Eindeloopbaangesprekken lopen vast.
 

Desondanks de gedane beloftes en de stakingen zitten de onderhandelingen nu muurvast.
Beloftes worden terug ingetrokken en verworvenheden zijn terug uitgehold.

Maandag volgt er een nieuwe onderhandelronde, maar het ziet er niet goed uit voor de sociale partners. Dinsdag is het hek van de dam, geloof me maar.
ABVV kan dan wel roepen dat zij het op voorhand al wisten (ook al onderhandelen ze niet mee), het ACV zal zijn militanten serieus moeten overtuigen om erin te blijven geloven.

Het is weer een soepje in Belgenland.


Zeg dat Droopy het gezegd heeft![edit]
[size=1]Edit:[/size]

[size=1]After edit by Droopy on 09-10-2005 at 14:42 Reason: -------------------------------- Desondanks de gedane beloftes en de stakingen zitten de onderhandelingen nu muurvast. Beloftes worden terug ingetrokken en verworvenheden zijn terug uitgehold. Maandag volgt er een nieuwe onderhandelronde, maar het ziet er niet goed uit voor de sociale partners. Dinsdag is het hek van de dam, geloof me maar. ABVV kan dan wel roepen dat zij het op voorhand al wisten (ook al onderhandelen ze niet mee), het ACV zal zijn militanten serieus moeten overtuigen om erin te blijven geloven. Het is weer een soepje in Belgenland. Zeg dat Droopy het gezegd heeft![/size]

[size=1]Edit:[/size]

[size=1]After edit by Droopy on 09-10-2005 at 14:41 Reason: -------------------------------- Desondanks de gedane beloftes en de stakingen zitten de onderhandelingen nu muurvast. Beloftes worden terug ingetrokken en verworvenheden zijn terug uitgehold. Maandag volgt er een nieuwe onderhandelronde, maar het ziet er niet goed uit voor de sociale partners.disndag is het hek van de dam, geloof me maar. ABVV kan dan wel roepen dat zij het op voorhand al wisten (ook al onderhandelen ze niet mee), het ACV zal zijn militanten serieus moeten overtuigen om erin te blijven geloven. Het is weer een soepje in Belgenland. Zeg dat Droopy het gezegd heeft![/size]

[size=1]Before any edits, post was: -------------------------------- Desondanks de gedane beloftes en de stakingen zitten de onderhandelingen nu muurvast. Beloftes worden terug ingetrokken en verworvenheden zijn terug ingehold. Maandag volgt er een nieuwe onderhandelronde, maar het ziet er niet goed uit voor de sociale partners.disndag is het hek van de dam, geloof me maar. ABVV kan dan wel roepen dat zij het op voorhand al wisten (ook al onderhandelen ze niet mee), het ACV zal zijn militanten serieus moeten overtuigen om erin te blijven geloven. Het is weer een soepje in Belgenland. Zeg dat Droopy het gezegd heeft![/size]

[/edit]

Was die staking eigenlijk een voorproefje voor wat gaat volgen?Wat als ze er nu niet gaan geraken,wordt er dan weer gestaakt?Het lijkt me wel de logica zelfe.

Als het aan de militanten ligt, dan leggen ze als het met het hele land de volgende twee weken volledig plat. Dat was alleszins de indruk die ik aan de piketten overhield. Er was niemand die twijfelde over het feit dat verdere actie nodig zou zijn, en iedereen was er ook rotsvast van overtuigd dat die zou komen.

En reken er maar op dat de ACV'ers vanaf nu overal zullen meedoen, verraderlijke vakbondstop of niet! En deze keer met groene vestjes aan, want dat was vrijdag verboden door de secretarissen.

"Dit is maar het begin, wij gaan door tot het eind."

"Hand in hand kameraden, hand in hand de strijd gaat voort! Geen woorden maar daden, wij strijden tot de dood!"

Een beetje teveel derby pils op ofzo....

Doe maar! Werk onze economie maar de dieperik in. Eens zien trouwens hoeveel huisgezinnen het zullen toleren dat ze weken aan een stuk op de belachelijke vakbondsuitkering (een echte schande voor organisaties die miljoenen en miljoenen op buitenlandse rekeningen hebben staan!!!) zullen moeten leven.

Nog een Vlaams Belanger die tegen staken is?

Waar hebben ze het eigenlijk vandaag gehaald dat het vooral VB-ers waren die met het abvv meestaakten?

Om nog maar te zwijgen van de mensen die niet gesyndiceerd zijn, maar ja in de ogen van die stakers zijn dat wrsch verraders hé.
Staken mag maar niet ten koste van alles en iedereen!
Nu ik krijg meer en meer de indruk dat ze niet eens beseffen dat ze hun eigen graf delven met al dat staken...

Meen je werkelijk dat een volk zich vrijwillig gedurende twee weken laat gijzelen? Denk je echt dat alle arbeiders kapitaalkrachtig genoeg zijn om twee weken zonder loon te zitten? Ben jij kapitaalkrachtig genoeg om twee weken zonder loon te zitten of weet je nog niet wat het is om rekeningen zelf te moeten betalen?

Of totdat er gewoonweg geen werk meer is natuurlijk...

Als het alleen hun eigen graf was dat ze aan het delven zijn, zou ik er niets op tegen hebben.

Er is een verschil tussen 'militanten' zoals hier op deze site die nogal wat meer geïnformeerd zijn over de rechtse standpunten van het VB, en diegenen die stemmen voor het VB die niets weten van de standpunten, buiten dan het feit dat het VB zich als enigste zogenaamd oppositie voert tegen de regering die tevens rechts en neoliberaal is.

