| Jazeker |
6 maart 2006 17:21 |
Voor de topic starter :
Citaat:
De zeven projecten van premier Verhofstadt
De eerste minister heeft grote plannen voor 2005. Maar waarover gaat het precies? Hoe ambitieus zijn de projecten? Wat zijn de pro's en contra's? De Standaard legt de zeven projecten onder de loep. Van onze redacteurs Steven Samyn en Guy Tegenbos
Europese grondwet
Verhofstadt :In 2005 moeten wij ook de Europese grondwet goedkeuren, wat een nieuwe basis zal creëren om Europa eindelijk een rol van betekenis in de wereld te laten spelen.
Toestand : Het koninginnestuk van het Belgische EU-voorzitterschap in 2001 was de oprichting van een Conventie. Die kreeg als opdracht een Europees Grondwettelijk Verdrag uit te werken. Na de nodige onderhandelingsrondes mochten de 25 regeringsleiders eind oktober in Rome hun handtekening onder de tekst zetten. Als iedere lidstaat de tekst goedkeurt, wordt ze op 1 november 2006 van kracht.
Pro :Voor het eerst worden de verschillende Europese verdragen in één basisverdrag gegoten. Die tekst bevat ook enkele innovaties, zoals het aanstellen van een verantwoordelijke voor het gemeenschappelijk buitenlands beleid.
Contra :Onder impuls van de VLD kwam ook in ons land het debat op gang over de vraag of de bevolking zich in een volksraadpleging moet uitspreken over de EU-grondwet. In zijn tekst rept de eerste minister echter met geen woord over een volksraadpleging. Vorige week werd het principe in de Kamer goedgekeurd met een wisselmeerderheid. Dat betekent echter niet dat de raadpleging er ook komt. De voorstanders zitten bijna allemaal op een andere golflengte wat betreft de modaliteiten ervan.
Interreligieuze dialoog
Verhofstadt : Naast de communautaire pacificatie heeft ons land ook nood aan een interreligieuze dialoog om tot elke prijs confrontaties te vermijden zoals we die in andere landen zien opduiken. In 2005 zal dan ook een conferentie plaatsgrijpen met de religieuze leiders van ons land, waarbij imams, rabbijnen, priesters en vrijzinnigen worden uitgenodigd om naar elkaar toe te groeien.
Toestand : In het federale regeerakkoord werd al een interculturele dialoog aangekondigd. Eind februari opende Marie Arena (PS), toen minister van Maatschappelijke Integratie en Interculturaliteit, de dialoog in het bijzijn van prins Filip. Begin deze maand stelde Christian Dupont (PS), minister van Maatschappelijke Integratie, het eerste syntheseverslag van de commissie onder leiding van Annemie Neyts (VLD) en Roger Lallemand (PS) voor. In het voorjaar van 2005 moet het eindverslag af zijn.
Pro : De premier merkt terecht op dat er een toenemende spanning heerst tussen de ,, C hristian West en de Muslim rest ''. Het debat hierover zal de volgende jaren aan belang winnen. Het debat niet beperken tot politici, maar andere (religieuze) vertegenwoordigers aan het woord laten, is positief.
Contra : De premier benadrukt dat er geen minderwaardige culturen bestaan. Zijn vice-premier Patrick Dewael (VLD) verklaarde enkele maanden geleden het tegenovergestelde. Het ondergraaft op zijn minst een beetje het pleidooi om een eind te maken aan de ideologie van de confrontatie.
De vraag rijst voorts of er naast een interculturele dialoog ook nog een interreligieuze dialoog moet komen (onder leiding van koning Albert). Fundamenteler is de vraag wat zo'n dialoog kan opleveren? Of zoals BV-theoloog Rik Torfs het een jaar geleden in deze krant verwoordde: ,,De interreligieuze dialoog. Wie kan daar op het eerste gezicht tegen zijn? Veel godsdiensten en veel praten. Geen oorlog, maar vrede. Edoch, precies hier schuilt een addertje onder het gras. De interreligieuze dialoog loopt het gevaar een paradepaardje te worden. Praten betekent nog niet meteen dat een gesprek tot stand komt.''
