrikaanse wilde kat) tot huiskat is begonnen met het uitvinden van de graansilo's. De graansilo's trokken veel muizen en ratten waardoor de katten aangetrokken werden. Dit proces duurde waarschijnlijk wel duizend jaar. Maar het begin van de band tussen mens en kat ontstond door elkaars nut te erkennen. Deze band werd sterker toe de Egyptenaren de katten in hun huis verwelkomden.
Het religieuze aspect van de kat in Egypte dateert al van 2800 v Chr, de god van de zon, Ra, afgebeeld als een gevlekte kat, overwinnaar van de duisternis.
Egyptisch Godin BAST
Toelichting: De godin BAST wordt op dit laat-Egyptische bronzen beeldje (daterend uit de periode tussen 600 en 200 v. Chr.) afgebeeld als een vrouw met de kop van een kat. In haar rechterhand heeft zij een sistrum, een soort ratel, terwijl ze in haar linkerhand een aegis (schild) vasthoudt. De specifieke betekenis (als die er is) van de kittens aan haar voeten is niet bekend. Het beeldje is rond 1892 in Boebastis gevonden.
De verering van de
godin Bast, startte als een plaatselijke cultus rond 950 v. Chr. en veroverde geheel Egypte. De godin Bast uitgebeeld als een kat vertegenwoordigde zowel de zon als de maan, die met haar bloederige tanden en klauwen de duisternis versloeg. Tijdens de cultus van Bast vertegenwoordigde de kat vruchtbaarheid, kracht en snelheid.
Tot op vandaag wordt in Egypte de godin BAST als de Godin van protectie en katten geëerd. Zij beschermt je als je bijvoorbeeld op reis gaat met de auto, of voor als je een donker steegje door moet. Roep haar aan op haar essentie in de vorm van een grote panter en ze zal je veilig naar je bestemming brengen.
Op de papyrusrollen werd de kat vaak afgebeeld onder de stoel van een vrouw. In de graftombes van de farao's werd de kat vaak op de schouders van de eigenaar afgebeeld (waar je ze tegenwoordig nog steeds vindt).
Als een kat kwam te overlijden werd als teken van rouw de wenkbrauwen geschoren en werd de kat begraven met sieraden. Een legende uit die tijd vertelt dat er tijdens een oorlog tussen Perzië en Egypte, de Persen katten ontvoerden en vastbonden op hun schilden waardoor de Egyptenaren zich moesten overgeven.de Mau werd vereert tot in de Romeinse tijd.1 v. Chr. een historicus vermeldde een incident waarbij een Romeinse soldaat, die gestationeerd was in Alexandrië, een kat doodde. Ook al zaten de Egyptenaren in een kwetsbare positie waarbij ze de Romeinen niet wilden uitdagen, werd de Romeinse soldaat geëxecuteerd.
De
[size=5]Egyptische Mau [/size]is de enige van nature gevlekte huiskat, aanbeden door zijn oorspronkelijke bezitters, de farao's en koningen in het oude Egypte. Het woord Mau betekent kat of zon in het oude Egypte, en de Egyptenaren behandelde hun katten als goden. Papyrusrollen en tekeningen , daterend van 1500 v.Chr., gaven al gevlekte katten te zien lijkend op de Maus.
Verdere bewijzen dat de Egyptenaren hun kat aanbeden werd gevonden in graftombes waar duizenden gemummificeerde katten werden gevonden. De vacht van de katten was over het algemeen geel/bruin van kleur met vlekken, en leken erg op de tegenwoordige Mau, waardoor de theorie dat de Mau zo niet het oudste huiskattenras is.
De Egyptische kat: MAU
In Bubastis, de stad in Neder - Egypte die het centrum van de verering vormde, leefden de katten in de binnenhof van de tempel. Het was een eer hen te mogen verzorgen. Priesters en opperpriesters werden benoemd om hen te verzorgen. Deze mochten het tempelterrein nooit verlagen en moesten celibatair leven. Het was echter een infloedrijk en eervol bestaan. De kattenpriesters hadden invloed op regeringsbeslutien van de farao's en uit hun midden kon zelfs een koning gekozen worden.
"De geschriften van de Grieks historicus Herodotus verhalen, dat in het Oude Egypte op het doden van een kat die doodstraf stond. Een Romeinse soldaat, die een kat had gedood, werd oor een woedende Egyptische menigte gelijncht".
De familiekat werd door het Egytische gezin op prijs gesteld, Wanneer er brand was, werd eerst de kat gered alvorens geprobeerd werd de brand te blussen en de wet eiste, dat wanneer een kat stierf, de leden van het gezin als teken van rouw hun wenkbrauwen afschoren.Wanneer men een kat met opzet doodde, werd dit met de dood gekocht; zelfs het per ongeluk doden van een kat werd streng bestraft. Oude Egyptenaren gebruikten katten om op vogels te jagen. Ze waren erg op hun huiskatten gesteld en er zijn dan ook veel afbeeldingen van katten op schoot en onder stoelen. Ook werden de dieren getraind om te apporteren en gingen mee op jacht in de rietgebieden van de Nijldelta.
De kat kon na zijn dood worden gebalsemd en met stroken linnen omwikkeld. Er zat soms een mooie versiering in linnen gewikkeld (gevlochten of patchwork). Van de gemummificeerde katten werden sommige opgesloten in sarcofagen die de vorm hadden van een zittende kat.
Men geloofde immers dat op deze manier hun onsterfelijkheid werd veilig gesteld. Na een begrafenisceremonie waren er grote plechtigheden. Duizenden van deze overblijfselen zijn gevonden te onderaardse begraafplaatsen, niet alleen in Bubastis, het grote kattenbegraafplaats, maar ook in Seops-Artemidos in Sakkarah, Stabl-Antar, Memfis en Thebe. Uit deze tijd zijn overdadig versierde grafkisten en vazen bewaard gebleven.
In
Bubastis, de stad waar naar vanuit het hele land katten werden begraven, werd een begraafplaats ontdekt met wel 300.000 kattemummies. Helaas is van deze vondst maar weinig overgebleven, daar de overblijfselen werden gebruikt als landbouwmest.