Ik heb verleden week nog met een VB'er staan spreken, die totaal gedesinformeerd was over het VB en stemde voor het VB... Enkele punten die hij vertelde:
Het VB wil meer vrijheid voor vakbonden en steunt de stakingen (Hij dacht dat dat de uitleg was van rechtspersoonlijkheid).
Het VB zit in de regering.
Het VB steunt de sociale zekerheid.
België heeft de laagste belastingen van Europa, en dat komt door het beleid van het VB in de Belgische regering.
...

Ik kon mijn oren niet geloven; ongelooflijk maar waar. En het ergste is dat ik hem niet kon overtuigen dat hij verkeerd was. Hopelijk gaat hij eens nadenken bij een volgend bericht van het VB, nadat hij mijn uitleg heeft gehoord.

Indd ook de mensen die willen werken en er niet bang van zijn... die meegesleept worden die absolute nonsens.

Ik ben niet tegen staken, maar wel tegen mensen die anderen het recht op werk ontzeggen en daarbij zelf de toegang tot bedrijven bezetten die niets met de staking te maken hebben. Voor het overige mag iedereen staken in het bedrijf waar hij of zij werkt.

Wie weet hoeveel politiek ongeïnteresseerden er op de SP.a stemmen omdat ze denken dat hun partij achter een cordon zit. :lol:

De enige conclussie die ik uit je verhaal kan trekken is dat het de hoogste tijd wordt om de opkomstdwang af te schaffen.

En dan maar hopen dat oenen die zo weinig over politiek weten hun zondagvoormiddag niet opofferen om te gaan stemmen.

Maar Knuppel toch, wist u nog niet dat alles goed is om het VB in een slecht daglicht te plaatsen?

Wel leuk dat ze dan tegelijk de rooien in een kwaad daglicht stellen....

[quote=Sfax]Meen je werkelijk dat een volk zich vrijwillig gedurende twee weken laat gijzelen? Denk je echt dat alle arbeiders kapitaalkrachtig genoeg zijn om twee weken zonder loon te zitten? Ben jij kapitaalkrachtig genoeg om twee weken zonder loon te zitten of weet je nog niet wat het is om rekeningen zelf te moeten betalen?

QUOTE]

D�*�*r reken jij en met u, alle liberalen en VBers op natuurlijk.

D�*�*rom wil jij en uw "gespuis" de arbeiders zo arm mogelijk houden, waarin jij en uw kornuiten al eeuwen in lukken.

D�*�*rom krijgt de arbeid ook niet wat hen eerlijkheidshalve toekomt.

De macht van de rijken mag in geen geval doorbroken worden, d�*t is uw stelling, niet waar.

Hier ligt ook de oorzaak van ALLE elende in de wereld, maar ook d�*t zal u en uw bende geen zorg zijn, niet waar?

Ik heb opgevangen dat de staking 240 miljoen euro gekost heeft aan 's lands economie.

Zou het dan niet nuttiger zijn, mochten we bv. een nationale solidariteitsdag houden, waarbij alle opbrengsten integraal in de staatskas gestort worden? 240 miljoen, daar kan al heel wat mee aangevangen worden.

Nog leuker zou natuurlijk zijn dat de overheid bespaart op haar nutteloze uitgaven en wat belastingen vermindert en vereenvoudigt. Maar een mens kan niet alles willen hé.

[quote=Doffer]Troost je, Doffer.
Het ziet er immers naar uit dat jij je zin krijgt.

Hopelijk heb je een spaarpotje aangelegd om te kunnen overleven tot je de 'rijken' op de knieën (of naar het buitenland) hebt gekregen?

Hier wordt dus nogmaals de noodzaak van een nationaal solidaristisch systeem heel duidelijk. Zowel het asociale globalistische en kapitalistische systeem en het socialisme/marxisme hebben afgedaan.

Kapitalisme:
- door de vrije markt en globalisering moet de productiviteit en werkdruk alleen maar naar omhoog, wat leidt tot sociale onrust (immers de Vlaamse bedrijven moeten concurreren met het vaak goedkopere buitenland)
- de kleine Vlaamse middenstand en KMO's krijgen het steeds moeilijker om te concurreren tegen de grote buitenlandse multinationals
- grote kloof tussen arm en rijk, geen solidariteit meer tussen de bevolking

Socialisme/marxisme:
- de vakbonden hebben een zeer grote macht waardoor ze het ondernemerschap in Vlaanderen extra moeilijk maken
- stakingen kunnen zware schade aan de economie toebrengen en dit zowel voor de werknemer als de bedrijven, waardoor de tewerkstelling in het gedrang komt
- het verschil tussen een uitkering en het loon van iemand die de inspanning doet om te werken is te klein
- de lasten op arbeid zijn veel te groot (wat leidt tot minder tewerkstelling, gedwongen werkloosheid en zeer hoge werkdruk in bedrijven)