Turkije
Verhofstadt : In diezelfde geest moet Europa in 2005 toetredingsgesprekken starten met Turkije. Turkije kan een dam opwerpen tegen het fundamentalisme en het symbool worden voor vele Noord-Afrikaanse en Arabische landen dat een moslimland zich wel degelijk kan ontwikkelen tot een moderne, democratische staat.
Toestand : De vijfentwintig EU-landen bereikten vrijdag een akkoord met Turkije om vanaf oktober 2005 toetredingsonderhandelingen te starten. Die onderhandelingen zullen minstens tien jaar duren.
Pro : Verhofstadt steekt zijn nek uit in een dossier dat heel gevoelig ligt. Vlaams Belang - een grote politieke concurrent - kant zich resoluut en openlijk tegen de toetreding van Turkije.
Contra : De premier maakt het zich wel gemakkelijk door een programmapunt naar voor te schuiven dat al gerealiseerd is. In heel Europa zijn publieke opinie en veel politici verdeeld over het Turkse lidmaatschap. De Turkse delegatie heeft tijdens de laatste onderhandelingsmarathon wel veel krediet verspeeld door zich ,,arrogant en verwaand te gedragen'', luidt het.
Brussel-Halle-Vilvoorde
Verhofstadt : Na meer dan veertig jaar spanningen tussen Vlamingen en Franstaligen in en rond Brussel is de tijd rijp om die spanningen voorgoed te ontmijnen. Niet door een stemming van Vlamingen tegen Franstaligen, niet door een confrontatie, maar door een compromis zonder winnaars of verliezers, door een vergelijk waarmee de twee grote gemeenschappen van ons land kunnen instemmen.
Toestand : Brussel-Halle-Vilvoorde groeide tijdens de verkiezingscampagne uit tot het communautaire symbooldossier bij uitstek. Volgens de Vlaamse partijen is een splitsing voor 2007 het enige mogelijke antwoord op een arrest van het Arbitragehof. De Franstaligen merken - net zoals de Raad van State - op dat een oplossing voor de kieskring niet noodzakelijk een splitsing betekent. De afschaffing van de provinciale kieskringen is bijvoorbeeld een andere mogelijkheid, luidt het.
De premier was van plan een oplossing voor te stellen bij zijn vervroegde regeerverklaring van 21 september. De beleidsverklaring kwam er enkele weken later, op een zogenaamde aanzet tot oplossing is het nog steeds wachten.
Twee maanden later dan gepland begon de bespreking van een waslijst wetsvoorstellen in de Kamer vorige week, maar de bal werd onmiddellijk in het kamp van de interministeriële conferentie (de regeringen) gelegd.
Pro : Dat er vroeg of laat een splitsing komt, staat in de sterren geschreven. De vraag is dus niet zozeer of, maar in ruil waarvoor er een splitsing komt.
Contra : In mei ondertekenden de voorzitters Steve Stevaert (SP.A), Dirk Sterckx (VLD), Els Van Weert (Spirit) en toenmalig minister-president Bart Somers (VLD) een tekst waarin werd beloofd de kieskring Brussel-Halle-Vilvoorde te splitsten zonder dat ,,Vlaanderen daarvoor een prijs moet betalen''. Voor het einde van dit jaar moet de splitsing een feit zijn, werd te kennen gegeven. In het Vlaams regeerakkoord werd een onverwijlde splitsing aangekondigd.
Het Franstalige liberale MR-kartel, opgejut door haar FDF-flank, lijkt niet snel te zullen plooien. Grootste hindernis blijft evenwel de prijs die zal betaald worden: een herfinanciering van Brussel, beperkt gesleutel aan de faciliteiten, afschaffing van de Vlaamse rondzendbrief-Peeters, goedkeuring van het minderhedenverdrag, Voor de federale oppositiepartijen (CD&V, N-VA, Vlaams Belang) is elke prijs te hoog.
Communautair
Verhofstadt : Het federalisme waarvan we in 2005 het vijfentwintigjarig bestaan vieren, samen met 175 jaar Belgische onafhankelijkheid, moet worden afgewerkt. Een Forum zal de Senaat daartoe hervormen tot een Kamer van de gewesten en gemeenschappen. De onderscheiden bevoegdheden zullen verder worden verfijnd om tot meer transparantie voor en meer betrokkenheid van de burger te komen.
