Vraagstukken politieke praktijk
 

De huidige politieke bedrijvigheid in Europa speelt zich af op hoenderhokniveau. De minister president van het mini-staatje Verenigd Koninkrijk spreekt dreigende taal tegen de meest invloedrijke islamietische theocratie, die intussen met een aantal andere firma's contracten afsluit
om zijn kerntechnieken te verbeteren. Eens er een ramp gebeurd
sjieten bombarderen soennieten of wahabieten etc.. komen die feiten aan het licht en roept iedereen schandaal, ja er wordt zelfs een of ander duister personage opgevoerd om wegens "oorlogsmisdaden" een langere celstraf uit te zitten.

Kortelings wordt het steeds maar aangroeiend handelstekort van de USA
dermate onhoudbaar dat de machtige dollar keldert ons allemaal meesleurend in een economisch rampenscenario.

Tegen deze achtergrond bedrijft men in het belgische hoenderhok ook hokjespolitiek : een verdeling in vlaams, waals en brusselse hokjes
en wat heen en weer gekakel. Onzekerheid die maakt dat in de praktijk een steeds groter gedeelte van het electoraat aan de zijkant gaat staan
en niet meer mee wil doen... Resultaat ? Oorlogen, bloedvergieten, aanslagen... maar ja : wij doen niet mee, de wereld rond ons vergaat
en dat gaat ons niet aan.

Praktische politiek heeft als taak conflicten te localizeren, te begrijpen en op te lossen, regels van internationaal recht toe te passen en desnoods uit te vinden om tot oplossingen te komen, wat iets heel anders is dan posities verharden en aan de zijlijn gaan staan.

maar die conflikten komen van de leiders omwille van territorialiteit enz.,vanuit de zijlijn kan je dat gadeslaan en een praktijk uitvinden volgens de noden.Als blijkt dat uit de zijlijn een praktijk kan onstaan los van de binnengrenzen dat de doelstellingen beter dienen,tja...

partijpolitiek is het clandenken dat nog steeds ingebakken blijkt in onze zg moderne cultuur.

het vlaams belang zegt eigen volk eerst
maar vera dua zegt eigen partij eerst

alle partijen worden met goede bedoelingen opgericht
maar na een tijd verword de partij tot een doel op zich.

Volgens mij zou men de lijsten beter afschaffen en alleen nog individuele kandidaturen mogelijk maken. De partijpolitiek maakt vandaag de dag immers van gans de politiek een karikatuur, een soap

partijpolitiek = vriendjespolitiek
belgie is een particratie
een partijtop in de regering heeft meer te zeggen dan de regering