Nationaal Solidarisme is de oplossing:
- steun aan de kleine Vlaanse ondernemer en landbouwer door protectionistische maatregelen tegen de alsmaar toenemende globalisering
- belastingen op arbeid moeten omlaag omdat die vaak de Vlaamse KMO's treffen en de tewerkstelling verhinderen (wat dan weer een te hoge werkdruk met zich meebrengt)
- arbeiders moeten inspraak krijgen in het beleid van de onderneming, samenspraak tussen werkgever en werknemer en de werknemer moet als gelijkwaardig behandeld worden
- de vennootschapsbelastingen moeten fors omlaag (zeker voor de kleine venootschappen) en vereenvoudigd worden, wat industrie van het buitenland aantrekt, maar bedrijven die verhuizen naar het buitenland puur omwille van meer winst te willen maken, daar kan de overheid ingrijpen en het bedrijf nationaliseren. Dus de industrie krijgt een gunstig tarief, maar moet wel eventuele overheidsinterventie dulden
- groter verschil tussen uitkering en lonen (wie werkt moet beloond worden, dit moet niet door de bruto lonen te laten stijgen, maar door de belastingen te verlagen) Iedereen moet wel recht krijgen op een uitkering, zelfs als hij niet wil werken. Daarom een onderscheid tussen werkzoekenden en werkweigeraars. Werkweigeraars krijgen dan een minimumbedrag waar ze van kunnen leven, zij het erg nipt
- De kosten van de loonlastenverlagingen en de verlaging van venootschapsbelasting worden gedekt door belastingen op kapitaal, allerlei belastingen in het kader van protectionistische maatregelen (bijvoorbeeld invoerheffingen, extra belastingen voor grote buitenlandse multinationals als Coca Cola, Macdonalds, enz...). Ook een verhoging van de geldhoeveelheid gekoppeld aan een restrictief prijsbeleid vormt een optie (verhoging geldhoeveelheid kan inflatie veroorzaken tenzij de overheid de maximumprijzen bepaald)
- Bestuurders en managers, die zich zwaar verrijken op kosten van hun onderneming en hun werknemers, moeten door de overheid hard aangepakt worden. Ook dit kan een bron van inkomsten vormen.
- Door de protectionistische maatregelen tegen de globalisering zullen de Vlaamse bedrijven het iets makkelijker hebben, wat dan weer de tewerkstelling en de zeer hoge werkdruk en productiviteit van tegenwoordig ten goede komt.
- Mensen vanaf 55 jaar hebben allemaal het recht deeltijds te werken, indien ze dat willen. Natuurlijk verdienen ze dan minder, maar dat deeltijds werk zal geen invloed hebben op hun toekomstig pensioen. Formules genoeg als 4/5, 3/5 of halftijds werk.
- Uiteraard blijft de sociale bescherming voor zieken en invaliden behouden.[edit]
[size=1]Edit:[/size]

[size=1]After edit by max4westland on 09-10-2005 at 17:23 Reason: -------------------------------- Hier wordt dus nogmaals de noodzaak van een nationaal solidaristisch systeem heel duidelijk. Zowel het asociale globalistische en kapitalistische systeem en het socialisme/marxisme hebben afgedaan. Kapitalisme: - door de vrije markt en globalisering moet de productiviteit en werkdruk alleen maar naar omhoog, wat leidt tot sociale onrust (immers de Vlaamse bedrijven moeten concurreren met het vaak goedkopere buitenland) - de kleine Vlaamse middenstand en KMO's krijgen het steeds moeilijker om te concurreren tegen de grote buitenlandse multinationals - grote kloof tussen arm en rijk, geen solidariteit meer tussen de bevolking Socialisme/marxisme: - de vakbonden hebben een zeer grote macht waardoor ze het ondernemerschap in Vlaanderen extra moeilijk maken - stakingen kunnen zware schade aan de economie toebrengen en dit zowel voor de werknemer als de bedrijven, waardoor de tewerkstelling in het gedrang komt - het verschil tussen een uitkering en het loon van iemand die de inspanning doet om te werken is te klein - de lasten op arbeid zijn veel te groot (wat leidt tot minder tewerkstelling, gedwongen werkloosheid en zeer hoge werkdruk in bedrijven) Nationaal Solidarisme is de oplossing: - steun aan de kleine Vlaanse ondernemer en landbouwer door protectionistische maatregelen tegen de alsmaar toenemende globalisering - belastingen op arbeid moeten omlaag omdat die vaak de Vlaamse KMO's treffen en de tewerkstelling verhinderen (wat dan weer een te hoge werkdruk met zich meebrengt) - arbeiders moeten inspraak krijgen in het beleid van de onderneming, samenspraak tussen werkgever en werknemer en de werknemer moet als gelijkwaardig behandeld worden - de vennootschapsbelastingen moeten fors omlaag (zeker voor de kleine venootschappen) en vereenvoudigd worden, wat industrie van het buitenland aantrekt, maar bedrijven die verhuizen naar het buitenland puur omwille van meer winst te willen maken, daar kan de overheid ingrijpen en het bedrijf nationaliseren. Dus de industrie krijgt een gunstig tarief, maar moet wel eventuele overheidsinterventie dulden - groter verschil tussen uitkering en lonen (wie werkt moet beloond worden, dit moet niet door de bruto lonen te laten stijgen, maar door de belastingen te verlagen) Iedereen moet wel recht krijgen op een uitkering, zelfs als hij niet wil werken. Daarom een onderscheid tussen werkzoekenden en werkweigeraars. Werkweigeraars krijgen dan een minimumbedrag waar ze van kunnen leven, zij het erg nipt - De kosten van de loonlastenverlagingen en de verlaging van venootschapsbelasting worden gedekt door belastingen op kapitaal, allerlei belastingen in het kader van protectionistische maatregelen (bijvoorbeeld invoerheffingen, extra belastingen voor grote buitenlandse multinationals als Coca Cola, Macdonalds, enz...). Ook een verhoging van de geldhoeveelheid gekoppeld aan een restrictief prijsbeleid vormt een optie (verhoging geldhoeveelheid kan inflatie veroorzaken tenzij de overheid de maximumprijzen bepaald) - Bestuurders en managers, die zich zwaar verrijken op kosten van hun onderneming en hun werknemers, moeten door de overheid hard aangepakt worden. Ook dit kan een bron van inkomsten vormen. - Door de protectionistische maatregelen tegen de globalisering zullen de Vlaamse bedrijven het iets makkelijker hebben, wat dan weer de tewerkstelling en de zeer hoge werkdruk en productiviteit van tegenwoordig ten goede komt. - Mensen vanaf 55 jaar hebben allemaal het recht deeltijds te werken, indien ze dat willen. Natuurlijk verdienen ze dan minder, maar dat deeltijds werk zal geen invloed hebben op hun toekomstig pensioen. Formules genoeg als 4/5, 3/5 of halftijds werk. - Uiteraard blijft de sociale bescherming voor zieken en invaliden behouden.[/size]

