Blokwatch: Ondanks de berichten van gisteren dat 4 van de 44 Limburgse burgemeesters - Theo Kelchtermans (CD&V), Jos Beuls (CD&V), Johan Vanschoenwinkel (VLD) en Hugo Philtjes (VLD) - eventueel wilden samengaan met het VB, hebben ze nu allemaal verklaard de partijlijn te zullen volgen en het cordon dus aan te houden.
De standpunten worden elke keer duidelijker. Geen Vlaams Belang in mijn achtertuin, noch in mijn voortuin. De politiekers voelen nattigheid. Het cordon sanitaire davert op haar grondvesten. Wie durft de eerste te zijn? Geen ACW'r, geen socialist (die ook nooit gevraagd of gewenst werden door het Zwart Blok), een paar liberalen hebben het wel aangedurfd en werden uit de partij gezet of verzopen zichelf in een plas water.
De plastische -erg typerende- omschrijving van het Zwart Blok komt wel van Noël Slangen, de lieveling van extreemrechts. ;)
"Als je een stort voor je deur hebt geraak je daar ook in gewoon, maar daarom wilt dat nog niet zeggen dat dat een voortuin is. Dat blijft een stort."
[SIZE="1"](Noêl Slangen over de aanwezigheid van het Vlaams Blok in het parlement en in de commissies op 19/2/2000 op VTM-nieuws)[/SIZE]
Liberalen verwerpen principieel extreemrechts - Zvi Raman
Het o zo rustige Schoten in de groene rand van Antwerpen werd afgelopen maandag opgeschrikt door een politieke rel -. In een interview met de Gazet van Antwerpen had de CD&V-burgemeester Harrie Hendrickx immers een samenwerking met het Vlaams Belang na de komende gemeenteraadsverkiezingen niet uitgesloten. Wel voegde hij eraan toe dat hij dit niet alleen wenste te doen, om zijn partij niet nodeloos te schaden; de VLD zou moeten meedoen. De lokale VLD- voorzitter zei ook dat hij geen voorstander was van het cordon sanitaire maar dat hij zich achter het nationaal partijstandpunt schaarde om niet met het Vlaams Belang samen te besturen. CD&V-voorzitter Jo Vandeurzen trachtte snel de polemiek in de kiem te smoren maar toch legt dit incident nu al één van de grote thema’s bloot waar het in de komende lokale verkiezingen om gaat: het al dan niet doorbreken van het cordon op gemeentelijk vlak.
Als Jo Vandeurzen en Bart Somers het nu al lastig hebben om hun lokale mandatarissen onder de knoet te houden, dan zal dat in de aanloop naar de verkiezingen van oktober alleen nog maar erger worden. Veel burgemeesters zien immers het schrikbeeld opduiken van een onbestuurbaar wordende gemeente omdat het Belang zo groot dreigt te worden, dat alleen een brede coalitie een uitweg kan bieden; het Antwerpse scenario zeg maar. Dan valt er op gemeentelijk vlak, volgens hen, wel iets te zeggen voor een samenwerking met het Vlaams Belang: ten eerste gaat het immers enkel om lokale thema’s waar veel minder dan in de nationale politiek de ethische en macropolitieke overwegingen een rol spelen en de vraag is dan maar of het zo erg is om het Belang te laten meebeslissen over pakweg de prijs van de vuilniszakken of het al dan niet inplanten van een nieuw buurthuis voor senioren. Een tweede argument dat steeds terugkomt is de verwijzing naar de nationale politiek in Oostenrijk en Nederland waar de deelname van rechtse, populistische partijen aan de macht heeft geleid tot het inzetten van het electorale verval van die partijen. Deze op het eerste zicht hout snijdende argumenten zijn echter makkelijk te weerleggen.
Wanneer in enkele gemeenten het Vlaams Belang mee in de coalitie zou zitten, zou het wel eens duidelijk kunnen worden dat de Belangers wel degelijk fatsoenlijk kunnen meewerken aan een beleid en dat het niet zo’n incompetente politici zijn als de jaarlijkse statistieken van De Standaard beweren. Er wordt hen immers een prachtige kans geboden om in een coalitie op een rustige manier beslissingen te nemen over ruimtelijke ordening, burgerlijke stand, feestelijkheden en dergelijke meer, zonder dat de core-issues aangeraakt worden. Op die manier wordt het gemeentelijk niveau voor het VB dé uitgelezen kans om salonfähig te worden en dat ook op nationaal vlak uit te stralen. De deelname van het Front Nationale in Frankrijk aan het bestuur in Orange, Marigangne, Vitrolles en Toulon, toonde de Fransen alvast dat het FN meer was dan de populistische en domme uitspraken van Jean-Marie Le Pen. Als we het Belang moeten meetrekken in het water zoals sommige politici in Schoten beweren, dan leren we ze zo alleszins eerst zwemmen in een plonsbadje.
Het tweede argument, dat het VB zichzelf (electoraal) zal verbranden, gaat evenmin op. De voorbeelden aanhalen van het FPÖ in Oostenrijk en het LPF in Nederland is appelen met peren vergelijken, zoals de politicologen Sinardet en De Lange aantonen in De Standaard van 14 maart. Die twee partijen kwamen immers nationaal in de coalitie terecht, terwijl we het hier over de gemeenteraadsverkiezingen hebben. Een betere vergelijking gaat dan ook op met Leefbaar Rotterdam in Nederland. Die partij hield bij de lokale verkiezingen stand, ondanks het wegvallen van de charismatische Pim Fortuyn. Eén van de grote redenen hiervoor is dat de partij en zijn politici kon rekenen op de knowhow en de ervaring van zijn coalitiepartners, de VVD en de CDA, twee partijen die forse electorale klappen kregen. En laat het nu net één van de voorwaarden zijn van de Schotense burgemeester Harrie Hendrickx om het Belang enkel op te nemen in de bestuursploeg als ook de VLD meedoet. Als het VB kan profiteren van én de CD&V én de VLD om hen uit de wind te zetten dus.
Onafgezien van deze twee argumenten is het voor consequente liberalen al langer duidelijk dat
samenwerking met het Vlaams Belang uit den boze is. Een partij die geënt is op bloed- en bodemtheorieën is onverzoenbaar met het liberalisme en de humanistische gedachte dat de mens centraal stelt, gelijk waar hij geboren is of van wie hij afstamt. Omwille van deze evidentie wordt het ook eens tijd dat de liberale partij komaf maakt met de mythe van het politiek-strategische ‘cordon sanitaire’. Het liberalisme heeft geen pact tussen partijleiders nodig om extreemrechts af te wijzen en dat is wat er ook moet naar voor gebracht worden. Alleen dan kan voor iedereen duidelijk worden dat het afwijzen van het Vlaams Belang geen ‘strategie’ of ‘combine’ is, waar bepaalde CD&V’ers en VLD’ers zich maar moeilijk aan kunnen houden, maar een duidelijke principiële keuze.
Voor alle duidelijkheid. De Schotense lijsttrekker van het Vlaams Belang is Vlaams parlementslid Marie-Rose Morel. Enkele maanden geleden poseerde ze op een bijeenkomst van extreemrechts in Wenen nog prominent met de racist, jodenhater en Holocaustontkenner Volen Siderov, de voorzitter van de Bulgaarse ultranationalistische partij Atakka.
Zvi Raman
bron
