Levertraan |
30 januari 2006 12:32 |
Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Casca
(Bericht 1526145)
Ik vind persoonlijk dat een staat de plicht heeft om structurele maatregelen te treffen indien dit nodig is voor het harmonieus functioneren van de samenleving. De vraag is ook of structurele maatregelen (zoals quota's bv) wel iets te maken heeft met de keuzes van mensen. Voor mij bepalen structurele maatregelen meer het kader waarin individuele keuzes gemaakt worden.
|
Mja, hier zit wel iets in.. Op voorwaarde dat het doel van die structurele maatregel, namelijk een harmonieus samenleven, bereikt kan worden door dat kader te scheppen. Ik persoonlijk geloof niet dat structurele maatregelen gebasseerd op quota dit doel dichter bij brengen. Integendeel. Dit omdat die structurele maatregel (quota) gebasseerd is op het denkbeeld dat men juist wil bestrijden: quota kunnen immers enkel gebruikt worden indien er een onderscheid is tussen bepaalde mensen, rassen. Wanneer iemands keuzevrijheid juist wordt bepaald door zijn ras, cultiveert men juist het rasbewustzijn dat men denkt te bestrijden. Het 'middel' is dus totaal inconsequent aan de 'gedachte'.
Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Casca
(Bericht 1526145)
Het onderscheid tussen racisme en positieve discriminatie ligt bij mij in het einddoel van de maatregel. Bij positieve discriminatie bv zal de focus liggen op een maatschappij die beter is voor alle betrokken. Het probleem is dat veel mensen vaak alles gaan bekijken uit een egoistisch standpunt en dus geen begrip willen opbrengen voor het groter goed, aangezien dit vaak een opoffering betekent van hun kant, een opoffering die ze niet willen maken voor 'de indringers' (niettegestaande deze indringers hier meestal al tientallen jaren verblijven, of hier zelfs geboren zijn, wat hun evenveel recht heeft om te delen in de voordelen van ons systeem). Om te delen in de voorrechten van ons systeem heeft men echter een bepaald cultureel kapitaal nodig, en hiervoor is een onderwijssysteem dat geen enkele groep uitsluit essentieel.
Het is inderdaad dus de keuze van individuele burgers om te bepalen waar ze hun kinderen naar school sturen, maar de regering heeft het recht (en volgens mij zelfs de plicht) om de keuzestructuur zo te bepalen dat deze voor de maatschappij in zijn geheel ten goede komt, zonder dat door segregatie groepen met een bepaalde achterstand worden gediscrimineerd. Het is juist de bedoeling dat deze groepen (niet de individuen erin) weggewerkt worden, en daarvoor zijn er opofferingen nodig.
|
Die opofferingen dienen dan door 100% van de samenleving worden ondersteund. Niet 50% + 1, of 70% of 80%.. Neen, de volle 100%, iedereen moet hetzelfde denken, en dat is nu juist het totalitaire van heel de anti-segregatie theorie. De Amerikaanse professor Thomas C. Schelling heeft ooit aangetoond dat zelfs wanneer een kleine minderheid van zo'n 20% van de mensen liever in de buurt van blanken woont dan van zwarten, segregatie onontkoombaar is. Hij deed dit via het volgende wiskundig model waarbij elk vierkantje blij is wanneer het omringd word door bijvoorbeeld minimum meer dan de helft van zijn eigen soort. Is dat niet het geval, dan verhuist het. Wiskundig Segregatie Model Akkoord, dit is wel een klinisch, wiskundig model. Een abstractie van de werkelijkheid. Maar de overeenkomst met de werkelijkheid in steden als Rotterdam, Amsterdam, Parijse Banlieue's.. is frapant.
|