[size=1]Edit:[/size]

[size=1]After edit by max4westland on 09-10-2005 at 17:23 Reason: -------------------------------- Hier wordt dus nogmaals de noodzaak van een nationaal solidaristisch systeem heel duidelijk. Zowel het asociale globalistische en kapitalistische systeem en het socialisme/marxisme hebben afgedaan. Kapitalisme: - door de vrije markt en globalisering moet de productiviteit en werkdruk alleen maar naar omhoog, wat leidt tot sociale onrust (immers de Vlaamse bedrijven moeten concurreren met het vaak goedkopere buitenland) - de kleine Vlaamse middenstand en KMO's krijgen het steeds moeilijker om te concurreren tegen de grote buitenlandse multinationals - grote kloof tussen arm en rijk, geen solidariteit meer tussen de bevolking Socialisme/marxisme: - de vakbonden hebben een zeer grote macht waardoor ze het ondernemerschap in Vlaanderen extra moeilijk maken - stakingen kunnen zware schade aan de economie toebrengen en dit zowel voor de werknemer als de bedrijven, waardoor de tewerkstelling in het gedrang komt - het verschil tussen een uitkering en het loon van iemand die de inspanning doet om te werken is te klein - de lasten op arbeid zijn veel te groot (wat leidt tot minder tewerkstelling, gedwongen werkloosheid en zeer hoge werkdruk in bedrijven) Nationaal Solidarisme is de oplossing: - steun aan de kleine Vlaanse ondernemer en landbouwer door protectionistische maatregelen tegen de alsmaar toenemende globalisering - belastingen op arbeid moeten omlaag omdat die vaak de Vlaamse KMO's treffen en de tewerkstelling verhinderen (wat dan weer een te hoge werkdruk met zich meebrengt) - arbeiders moeten inspraak krijgen in het beleid van de onderneming, samenspraak tussen werkgever en werknemer en de werknemer moet als gelijkwaardig behandeld worden - de vennootschapsbelastingen moeten fors omlaag (zeker voor de kleine venootschappen) en vereenvoudigd worden, wat industrie van het buitenland aantrekt, maar bedrijven die verhuizen naar het buitenland puur omwille van meer winst te willen maken, daar kan de overheid ingrijpen en het bedrijf nationaliseren. Dus de industrie krijgt een gunstig tarief, maar moet wel eventuele overheidsinterventie dulden - groter verschil tussen uitkering en lonen (wie werkt moet beloond worden, dit moet niet door de bruto lonen te laten stijgen, maar door de belastingen te verlagen) Iedereen moet wel recht krijgen op een uitkering, zelfs als hij niet wil werken. Daarom een onderscheid tussen werkzoekenden en werkweigeraars. Werkweigeraars krijgen dan een minimumbedrag waar ze van kunnen leven, zij het erg nipt - De kosten van de loonlastenverlagingen en de verlaging van venootschapsbelasting worden gedekt door belastingen op kapitaal, allerlei belastingen in het kader van protectionistische maatregelen (bijvoorbeeld invoerheffingen, extra belastingen voor grote buitenlandse multinationals als Coca Cola, Macdonalds, enz...). Ook een verhoging van de geldhoeveelheid gekoppeld aan een restrictief prijsbeleid vormt een optie (verhoging geldhoeveelheid kan inflatie veroorzaken tenzij de overheid de maximumprijzen bepaald) - Bestuurders en managers, die zich zwaar verrijken op kosten van hun onderneming en hun werknemers, moeten door de overheid hard aangepakt worden. Ook dit kan een bron van inkomsten vormen. - Door de protectionistische maatregelen tegen de globalisering zullen de Vlaamse bedrijven het iets makkelijker hebben, wat dan weer de tewerkstelling en de zeer hoge werkdruk en productiviteit van tegenwoordig ten goede komt. - Mensen vanaf 55 jaar hebben allemaal het recht deeltijds te werken, indien ze dat willen. Natuurlijk verdienen ze dan minder, maar dat deeltijds werk zal geen invloed hebben op hun toekomstig pensioen. Formules genoeg als 4/5, 3/5 of halftijds werk. - Uiteraard blijft de sociale bescherming voor zieken en invalieden behouden.[/size]

[size=1]Edit:[/size]

