| Onbekende |
8 juli 2003 16:20 |
Links, en dan vooral extreem links of communisten willen wel eens graag uithalen naar 'rechts'. En verheerlijken Marx, Lenin, Mao en ja, zelfs Stalin.
Andersom is zelden het geval.
Daarom volgt hier een kleine samenvatting over het 'waarom' wij tegen het communisme zijn.
Vooral omdat enkele wetten en voorschriften in ons land er al aardig beginnen op te lijken.
Wij behoren tenslotte niet tot diegenen, die uit lafheid de 'ideologische mode' slaafs volgen. Wij laten ons ook niet verleiden in apathie weg te zinken. Wij willen onze mening duidelijk en luid verkondigen. Aan diegenen, die ons voortdurend voorhouden, dat wij beter het positieve van de maatschappij zouden onderstrepen, zeggen wij: dat doen wij ook. Onze huidige nood is groot en daarom moet overal dringend het gepast antwoord klinken op de vraag 'Wat te doen?'
1. Marx schreef, dat het geweld de vroedvrouw is van de oude maatschappij in verwachting van de nieuwe. Engels voegde eraan toe, dat geweld het instrument is tot sociale veranderingen. Lenin zei, dat elke grote revolutie, en zeker de 'socialistische', ondenkbaar is zonder interne oorlog, d.w.z. burgeroorlog. En deze is vernietigender en stort meer miljoenen mensen in de totale chaos, dan een externe oorlog. Ook Mao verheerlijkt de oorlog. De communisten hebben steeds uitgevoerd was ze prediken. De Tweede Wereldoorlog begon met een, akkoord tussen de Nazi's en de communisten om Polen te bezetten en te verdelen. In de hele wereld spannen communisten zich in om 'revolutionaire' oorlogen te ontketenen. Dat maakt ons tot anticommunisten, omdat wij voor de geweldloosheid zijn.
2. De communistische oorlog wil het vestigen van de 'dictatuur van het proletariaat'. Lenin omschreef het als de op kracht gebaseerde en wettelijke onbeperkte heerschappij van het proletariaat over de bourgeoisie. De praktijk is, dat het volk er echter niet aan te pas komt. Het individu bezit geen burgerrechten meer in deze meest tirannieke van alle regeringsvormen. Hier zien wij wat onvrijheid betekent, hoe geweld en terreur heersen, hoe de menselijkheid en de menselijke waardigheid met voeten worden getreden. Dit verschrikkelijke regime vernietigt in de mens het edelste, mooiste en grootste: het persoonlijk geweten en de vrijheid om de eigen wijze van denken en leven te bepalen. Dat maakt ons tot anticommunisten, omdat wij voor de vrijheid zijn.
3. De communistische dictatuur heerst met een absoluut monopolie over elk aspect van het maatschappelijk leven. De partij denkt voor de mens, formuleert alle wetten en dwingt de uitvoering af, controleert leger en politie, ontwerpt het economisch plan en beheerst de werkgelegenheid, organiseert het onderwijs, de vakbonden, de pers, de artistieke-, sportieve- en religieuze activiteiten. De partij heeft absolute macht over leven en dood van de burger, die geen fundamentele rechten meer bezit. Hij is een slaaf, eigendom van de partij, willoos creatuur in dienst van haar machtsstreven. Hij is beperkt in wat hij leest, hoort en zegt. Wij kennen de methodes van de marteling en de hersenspoeling, de beklemming van de angst, het regime in de dwangarbeiderskampen en de 'bijzondere' hospitalen. De DDR-autoriteiten moesten de muur oprichten om de vlucht van de hele bevolking te verhinderen.
Een vloed van vluchtelingen stroomt uit elk communistisch land, waar ook maar enige mogelijkheid daartoe bestaat. Wij zien hoe tussen prikkeldraad en mijnenvelden mensen, die vrij willen zijn de dood vinden. Dat maakt ons tot anticommunisten, omdat wij de menselijke waardigheid eerbiedigen.
4. Het communisme doet het voorkomen alsof strijden voor de rechten van de mens oubollig gemoraliseer zou zijn van conservatieve reactionairen. Het stelt, dat de rechten van de mens alleen bepaald worden door het belang van de 'gemeenschap' (de staat). Het persoonlijk aspect, de individuele rechten, zijn hersenspinsels van de koude-oorlogspropaganda. Maar alleen sociale rechten garanderen zonder rekening te houden met de individuele rechten is collectivistische waanzin en dictatuur. Dat maakt ons tot anticommunisten, omdat wij de rechten van het individu erkennen.
5. Het communisme voert een oorlog zonder genade tegen de waarheid, vrede, goedheid, rechtvaardigheid en ware vooruitgang. Het vernietigt de absolute maatstaven van goed en kwaad. De mensheid verliest elk kompas en belandt in een omgeving waarin de sterkste recht door macht kan afdwingen. Het verlaagt het menselijk leven tot een korte toevalligheid zonder betekenis of doel. Dat maakt ons tot anticommunisten, omdat wij ons zelf willen zijn.
6. Wij horen de leugens van het communisme en de misleidende spitsvondigheden van zijn propaganda. Wij zien de invloed ervan op jonge mensen, waardoor het veld wint in de vrije wereld. Wij denken aan onze universiteiten, waar jonge misleide geesten met helmen, knuppels, ijzeren staven, kettingen en bommen, haat en terreur verspreiden. Wij denken aan jongeren wier verblindheid even gevaarlijk is als de misdadigheid van hun knuppelende kameraden. Wij denken aan hen, die als gezagsdragers geen alternatief kunnen bieden en de verkrachting van de rechtstaat laten escaleren, uit angst voor dezelfde onzalige profeten, die eens het totalitarisme tot staatsleer hebben verheven. Wij horen zeggen, dat er een goed, een 'menselijk' communisme bestaat, dat sociaal en rechtvaardig is, de enige mogelijkheid om het onrecht uit onze wereld te doen verdwijnen. Wij zien steeds, dat het communisme-aan-de-macht onmenselijk is, nooit staking en discussie tegen zich toestaat, nooit de mensen vrij over hun toekomst laat beslissen.
Het is duidelijk, dat het communisme niet zonder angst, zonder dwang, zonder terreur kan slagen. En dat maakt ons tot anti-links en zonder enige twijfel "anticommunisten".
|