Toestand : Het Vlaams regeerakkoord bevat - net zoals het vorige - een gespierde communautaire agenda. De overheveling van gezondheidszorg en gezinsbeleid, meer fiscale en financiële autonomie, Het federale regeerakkoord is iets minder ambitieus. De akkoorden van het Waals Gewest en de Franse Gemeenschap pleiten zelfs voor een status-quo. De verschillende standpunten moeten in het Forum worden verzoend. De plechtige installatie van het Forum leverde twee maanden geleden enkele leuke plaatjes op. Sindsdien is er niets meer over vernomen. De samenstelling, laat staan de agenda, ligt zelfs nog niet vast.
Pro : Iedereen is het erover eens - op enkele senatoren na - dat er een hervorming van de Senaat moet komen.
Contra : De roep om verdere regionaliseringen klinkt jaar na jaar luider in Vlaanderen. Het is onwaarschijnlijk dat een ,,verfijning'' van een beperkt aantal bevoegdheden die evolutie zal stoppen. De kans dat het Belgische federale huis in 2005 definitief wordt afgewerkt, is zo mogelijk nog kleiner.
Atlantisch partnerschap
Verhofstadt: ,,2005 moet het jaar worden van een hernieuwd Atlantisch partnerschap, een nieuwe relatie tussen Europa en de Verenigde Staten. De kloof werd wijd de voorbije jaren. Die kloof moet worden gedicht. Dan kan door samen als gelijkwaardige partners een strategische agenda voor de wereld af te spreken. Een agenda waar vrede in het Midden-Oosten en de heropbouw van Afrika centraal staan.''
Toestand: België is na de aanpassing van de genocidewet en het wegebben van de commotie over de Irak-politiek, weer on speaking terms met de VS.
Pro: Iedereen is voor wereldvrede, voor een oplossing voor het Midden-Oosten en voor een betere verstandhouding tussen Europa en de VS.
Contra: Europa kan maar wegen als het uit één mond spreekt en militair enige betekenis heeft. Door zijn lage defensie-inspanning blijft België de slechte leerling in de Navo. Er zijn Belgische ministers die zich vrij anti-Amerikaans opstellen.
Sociaal akkoord
Verhofstadt : België is thans een van de meest welvarende landen van de wereld. Opdat dit ook in de toekomst zo zou blijven, hebben we in 2005 een groot, nieuw sociaal akkoord nodig. Daarbij moeten afspraken rond de eindeloopbaan en de vergrijzing worden gemaakt zodat meer mensen aan de slag kunnen en meer mensen langer aan het werk kunnen blijven.
Toestand : Het tweejaarlijks centraal sociaal overleg over de lonen en de arbeidsvoorwaarden in de privé-sector zit in het slop. Vakbonden en werkgevers slagen er niet in over hun bekommernissen een ruil tot stand te brengen. Nochtans oogt dat niet zo moeilijk. De werkgevers vragen een flexibilisering (175 soepeler overuren per jaar); de vakbonden een beetje opslag (tot 1 procent boven de index).
Een compromis daarover wordt tien keer eenvoudiger geacht dan het akkoord dat de regering graag tot stand zou zien komen met de sociale partners, over het langer werken en het verminderen van de vervroegde uittredingen.
Dat wordt op zijn beurt veel eenvoudiger geacht dan het akkoord over een andere financiering van de sociale zekerheid waarop de regering hoopt.
Pro: Iedereen hoopt op die drie akkoorden. Het eerste is nodig om te beletten dat de onderhandelingen in de sectoren ,,ontsporen'' en de concurrentiekracht van de Belgische economie aantasten. De andere twee zijn nodig om de economie op lange termijn te redden. Doorgaans wordt van de regering verwacht dat ze zorgt voor wat ,,smeermiddel'' en desnoods voor de visie om zulke akkoorden tot stand te brengen.
Contra: De regering heeft zo goed als geen geld dat ze kan aanwenden als ,,smeermiddel'' (bijvoorbeeld het minder belasten van de overurenpremies). De belastingverlaging heeft ze daarvoor nooit willen inschakelen.
De regering heeft zelf ook nog geen blijk gegeven van een samenhangende sociaal-economische visie op lange termijn. De sociale partners hebben trouwens niet zoveel vertrouwen in langetermijn-plannen van de regering.
|
|