[size=1]After edit by max4westland on 09-10-2005 at 17:23 Reason: -------------------------------- Hier wordt dus nogmaals de noodzaak van een nationaal solidaristisch systeem heel duidelijk. Zowel het asociale globalistische en kapitalistische systeem en het socialisme/marxisme hebben afgedaan. Kapitalisme: - door de vrije markt en globalisering moet de productiviteit en werkdruk alleen maar naar omhoog, wat leidt tot sociale onrust (immers de Vlaamse bedrijven moeten concurreren met het vaak goedkopere buitenland) - de kleine Vlaamse middenstand en KMO's krijgen het steeds moeilijker om te concurreren tegen de grote buitenlandse multinationals - grote kloof tussen arm en rijk, geen solidariteit meer tussen de bevolking Socialisme/marxisme: - de vakbonden hebben een zeer grote macht waardoor ze het ondernemerschap in Vlaanderen extra moeilijk maken - stakingen kunnen zware schade aan de economie toebrengen en dit zowel voor de werknemer als de bedrijven, waardoor de tewerkstelling in het gedrang komt - het verschil tussen een uitkering en het loon van iemand die de inspanning doet om te werken is te klein - de lasten op arbeid zijn veel te groot (wat leidt tot minder tewerkstelling, gedwongen werkloosheid en zeer hoge werkdruk in bedrijven) Nationaal Solidarisme is de oplossing: - steun aan de kleine Vlaanse ondernemer en landbouwer door protectionistische maatregelen tegen de alsmaar toenemende globalisering - belastingen op arbeid moeten omlaag omdat die vaak de Vlaamse KMO's treffen en de tewerkstelling verhinderen (wat dan weer een te hoge werkdruk met zich meebrengt) - arbeiders moeten inspraak krijgen in het beleid van de onderneming, samenspraak tussen werkgever en werknemer en de werknemer moet als gelijkwaardig behandeld worden - de vennootschapsbelastingen moeten fors omlaag (zeker voor de kleine venootschappen) en vereenvoudigd worden, wat industrie van het buitenland aantrekt, maar bedrijven die verhuizen naar het buitenland puur omwille van meer winst te willen maken, daar kan de overheid ingrijpen en het bedrijf nationaliseren. Dus de industrie krijgt een gunstig tarief, maar moet wel eventuele overheidsinterventie dulden - groter verschil tussen uitkering en lonen (wie werkt moet beloond worden, dit moet niet door de bruto lonen te laten stijgen, maar door de belastingen te verlagen) Iedereen moet wel recht krijgen op een uitkering, zelfs als hij niet wil werken. Daarom een onderscheid tussen werkzoekenden en werkweigeraars. Werkweigeraars krijgen dan een minimumbedrag waar ze van kunnen leven, zij het erg nipt - De kosten van de loonlastenverlagingen en de verlaging van venootschapsbelasting worden gedekt door belastingen op kapitaal, allerlei belastingen in het kader van protectionistische maatregelen (bijvoorbeeld invoerheffingen, extra belastingen voor grote buitenlandse multinationals als Coca Cola, Macdonalds, enz...). Ook een verhoging van de geldhoeveelheid gekoppeld aan een restrictief prijsbeleid vormt een optie (verhoging geldhoeveelheid kan inflatie veroorzaken tenzij de overheid de maximumprijzen bepaald) - Bestuurders en managers, die zich zwaar verrijken op kosten van hun onderneming en hun werknemers, moeten door de overheid hard aangepakt worden. Ook dit kan een bron van inkomsten vormen. - Door de protectionistische maatregelen tegen de globalisering zullen de Vlaamse bedrijven het iets makkelijker hebben, wat dan weer de tewerkstelling en de zeer hoge werkdruk en productiviteit van tegenwoordig ten goede komt. - Mensen vanaf 55 jaar hebben allemaal het recht deeltijds te werken, indien ze dat willen. Natuurlijk verdienen ze dan minder, maar dat deeltijds werk zal geen invloed hebben op hun toekomstig pensioen. Formules genoeg als 4/5, 3/5 of halftijds werk.[/size]

[size=1]Edit:[/size]

[size=1]After edit by max4westland on 09-10-2005 at 17:22 Reason: -------------------------------- Hier wordt dus nogmaals de noodzaak van een nationaal solidaristisch systeem heel duidelijk. Zowel het asociale globalistische en kapitalistische systeem en het socialisme/marxisme hebben afgedaan. Kapitalisme: - door de vrije markt en globalisering moet de productiviteit en werkdruk alleen maar naar omhoog, wat leidt tot sociale onrust (immers de Vlaamse bedrijven moeten concurreren met het vaak goedkopere buitenland) - de kleine Vlaamse middenstand en KMO's krijgen het steeds moeilijker om te concurreren tegen de grote buitenlandse multinationals - grote kloof tussen arm en rijk, geen solidariteit meer tussen de bevolking Socialisme/marxisme: - de vakbonden hebben een zeer grote macht waardoor ze het ondernemerschap in Vlaanderen extra moeilijk maken - stakingen kunnen zware schade aan de economie toebrengen en dit zowel voor de werknemer als de bedrijven, waardoor de tewerkstelling in het gedrang komt - het verschil tussen een uitkering en het loon van iemand die de inspanning doet om te werken is te klein - de lasten op arbeid zijn veel te groot Nationaal Solidarisme is de oplossing: - steun aan de kleine Vlaanse ondernemer en landbouwer door protectionistische maatregelen tegen de alsmaar toenemende globalisering - belastingen op arbeid moeten omlaag omdat die vaak de Vlaamse KMO's treffen en de tewerkstelling verhinderen (wat dan weer een te hoge werkdruk met zich meebrengt) - arbeiders moeten inspraak krijgen in het beleid van de onderneming, samenspraak tussen werkgever en werknemer en de werknemer moet als gelijkwaardig behandeld worden - de vennootschapsbelastingen moeten fors omlaag (zeker voor de kleine venootschappen) en vereenvoudigd worden, wat industrie van het buitenland aantrekt, maar bedrijven die verhuizen naar het buitenland puur omwille van meer winst te willen maken, daar kan de overheid ingrijpen en het bedrijf nationaliseren. Dus de industrie krijgt een gunstig tarief, maar moet wel eventuele overheidsinterventie dulden - groter verschil tussen uitkering en lonen (wie werkt moet beloond worden, dit moet niet door de bruto lonen te laten stijgen, maar door de belastingen te verlagen) Iedereen moet wel recht krijgen op een uitkering, zelfs als hij niet wil werken. Daarom een onderscheid tussen werkzoekenden en werkweigeraars. Werkweigeraars krijgen dan een minimumbedrag waar ze van kunnen leven, zij het erg nipt - De kosten van de loonlastenverlagingen en de verlaging van venootschapsbelasting worden gedekt door belastingen op kapitaal, allerlei belastingen in het kader van protectionistische maatregelen (bijvoorbeeld invoerheffingen, extra belastingen voor grote buitenlandse multinationals als Coca Cola, Macdonalds, enz...). Ook een verhoging van de geldhoeveelheid gekoppeld aan een restrictief prijsbeleid vormt een optie (verhoging geldhoeveelheid kan inflatie veroorzaken tenzij de overheid de maximumprijzen bepaald) - Bestuurders en managers, die zich zwaar verrijken op kosten van hun onderneming en hun werknemers, moeten door de overheid hard aangepakt worden. Ook dit kan een bron van inkomsten vormen. - Door de protectionistische maatregelen tegen de globalisering zullen de Vlaamse bedrijven het iets makkelijker hebben, wat dan weer de tewerkstelling en de zeer hoge werkdruk en productiviteit van tegenwoordig ten goede komt. - Mensen vanaf 55 jaar hebben allemaal het recht deeltijds te werken, indien ze dat willen. Natuurlijk verdienen ze dan minder, maar dat deeltijds werk zal geen invloed hebben op hun toekomstig pensioen. Formules genoeg als 4/5, 3/5 of halftijds werk.[/size]

[size=1]Edit:[/size]

[size=1]After edit by max4westland on 09-10-2005 at 17:20 Reason: -------------------------------- Hier wordt dus nogmaals de noodzaak van een nationaal solidaristisch systeem heel duidelijk. Zowel het asociale globalistische en kapitalistische systeem en het socialisme/marxisme hebben afgedaan. Kapitalisme: - door de vrije markt en globalisering moet de productiviteit en werkdruk alleen maar naar omhoog, wat leidt tot sociale onrust (immers de Vlaamse bedrijven moeten concurreren met het vaak goedkopere buitenland) - de kleine Vlaamse middenstand en KMO's krijgen het steeds moeilijker om te concurreren tegen de grote buitenlandse multinationals - grote kloof tussen arm en rijk, geen solidariteit meer tussen de bevolking Socialisme/marxisme: - de vakbonden hebben een zeer grote macht waardoor ze het ondernemerschap in Vlaanderen extra moeilijk maken - stakingen kunnen zware schade aan de economie toebrengen en dit zowel voor de werknemer als de bedrijven, waardoor de tewerkstelling in het gedrang komt - het verschil tussen een uitkering en het loon van iemand die de inspanning doet om te werken is te groot - de lasten op arbeid zijn veel te groot Nationaal Solidarisme is de oplossing: - steun aan de kleine Vlaanse ondernemer en landbouwer door protectionistische maatregelen tegen de alsmaar toenemende globalisering - belastingen op arbeid moeten omlaag omdat die vaak de Vlaamse KMO's treffen en de tewerkstelling verhinderen (wat dan weer een te hoge werkdruk met zich meebrengt) - arbeiders moeten inspraak krijgen in het beleid van de onderneming, samenspraak tussen werkgever en werknemer en de werknemer moet als gelijkwaardig behandeld worden - de vennootschapsbelastingen moeten fors omlaag (zeker voor de kleine venootschappen) en vereenvoudigd worden, wat industrie van het buitenland aantrekt, maar bedrijven die verhuizen naar het buitenland puur omwille van meer winst te willen maken, daar kan de overheid ingrijpen en het bedrijf nationaliseren. Dus de industrie krijgt een gunstig tarief, maar moet wel eventuele overheidsinterventie dulden - groter verschil tussen uitkering en lonen (wie werkt moet beloond worden, dit moet niet door de bruto lonen te laten stijgen, maar door de belastingen te verlagen) Iedereen moet wel recht krijgen op een uitkering, zelfs als hij niet wil werken. Daarom een onderscheid tussen werkzoekenden en werkweigeraars. Werkweigeraars krijgen dan een minimumbedrag waar ze van kunnen leven, zij het erg nipt - De kosten van de loonlastenverlagingen en de verlaging van venootschapsbelasting worden gedekt door belastingen op kapitaal, allerlei belastingen in het kader van protectionistische maatregelen (bijvoorbeeld invoerheffingen, extra belastingen voor grote buitenlandse multinationals als Coca Cola, Macdonalds, enz...). Ook een verhoging van de geldhoeveelheid gekoppeld aan een restrictief prijsbeleid vormt een optie (verhoging geldhoeveelheid kan inflatie veroorzaken tenzij de overheid de maximumprijzen bepaald) - Bestuurders en managers, die zich zwaar verrijken op kosten van hun onderneming en hun werknemers, moeten door de overheid hard aangepakt worden. Ook dit kan een bron van inkomsten vormen. - Door de protectionistische maatregelen tegen de globalisering zullen de Vlaamse bedrijven het iets makkelijker hebben, wat dan weer de tewerkstelling en de zeer hoge werkdruk en productiviteit van tegenwoordig ten goede komt. - Mensen vanaf 55 jaar hebben allemaal het recht deeltijds te werken, indien ze dat willen. Natuurlijk verdienen ze dan minder, maar dat deeltijds werk zal geen invloed hebben op hun toekomstig pensioen. Formules genoeg als 4/5, 3/5 of halftijds werk.[/size]

[size=1]Edit:[/size]

[size=1]After edit by max4westland on 09-10-2005 at 17:18 Reason: -------------------------------- Hier wordt dus nogmaals de noodzaak van een nationaal solidaristisch systeem heel duidelijk. Zowel het asociale globalistische en kapitalistische systeem en het socialisme/marxisme hebben afgedaan. Kapitalisme: - door de vrije markt en globalisering moet de productiviteit en werkdruk alleen maar naar omhoog, wat leidt tot sociale onrust (immers de Vlaamse bedrijven moeten concurreren met het vaak goedkopere buitenland) - de kleine Vlaamse middenstand en KMO's krijgen het steeds moeilijker om te concurreren tegen de grote buitenlandse multinationals - grote kloof tussen arm en rijk, geen solidariteit meer tussen de bevolking Socialisme/marxisme: - de vakbonden hebben een zeer grote macht waardoor ze het ondernemerschap in Vlaanderen extra moeilijk maken - stakingen kunnen zware schade aan de economie toebrengen en dit zowel voor de werknemer als de bedrijven, waardoor de tewerkstelling in het gedrang komt - het verschil tussen een uitkering en het loon van iemand die de inspanning doet om te werken is te groot - de lasten op arbeid zijn veel te groot Nationaal Solidarisme is de oplossing: - steun aan de kleine Vlaanse ondernemer en landbouwer door protectionistische maatregelen tegen de alsmaar toenemende globalisering - belastingen op arbeid moeten omlaag omdat die vaak de Vlaamse KMO's treffen en de tewerkstelling verhinderen (wat dan weer een te hoge werkdruk met zich meebrengt) - arbeiders moeten inspraak krijgen in het beleid van de onderneming, samenspraak tussen werkgever en werknemer en de werknemer moet als gelijkwaardig behandeld worden - de vennootschapsbelastingen moeten fors omlaag (zeker voor de kleine venootschappen) en vereenvoudigd worden, wat industrie van het buitenland aantrekt, maar bedrijven die verhuizen naar het buitenland puur omwille van meer winst te willen maken, daar kan de overheid ingrijpen en het bedrijf nationaliseren. Dus de industrie krijgt een gunstig tarief, maar moet wel eventuele overheidsinterventie dulden - groter verschil tussen uitkering en lonen (wie werkt moet beloond worden, dit moet niet door de bruto lonen te laten stijgen, maar door de belastingen te verlagen) Iedereen moet wel recht krijgen op een uitkering, zelfs als hij niet wil werken. Daarom een onderscheid tussen werkzoekenden en werkweigeraars. Werkweigeraars krijgen dan een minimumbedrag waar ze van kunnen leven, zij het nipt - De kosten van de loonlastenverlagingen en de verlaging van venootschapsbelasting worden gedekt door belastingen op kapitaal, allerlei belastingen in het kader van protectionistische maatregelen (bijvoorbeeld invoerheffingen, extra belastingen voor grote buitenlandse multinationals als Coca Cola, Macdonalds, enz...). Ook een verhoging van de geldhoeveelheid gekoppeld aan een restrictief prijsbeleid vormt een optie (verhoging geldhoeveelheid kan inflatie veroorzaken tenzij de overheid de maximumprijzen bepaald) - Bestuurders en managers, die zich zwaar verrijken op kosten van hun onderneming en hun werknemers, moeten door de overheid hard aangepakt worden. Ook dit kan een bron van inkomsten vormen. - Door de protectionistische maatregelen tegen de globalisering zullen de Vlaamse bedrijven het iets makkelijker hebben, wat dan weer de tewerkstelling en de zeer hoge werkdruk en productiviteit van tegenwoordig ten goede komt. - Mensen vanaf 55 jaar hebben allemaal het recht deeltijds te werken, indien ze dat willen. Natuurlijk verdienen ze dan minder, maar dat deeltijds werk zal geen invloed hebben op hun toekomstig pensioen. Formules genoeg als 4/5, 3/5 of halftijds werk.[/size]

[size=1]Edit:[/size]

[size=1]After edit by max4westland on 09-10-2005 at 17:17 Reason: -------------------------------- Hier wordt dus nogmaals de noodzaak van een nationaal solidaristisch systeem heel duidelijk. Zowel het asociale globalistische en kapitalistische systeem en het socialisme/marxisme hebben afgedaan. Kapitalisme: - door de vrije markt en globalisering moet de productiviteit en werkdruk alleen maar naar omhoog, wat leidt tot sociale onrust (immers de Vlaamse bedrijven moeten concurreren met het vaak goedkopere buitenland) - de kleine Vlaamse middenstand en KMO's krijgen het steeds moeilijker om te concurreren tegen de grote buitenlandse multinationals - grote kloof tussen arm en rijk, geen solidariteit meer tussen de bevolking Socialisme/marxisme: - de vakbonden hebben een zeer grote macht waardoor ze het ondernemerschap in Vlaanderen extra moeilijk maken - stakingen kunnen zware schade aan de economie toebrengen en dit zowel voor de werknemer als de bedrijven, waardoor de tewerkstelling in het gedrang komt - het verschil tussen een uitkering en het loon van iemand die de inspanning doet om te werken is te groot - de lasten op arbeid zijn veel te groot Nationaal Solidarisme is de oplossing: - steun aan de kleine Vlaanse ondernemer en landbouwer door protectionistische maatregelen tegen de alsmaar toenemende globalisering - belastingen op arbeid moeten omlaag omdat die vaak de Vlaamse KMO's treffen en de tewerkstelling verhinderen - arbeiders moeten inspraak krijgen in het beleid van de onderneming, samenspraak tussen werkgever en werknemer en de werknemer moet als gelijkwaardig behandeld worden - de vennootschapsbelastingen moeten fors omlaag (zeker voor de kleine venootschappen) en vereenvoudigd worden, wat industrie van het buitenland aantrekt, maar bedrijven die verhuizen naar het buitenland puur omwille van meer winst te willen maken, daar kan de overheid ingrijpen en het bedrijf nationaliseren. Dus de industrie krijgt een gunstig tarief, maar moet wel eventuele overheidsinterventie dulden - groter verschil tussen uitkering en lonen (wie werkt moet beloond worden, dit moet niet door de bruto lonen te laten stijgen, maar door de belastingen te verlagen) Iedereen moet wel recht krijgen op een uitkering, zelfs als hij niet wil werken. Daarom een onderscheid tussen werkzoekenden en werkweigeraars. Werkweigeraars krijgen dan een minimumbedrag waar ze van kunnen leven, zij het nipt - De kosten van de loonlastenverlagingen en de verlaging van venootschapsbelasting worden gedekt door belastingen op kapitaal, allerlei belastingen in het kader van protectionistische maatregelen (bijvoorbeeld invoerheffingen, extra belastingen voor grote buitenlandse multinationals als Coca Cola, Macdonalds, enz...). Ook een verhoging van de geldhoeveelheid gekoppeld aan een restrictief prijsbeleid vormt een optie (verhoging geldhoeveelheid kan inflatie veroorzaken tenzij de overheid de maximumprijzen bepaald) - Bestuurders en managers, die zich zwaar verrijken op kosten van hun onderneming en hun werknemers, moeten door de overheid hard aangepakt worden. Ook dit kan een bron van inkomsten vormen. - Door de protectionistische maatregelen tegen de globalisering zullen de Vlaamse bedrijven het iets makkelijker hebben, wat dan weer de tewerkstelling en de zeer hoge werkdruk en productiviteit van tegenwoordig ten goede komt. - Mensen vanaf 55 jaar hebben allemaal het recht deeltijds te werken, indien ze dat willen. Natuurlijk verdienen ze dan minder, maar dat deeltijds werk zal geen invloed hebben op hun toekomstig pensioen. Formules genoeg als 4/5, 3/5 of halftijds werk.[/size]

[size=1]Before any edits, post was: -------------------------------- Hier wordt dus nogmaals de noodzaak van een nationaal solidaristisch systeem heel duidelijk. Zowel het asociale globalistische en kapitalistische systeem en het socialisme/marxisme hebben afgedaan. Kapitalisme: - door de vrije markt en globalisering moet de productiviteit en werkdruk alleen maar naar omhoog, wat leidt tot sociale onrust (immers de Vlaamse bedrijven moeten concurreren met het vaak goedkopere buitenland) - de kleine Vlaamse middenstand en KMO's krijgen het steeds moeilijker om te concurreren tegen de grote buitenlandse multinationals - grote kloof tussen arm en rijk, geen solidariteit meer tussen de bevolking Socialisme/marxisme: - de vakbonden hebben een zeer grote macht waardoor ze het ondernemerschap in Vlaanderen extra moeilijk maken - stakingen kunnen zware schade aan de economie toebrengen en dit zowel voor de werknemer als de bedrijven, waardoor de tewerkstelling in het gedrang komt - het verschil tussen een uitkering en het loon van iemand die de inspanning doet om te werken is te groot - de lasten op arbeid zijn veel te groot Nationaal Solidarisme is de oplossing: - steun aan de kleine Vlaanse ondernemer en landbouwer door protectionistische maatregelen tegen de alsmaar toenemende globalisering - belastingen op arbeid moeten omlaag omdat die vaak de Vlaamse KMO's treffen en de tewerkstelling verhinderen - arbeiders moeten inspraak krijgen in het beleid van de onderneming, samenspraak tussen werkgever en werknemer en de werknemer moet als gelijkwaardig behandeld worden - de vennootschapsbelastingen moeten fors omlaag (zeker voor de kleine venootschappen) en vereenvoudigd worden, wat industrie van het buitenland aantrekt, maar bedrijven die verhuizen naar het buitenland puur omwille van meer winst te willen maken, daar kan de overheid ingrijpen en het bedrijf nationaliseren. Dus de industrie krijgt een gunstig tarief, maar moet wel eventuele overheidsinterventie dulden - groter verschil tussen uitkering en lonen (wie werkt moet beloond worden, dit moet niet door de bruto lonen te laten stijgen, maar door de belastingen te verlagen) Iedereen moet wel recht krijgen op een uitkering, zelfs als hij niet wil werken. Daarom een onderscheid tussen werkzoekenden en werkweigeraars. Werkweigeraars krijgen dan een minimumbedrag waar ze van kunnen leven, zij het nipt - De kosten van de loonlastenverlagingen en de verlaging van venootschapsbelasting worden gedekt door belastingen op kapitaal, allerlei belastingen in het kader van protectionistische maatregelen (bijvoorbeeld invoerheffingen, extra belastingen voor grote buitenlandse multinationals als Coca Cola, Macdonalds, enz...) - Bestuurders en managers, die zich zwaar verrijken op kosten van hun onderneming en hun werknemers, moeten door de overheid hard aangepakt worden. Ook dit kan een bron van inkomsten vormen. - Door de protectionistische maatregelen tegen de globalisering zullen de Vlaamse bedrijven het iets makkelijker hebben, wat dan weer de tewerkstelling en de zeer hoge werkdruk en productiviteit van tegenwoordig ten goede komt. - Mensen vanaf 55 jaar hebben allemaal het recht deeltijds te werken, indien ze dat willen. Natuurlijk verdienen ze dan minder, maar dat deeltijds werk zal geen invloed hebben op hun toekomstig pensioen. Formules genoeg als 4/5, 3/5 of halftijds werk.[/size]

[/edit]

Waar blijft het vb in deze debat?